D Ó M U R

Héraðsdóms Reykjaness föstudaginn 13. apríl 2018 í máli nr. S-19/2018:

Ákæruvaldið

(Alda Hrönn Jóhannsdóttir saksóknarfulltrúi)

gegn

Benat Maruf

(Halldóra Aðalsteinsdóttir lögmaður)

Mál þetta, sem dómtekið var 6. apríl sl., er höfðað með ákæru lögreglustjórans á Suðurnesjum 8. janúar 2018 á hendur ákærðu Benat Maruf, fæddri [...], ríkisborgara Eritreu:

,,fyrir misnotkun skjala, með því að hafa, föstudaginn 29. desember 2017, í Flugstöð Leifs Eiríkssonar, er hún kom til landsins frá Stokkhólmi, Svíþjóð, með flugi nr. WW943 og á leið til Toronto, Kanada, með flugi WW213, framvísað við landamælavörð í landamæraeftirliti, í blekkingarskyni, sænsku vegabréfi, á nafni [...], fd. [...], númer 87377003 með gildistímann 27.03.2014 til 27.03.2019.

Telst háttsemi ákærðu varða við 1. mgr. 157. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940.

Þess er krafist að ákærða verði dæmd til refsingar og til greiðslu alls sakarkostnaðar.“

Af hálfu ákærðu er krafist vægustu refsingar sem lög leyfa og að refsing verði skilorðsbundin að fullu. Þá gerir verjandi ákærðu kröfu um hæfilega þóknun sér til handa vegna starfa á rannsóknarstigi og fyrir dómi, auk ferðakostnaðar.

Við þingfestingu máls þessa játaði ákærða brot sitt án undandráttar. Játning ákærðu fær stoð í gögnum málsins. Samkvæmt því þykir sannað að ákærða hafi gerst sek um þá háttsemi sem henni er gefin að sök í ákæru og þar er réttilega heimfærð til refsiákvæða. Farið var með mál þetta samkvæmt 164. gr. laga nr. 88/2008 um meðferð sakamála og var það tekið til dóms án frekari sönnunarfærslu er sækjanda og verjanda ákærðu hafði verið gefinn kostur á að tjá sig um lagaatriði máls og ákvörðun viðurlaga.

Fyrir liggur að tollayfirvöld höfðu afskipti af ákærðu við vegabréfaskoðun í Flugstöð Leifs Eiríkssonar 29. desember 2017 er ákærða kom hingað til lands með flugi frá Svíþjóð. Við frekari rannsókn kom í ljós að ákærða hafði framvísað vegabréfi annars aðila. Samkvæmt því sem eftir ákærðu er haft í lögregluskýrslu hafi ákærða sótt um hæli í Svíþjóð 2012 en verið synjað um hæli 2013. Ákærða hafi í kjölfarið orðið sér úti um vegabréf og ákveðið að ferðast. Upplýst er um að fyrirhugaður áfangastaður ákærðu var Toronto í Kanada. Samkvæmt framangreindu og með vísan til gagna málsins liggur ekkert fyrir um að aðstæður ákærðu séu með þeim hætti að fallið geti að skilgreiningu 1. mgr. 32. gr. laga nr. 80/2016, eða ákvæðum alþjóðasamnings um stöðu flóttamanna, sem íslenska ríkið gerðist aðili að 30. nóvember 1955, sbr. auglýsing nr. 74/1955, þannig að leitt geti af þeirri eða öðrum ástæðum til refsileysis. Hefur ákærða því unnið sér til refsingar.

Sakavottorð ákærðu liggur ekki frammi í málinu. Engra gagna nýtur við um að ákærða hafi áður gerst sek um refsiverða háttsemi. Verður við ákvörðun refsingar tekið mið af þeirri staðreynd, sem og skýlausri játningu ákærðu. Að framangreindu virtu og með hliðsjón af dómaframkvæmd þykir refsing ákærðu því réttilega ákveðin fangelsi í 30 daga. [...]

Samkvæmt 1. mgr. 235. gr. laga nr. 88/2008 um meðferð sakamála verður ákærða dæmd til greiðslu alls sakarkostnaðar. Eingöngu er um að ræða þóknun skipaðs verjanda ákærðu á rannsóknarstigi og fyrir dómi, Halldóru Aðalsteinsdóttur lögmanns, er hæfilega þykir ákveðin 179.180 krónur að viðbættum virðisaukaskatti, og útlagðan ferðakostnað verjanda 10.080 krónur.

Margrét Halldóra Hallgrímsdóttir, aðstoðarmaður dómara, kveður upp dóm þennan.

DÓMSORÐ:

            Ákærða, Benat Maruf, fædd [...], sæti fangelsi í 30 daga.

            Ákærða greiði þóknun skipaðs verjanda síns á rannsóknarstigi og fyrir dómi, Halldóru Aðalsteinsdóttur lögmanns, 179.180 krónur að virðisaukaskatti meðtöldum, og ferðakostnað verjandans, 10.080 krónur.

Margrét Halldóra Hallgrímsdóttir