- Brot gegn valdstjórninni
- Hegningarauki
- Líkamsárás
- Skilorðsbundnir dómar
D Ó M U R
Héraðsdóms Vestfjarða 7. nóvember 2018 í máli nr. S-21/2018:
Ákæruvaldið
(Bryndís Ósk Jónsdóttir fulltrúi)
gegn:
Gunnari Þór Grétarssyni
(Kristján Óskar Ásvaldsson hdl.)
Samúel Þóri Grétarssyni og
(Kristján Óskar Ásvaldsson hdl.)
Antoni Ívari Ísakssyni Christensen
(Björn Jóhannesson hrl.)
I
Mál
þetta sem dómtekið var 27. september 2018 höfðaði héraðssaksóknari með ákæru
20. apríl 2018 á hendur Gunnari Þór Grétarssyni, kt. [...] , [...], [...], Samúel Þóri
Grétarssyni, kt. [...], [...], [...], og Antoni Ívari Ísakssyni Christensen, kt.
[...], [...], [...],
„fyrir eftirfarin brot með því að hafa aðfaranótt
sunnudagsins 16. apríl 2017, á Ísafirði:
I.
Gegn
ákærðu öllum, fyrir sérstaklega hættulega líkamsárás með því að hafa fyrir utan
[...], við gatnamót Hafnarstrætis og Norðurvegar, veist að A, þar sem hann lá í
götunni, með ítrekuðum höggum og spörkum í höfuð hans og búk, allt með þeim
afleiðingum að A hlaut áverka, upphleypt svæði á hægri hluta höfuðs, um 5-10 sm
fyrir ofan eyra, marblett á hægri framhandlegg og sár við vinstra gagnauga.
Telst
þetta varða við 2. mgr. 218. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940.
M.
314-2017-1472
II.
Gegn
ákærða Gunnari Þór, fyrir brot gegn valdstjórninni með því að hafa í [...],
framan við inngang að [...][...], í kjölfar atviks sem lýst er í kafla I, veist
að lögreglumanninum B, sem var þar við skyldustörf, með því að ráðast aftan að B,
þannig hann féll í jörðina og með krepptum hnefa kýlt hann nokkur högg í
aftanvert höfuð, hægra kinnbein og búk, með þeim afleiðingum að B hlaut meðal
annars tognun á liðböndum í vinstri ökkla, mar á innanverðri hægri kinn, eymsli
hægra megin í andliti, roða og eymsli fyrir framan eyra og upp á gagnauga,
eymsli hægra megin í mjóbaki og í vinstri olnboga og skrapsár á hægra hné. Með
framangreindri háttsemi leitaðist ákærði við að hindra framkvæmd starfa
lögreglu sem stóð að handtöku annars manns.
Telst
þetta varða við 1. mgr. 106. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940.
M.
314-2017-1528
Þess
er krafist að ákærðu verði dæmdir til refsingar og greiðslu alls
sakarkostnaðar.“
Ákærði Gunnar Þór Grétarsson neitar
sök skv. I. lið ákæru en játar sök skv. II. lið. Hann krefst sýknu af ákærulið
I. en vægustu refsingar er lög leyfa hvað varðar II. lið ákærunnar. Þá krefst
hann málsvarnarlauna úr ríkissjóði.
Ákærði Anton Ívar Ísaksson Christensen neitar sök og
krefst aðallega sýknu. Til vara krefst ákærði þess að hann verði sýknaður af
kröfu ákæruvaldsins um brot gegn 2. mgr. 218 gr. almennra hegningarlaga nr.
19/1940 og að brot ákærða verði fellt undir ákvæði 1. mgr. 217. gr. alm.
hegningarlaga og að refsing verði felld niður með vísan til 3. mgr. 218 gr. c í
sömu lögum. Til þrautavara gerir ákærði kröfu um vægustu refsingu sem lög
heimila og að refsing verði að öllu leyti ákvörðuð skilorðsbundin skv. heimild
57. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940. Þá krefst hann þess að allur
sakarkostnaður verði lagður á ríkissjóð, þar með talin málsvarnarlaun verjanda
síns.
Ákærði Samúel Þórir Grétarsson játar sök og gerir
kröfu um vægustu refsingu sem lög leyfa og að til þess sé tekið við ákvörðun
sakarkostnaðar að hann hafi játað sök þegar við þingfestingu málsins.
II
Samkvæmt skýrslu lögreglu höfðu vegfarendur tal af lögreglu og tilkynntu um hópslagsmál fyrir utan verslunina [...], aðfaranótt sunnudagsins 16. apríl 2017. Þegar lögregla kom á vettvang lá brotþoli A í jörðinni og hélt um höfuð sér. Mikill mannfjöldi var á staðnum og æsingur í fólki. Á vettvangi hefði lögregla verið upplýst um að ítrekað hefði verið sparkað í höfuð brotaþola þar sem hann lá í jörðinni. Brotaþoli A hafi verið með fulla meðvitund en sagst finna til í höfði. Brotaþoli hafi því verið fluttur á Heilbrigðisstofnun Vestfjarða til skoðunar.
Þá segir í skýrslu lögreglu að vitni á vettvangi hafi bent á Anton Ívar Ísaksson Christensen sem geranda í málinu og að nefndur Anton hafi komið til C varðstjóra til að biðjast afsökunar á gerðum sínum. Þegar handtaka hefði átt Anton hefði hann hlaupist á brott. Anton hefði svo verið handtekinn stuttu síðar en þá hefði Gunnar Þór Grétarsson ráðist aftan að lögreglumanninum B, sem var að handtaka Anton Ívar. Hefði Gunnar Þór kýlt B með krepptum hnefa í aftanvert höfuð og hægra kinnbein. Gunnar Þór hefði verið handtekinn, bæði vegna meints ofbeldis gagnvart lögreglumanni og einnig vegna gruns um líkamsárás gagnvart A. Hefðu báðir hinir handteknu, Anton Ívar og Gunnar Þór, verið vistaðir í fangaklefa í þágu rannsóknar málsins.
Við rannsókn málsins hafi komið fram að Samúel Þórir Grétarsson hafi átt aðild að meintri líkamsárás á A. Samúel hafi verið boðaður í skýrslutöku, á sama tíma og Anton Ívar og Gunnar Þór hafi verið í vörslu lögreglu. Samúel hafi játað hlutdeild í meintri líkamsárás gagnvart A hjá lögreglu og í framhaldi af því hafi honum verið sleppt.
Meðal gagna málsins er áverkavottorð fyrir A útgefið af D 28. maí 2017. Þar segir m.a. að brotaþoli A hafi sagt að sparkað hefði verið í eða að höfði hans. Hann hefði legið í fósturstellingu og náð að verja höfuðið nokkuð vel með höndunum. Einnig að hann hefði fengið hnefahögg í hægra gagnauga fyrr um kvöldið. Um áverka segir þar: „[...]“ Þá segir enn fremur í vottorði læknisins: „[...].“ Þá liggja fyrir ljósmyndir af brotaþola A, teknar þann 16. apríl 2017, með tilliti til áverka hans.
III
Fyrir dómi lýsti
ákærði Gunnar Þór Grétarsson atvikum nóttina 16. apríl 2017 með þeim hætti að ákærða Antoni Ívari og
brotaþola A hefði lent saman fyrr um kvöldið. Kvaðst ákærði hafa heyrt að
ákærði Anton hefði hoppað fram af sviði í [...] og A hefði orðið undir. A hefði seinna um kvöldið, í [...], farið til Antons og viljað
fá frá honum afsökunarbeiðni. Anton hefði ekki verið reiðubúinn til þess.
Kvaðst Gunnar hafa séð þá Anton og A stimpast eitthvað í [...] og A henda dós í Anton.
Kvaðst hann hafa séð þetta inn um gluggann á [...], þaðan sem hann sat á tröppum í húsi handan götunnar, við [...].
Stimpingarnar hefðu færst út á götu og fólk safnast
þar saman. Kvaðst ákærði svo hafa séð brotaþola A í jörðinni. Ákærði kvaðst
hafa farið að slagsmálunum, með það í huga að ganga á milli, en þá hefði E komið
að sér og sagt sér að láta þetta afskiptalaust. Hann yrði bara laminn líka.
Hann kvaðst hafa séð ákærða Anton þar sem hann var á tali við [...] [...] og [...]
hennar og lögregluna aðeins frá, milli [...] og [...], en
viðurkenndi að hafa misst sjónar af Antoni á einhverju tímabili. Ákærði Gunnar
kvaðst hafa séð sparkað í A. Það hefðu gert að minnsta kosti þrjár eða fjórar
manneskjur, en ákærði kvaðst ekki hafa séð hverjir þar voru að verki, hefði
hvorki þekkt né séð almennilega hverjir það voru.
Ákærði neitaði að hafa sparkað í brotaþola A. Hann
kvaðst hafa verið að tala við [...] sína og svo hefði E dregið sig að dyrunum á
[...], hjá versluninni [...]. Hann og Anton Ívar hefðu
þá verið sitt hvorum megin við götuna. Kvaðst hann ekki hafa séð ákærða Anton
meðan verið var að sparka í brotaþola A.
Ákærði Gunnar kvaðst síðar hafa séð Anton á tali við
lögregluna, hann hefði hlaupið undan lögreglunni og hann hefði sjálfur elt.
Ákærði kvaðst þá hafa hrint lögreglumanni af Antoni, en verið „tekinn niður“, yfirbugaður af
lögreglu.
Aðspurður um þátt bróður síns
Samúels í atvikum kvað ákærði Samúel hafa verið fyrir utan [...]. Samúel hefði
sjálfur sagt sér að A hefði ætlað að ráðast á F og þá hefði hann „tekið hann
niður“, kýlt A.
Ákærði viðurkenndi að hafa drukkið
áfengi þetta kvöld, en það hefði legið ágætlega á sér. Aðspurður taldi ákærði að upphafið að átökunum utan dyra hefði
verið milli F og A og þá hefði ákærði Samúel kýlt brotaþola A. Ákærði mundi
ekki hvernig hann hafði verið klæddur þetta kvöld en kvaðst hafa verið með sítt
hár á þessum tíma. Þá jánkaði hann því að þeir bræður, ákærði Samúel og hann,
væru áþekkir í útliti.
Ákærði kunni engar skýringar á lýsingum vitna á því að
hann hefði sparkað og kýlt í brotaþola A. Áminntur um framburð sinn hjá
lögreglu, þar sem ákærði sagðist eiga það til að verða pirraður með víni og
missa minnið við drykkju, kvaðst ákærði telja sig muna eftir öllu þetta kvöld.
Ákærði dró svo í land og kvað mögulegt að hann hefði misst minnið, hins vegar
væri það yfirleitt þannig ef það gerðist að þá myndi hann ekki neitt, en hann
teldi sig muna eftir ýmsu þetta sinn.
Ákærða
Antoni Ívari Ísakssyni
Christensen
sagðist svo frá atvikum að hann hefði verið að koma af „Aldrei fór ég suður“.
Hann hefði farið í veitingahúsið [...] og lent þar í útistöðum við einhverja.
Hann hefði verið að fara þaðan þegar brotaþoli A hefði komið til sín og viljað
að ákærði bæðist fyrirgefningar, sem ákærði kvaðst ekki hafa verið tilbúinn
til. Þeir hefðu svo lent í rifridi fyrir utan [...] en verið skildir að. Hann
hefði svo sjálfur verið handtekinn síðar um nóttina.
Aðspurður um aðdraganda málsins kannaðist ákærði við
að hafa hoppað fram af sviði [...]fyrr um kvöldið. Honum hefði fundist hann
hafa lent á gólfinu en brotaþoli A vildi meina að ákærði hefði lent á sér
þannig að brotaþoli hefði fengið glóðarauga. Ákærði kvaðst ekki muna nákvæmlega
hvað gerðist, en kvaðst þó muna eftir að hafa hlegið að brotaþola þegar hann
vildi fá afsökunarbeiðni og svo ætlað að labba út af veitingastaðnum. Ákærði
kvaðst ekki muna eftir að hafa ýtt brotaþola inn í bás á [...] né að brotaþoli
hefði hent í sig tómri bjórdós. Ákærði kvað brotaþola hafa elt sig fyrir utan [...]
og kallað á eftir sér og þeir hefðu farið að rífast aftur. Þarna hefði verið
fullt af fólki, en hann hefði sjálfur verið dreginn í burtu. Þeim hefði verið
stíað í sundur, en ákærði mundi ekki vel hver hefði gert það.
Aðspurður kvað ákærði [...] [...], F, hafa verið þarna
en vissi ekki nákvæmlega hvar. Hann kvað hana hafa verið að rífast við
brotaþola A um leið og hann sjálfur inni í [...], en mundi að öðru leyti lítið
sem ekkert eftir atvikum.
Ákærði taldi líklegt að einhverjar
stimpingar hefðu verið milli sín og brotaþola, en hann hefði ekki slegið neinn,
aðeins ýtt við honum.
Ákærði kvaðst minnast þess að hafa farið upp í bíl [...]
[...] [...]. Hann hefði svo frétt að eitthvað hefði gerst og lögreglan væri að
leita að sér og því hafi hann farið til lögreglunnar. Þá hefði hann verið
handtekinn fyrir líkamsárás gegn brotaþola A. Þá hafi hann ákveðið að hlaupa
undan lögreglunni.
Ákærði viðurkenndi að hafa drukkið stíft þetta kvöld
en taldi það ótrúlegt að hann hefði ráðist að brotaþola A. Hann sæktist ekki
eftir slagsmálum, yfirleitt væru aðrir sem byrjuðu.
Ákærði Samúel
Þór Grétarsson lýsti atvikum umrætt sinn með þeim hætti að hann hefði setið að spjalli
með Gunnari, bróður sínum, gegnt [...], hjá [...], sem nú er [...], þegar þeir
sáu þá Anton Ívar, A og E koma út úr [...] og þeir hefðu verið að rífast. Þeir
bræður hefðu þá farið að forvitnast um hvað gengi á og gengið yfir götuna til
nefndra þremenninga. F, V, og Antons, hafi einnig verið þar, að reyna að stoppa
rifrildið. Kvaðst ákærði sjálfur einnig hafa reynt að ganga á milli. E hefði
dregið Gunnar eitthvað frá en brotaþoli A hafi verið mjög æstur og ætlað að
hjóla í Anton, sem líka hafi verið æstur. Kvað ákærði að sér hefði sýnst A ætla
að slá til F. Ákærði hefði þá gripið í A og þeir tekist eitthvað á og endað í
jörðinni. Kvaðst ákærði hafa sveiflað eitthvað aðeins til brotaþola í látunum,
en kvaðst ekki viss um hvort hann hefði hitt hann. Kvaðst ákærði hafa verið að
svara fyrir sig. Ætlunin hafi ekki verið að meiða brotaþola A, heldur stoppa
hann af. Þeir hefðu dottið þarna saman og einhver smáátök hefðu átt sér stað
milli þeirra. Kvaðst ákærði hafa fallið ofan á brotaþola A, sem hefði slegið
til sín ekki síður en ákærði til brotaþola. Ákærði kvaðst sjálfur hafa fundið
fyrir spörkum og höggum þar sem hann lá í götunni þar til honum var ýtt af
brotaþola A. Kvað ákærði þessu hafa lokið þannig að þeir hefðu staðið upp og
gengið í burtu, en brotaþoli A hafi þó áfram verið eitthvað æstur.
Aðspurður kvaðst ákærði ekki hafa orðið vitni að
ágreiningi brotaþola og Antons inni á [...], en séð þá koma þaðan út.
Sömuleiðis kvaðst hann ekki hafa vitað hvers vegna þeir Anton og A hefðu rifist
fyrr en eftir á. Hann sjálfur hefði bara viljað aðstoða F við að halda A frá
Antoni. A hafi verið gífurlega æstur og ætlað í Anton. Ákærði kvað Anton hafa
komið út úr [...] á undan A.
Aðspurður hvort F hefði fallið í götuna með þeim A
kvaðst ákærði ekki viss. Um leið og þeir hefðu fallið í jörðina hefði hópast í
kringum þá fólk. Kvaðst ákærði sjálfur hafa fengið í sig högg og spörk, en ekki
séð hvaðan þau komu.
Þá kvaðst hann ekki hafa séð þá Anton og Gunnar meðan
á þessu stóð.
Ákærði kvaðst hvorki hafa séð Anton né Gunnar slá til
brotaþola A eða snerta hann, aðeins séð þá rífast. Þá kvaðst ákærði hafa frétt
það fyrst eftir á um aðdraganda þessa að Anton hefði í einhverjum fíflalátum
tekið stökk í [...] með þeim afleiðingum að A hefði fengið hnéð á Antoni í
andlitið og glóðarauga og svo seinna um kvöldið hefði A viljað fá
afsökunarbeiðni frá Antoni.
Brotaþoli A greindi þannig frá atvikum
kvöldið 16. apríl 2017 að atburðarásin hefði hafist í [...] fyrr um kvöldið
þegar ákærði Anton hefði stokkið ofan af sviði og hné hans hefði farið í
andlitið á sér. Síðar um kvöldið eða nóttina í [...] hefði hann viljað fá
afsökunarbeiðni. Brotaþoli kvaðst hafa verið ölvaður. Anton hefði ekki viljað
biðjast afsökunar og kvaðst brotaþoli þá hafa kastað dós með bjór í ákærða
Anton, sem hefði þá ýtt sér ofan í bás þar sem setið er á staðnum. Þeir hafi þá
verið reknir út.
Fyrir utan hafi verið strákar, nær [...], sem hann
hafi snúið baki í, en [...] Antons, F, hafi verið þarna líka og E. Þau hefðu
rifist um það af hverju hann hefði kastað bjórdósinni og F hefði sparkað í sig.
Hann hefði ýtt við henni og þá hefði einhver komið að sér og síðan myndi hann
ekki meira, fyrr en lögreglan kom á vettvang.
Aðspurður um hvað gerðist eftir að hann féll í jörðina
kvaðst brotaþoli hafa legið og haldið um höfuðið og fengið í sig mörg spörk.
Brotaþoli kvaðst ekki vita hver hefði veitt honum spörkin en hefði frétt að það
hefðu verið tveir eða þrír, ákærðu Gunnar og Anton og svo væri talað um að
Sammi, bróðir ákærða Gunnars, hafi verið þarna líka. Þetta hefðu margir sagt
sér daginn eftir en hann mundi ekki hverjir nákvæmlega.
Brotaþoli mundi ekki til þess að F hefði dottið í
jörðina með sér. Þá kvaðst hann ekki muna meira og var ekki viss um hvort hann
hefði misst meðvitund.
Nánar aðspurður um það hvort brotaþoli hefði séð hvar
ákærði Anton var meðan á rifrildinu við F stóð, sagði hann ákærðu Anton og
Gunnar og einhverja fleiri hafa verið fyrir aftan sig. Brotaþoli kvaðst ekki
hafa verið að leita eftir slagsmálum. Þetta hefði verið mjög skemmtilegt kvöld,
þar til hann fékk höggið á andlitið. Eftir það hefði hann orðið eitthvað
pirraður og þurft að vera með klaka á andlitinu. Um áverkana sem hann hlaut
kvaðst brotaþoli hafa slasast á augnsvæðinu og fengið einhverja marbletti.
Áverka við hægra auga hefði hann fengið fyrr um kvöldið, á [...], þegar ákærði
Anton rak hnéð í hann. Áverka ofan við vinstra auga hefði hann hins vegar
fengið síðar, við árásina við [...].
Nánar aðspurður um það þegar hann fór út af [...]
kvaðst hann ekki hafa farið til Antons sem þá hafi verið hinum megin við
götuna. E hefði komið með sér út, þeir væru félagar. Hann kvaðst hafa verið að
skemmta sér með félögum sínum G, H og fleirum. Sömuleiðis hefði hann hitt E,
vin sinn, og I, félaga sinn, bróður G.
Um framburð vitnis þess efnis að brotaþoli hefði
snöggreiðst og ætla að rjúka yfir götuna kvaðst brotaþoli ekki muna eftir
því.
Vitnið J kom fyrir dóminn og
upplýsti um tengsl sín við ákærðu. Vitnið kvaðst ekki þekkja ákærðu Gunnar og
Samúel en kvaðst vera [...] ákærða Antons. Þeir væru þó ekki í sérstökum
tengslum, byggju í sitt hvorum landshlutanum.
Um vitneskju sína um atvik málsins sagði vitnið að hann
hefði heyrt af því að ákærði Anton hefði skultað sér af sviði út í sal í [...]
og lent á brotaþola A sem hefði fengið kúlu á hausinn og ekki verið
sáttur.
Seinna um kvöldið kvaðst vitnið hafa orðið vitni að
því inni í [...], þegar brotaþoli A kom að Antoni og þeir farið að rífast.
Einhverjar stimpingar hefðu hafist þar inni og fæst svo út. Þá hefðu orðið til
tvær fylkingar fólks að kallast á, hiti hefði verið í mannskapnum. Einhver
hefði svo sagt eitthvað við A, sem hefði þá rokið af stað, í átt að ákærða
Antoni, F, [...] hans, ákærða Gunnari,
Samúel og einhverjum fleirum. F hefði stigið í veg fyrir A og gripið í hann.
Þau hefðu þá bæði fallið í jörðina. Kvaðst vitnið þá hafa séð K taka í ákærða
Anton og halda honum, en bræðurna, ákærðu Gunnar og Samúel, ráðast að A. Þeir
hefðu náð einhverjum höggum á brotaþola A, sem hefði beygt sig saman í skel.
Þeir hefðu veitt brotaþola þrjú, fjögur högg. Slagsmálin hefðu svo leyst upp.
Lögreglan hefði komið og athugað með brotaþola. Síðar hefði svo lögregla
handtekið Anton sem hefði tekið á rás undan henni.
Vitnið kvað K hafa haldið Antoni frá meðan hóparnir
voru aðskildir að minnsta kosti í einhvern tíma. Vitnið kvað erfitt að greina
hver gerði hvað, en kvaðst geta fullyrt að þeir bræður hefðu báðir veitt
brotaþola högg. Vitnið taldi augljóst að brotaþoli A hefði greinilega verið að
„sækja þetta“, hefði verið að espa menn upp.
Aðspurt kvaðst vitnið aldrei hafa séð Anton slá eða sparka í brotaþola A
eftir að hann var kominn í götuna.
Áminnt um framburð sinn hjá lögreglu
mundi vitnið eftir því að hafa séð L á staðnum, sem hefði verið að reyna að
stöðva slagsmálin. Þá kvaðst vitnið kannast við lýsingu sína á atvikum eins og
það lýsti því á þeim tíma og taldi sig hafa munað atvik betur þá.
F, [...] [...] Antons, upplýsti fyrir dómi
að hún væri [...] [...] við ákærða Gunnar, sem væri [...] Antons og hefði [...]
[...] [...] með ákærða Samúel. Brotaþola A hefði hún ekki þekkt fyrir þessi
atvik. Vitnið lýsti atvikum þannig að þau [...] hefðu sundrast eftir að hafa
verið í [...] einhverja stund en hún hefði verið í [...] með [...][...], M. Þá
hefðu E og A að minnsta kosti í tvígang komið til sín að leita að Antoni. Þeir
hefðu ætlað að berja hann þar sem hann hefði gefið A glóðarauga fyrr um kvöldið
í Edinborg. Í seinna skiptið hefði hún slegið í derhúfu brotaþola A og spurt
hann hvort hann þyrfti í alvöru að láta E berja Anton. Brotaþoli hefði þá hrint
sér í götuna og hún hefði þá dregið hann með sér í fallinu. Þá hefði hópast um
þau fólk sem hefði farið að sparka og
kýla. Þaðan sem hún lá í götunni kvaðst vitnið hafa séð ákærða Anton standa
hinum megin við götuna að tala við frændur sína, sem vitnið minnti að hétu N og
O. Eftir þetta hefði hún náð í ákærða Anton og komið honum með sér inn í bíl [...][...].
Vitnið kvaðst hafa sagt Antoni hvað hefði gengið á. Þegar ákærði Anton hefði
frétt að A hefði verið barinn, hefði hann hlaupið út úr bílnum og viljað tala
við A en verið handtekinn.
Vitnið kvaðst ekki hafa séð hver sparkaði eða kýldi,
en hún hefði sjálf orðið fyrir höggum og spörkum. Hún hefði sjálf staðið á
fætur en A legið eftir í jörðinni. Aðspurt
kvaðst vitnið hvorki hafa séð ákærða Anton né Gunnar sparka eða slá í brotaþola
A.
Vitnið K, [...]
[...] Antons, kvaðst hafa verið á
staðnum þetta kvöld. Atvik hefðu hafist í [...], kýtingur milli ákærða Antons
og brotaþola A, en síðan færst út. Þar kvaðst vitnið hafa dregið ákærða Anton í
burtu, yfir að glugganum hjá [...]. Sér hefði fundist slagsmál í uppsiglingu.
Þá kvaðst vitnið hafa tekið eftir því að brotaþoli A hefði verið kominn í
jörðina. Hann hefði því farið þangað sem brotaþoli lá og mögulega F. Hann hefði
reynt að verja þau, sem lágu þar í jörðinni, fyrir spörkum og höggum. Kvaðst
vitnið hafa staðið þarna þangað til lögreglan kom á svæðið. Nánar aðspurt um
atvik utandyra kvaðst vitnið reka minni til þess að einhver hefði sparkað í A,
en gat ekki greint hverjir voru þar að verki eða hversu mörg spörk voru veitt.
Kvaðst vitnið ekki hafa séð Anton eftir að hann fór að brotaþola A þar sem hann
lá í götunni. Vitnið staðfesti að hafa séð A og F saman þegar hann dró Anton í
burtu.
Vitnið kvaðst hafa heyrt af því sem gerðist fyrr um
kvöldið í [...] og kvaðst hafa séð áverka á höfði brotaþola í [...]. Nánar
aðspurt um atvik inni í [...] kvaðst vitnið reka minni til þess að ákærði Anton
hefði ýtt brotaþola A niður á borð þar inni.
M, [...] F, [...] ákærða
Antons, gaf skýrslu í síma. Vitnið kvaðst hafa átt að sækja [...] [...] og
Anton í [...] en illa hefði gengið að fá þau upp í bílinn. Vitnið kvaðst muna
eftir fólki fyrir utan, einhverjum slagsmálum og að allir hefðu verið æstir.
Vitnið kvaðst ekki hafa séð þessi slagsmál né þekkt nokkurn sem þar átti hlut
að máli. Vitnið kvað [...] [...] hafa á einhverjum tímapunkti komið í bílinn
til sín, og sömuleiðis ákærða Anton, og hann hefði þá verið æstur.
Vitnið Ó
kvaðst hafa verið inni á [...], um kvöld eða nótt, er þau atvik urðu sem um
ræðir, og setið í básunum sem snúa að [...]. E hefði komið þar inn og farið að
spjalla við sig. Þá hefði komið inn strákur og farið að rífast við E. Þeir
hefðu farið út fyrir og vitnið og félagar þess fylgt á eftir. Stuttu síðar
hefðu brotist út slagsmál, en þó ekki alvarleg að því að vitninu sýndist. Eftir
einhverja stund hafi þó manneskja legið í jörðinni og a.m.k. þrír strákar að
sparka í viðkomandi, „alveg á fullu“. Vitnið kvaðst hafa farið að áflogunum og
dregið einn þeirra sem var að sparka í burtu. Sá hefði svo sloppið frá sér og
óðar hlaupið aftur að hinum liggjandi og aftur tekið til við að sparka í hann,
svo vitnið hefði aftur stoppað viðkomandi. Yfir þeim sem lá í götunni hefði
grúft maður, „L“, sem vitnið kannaðist við, sem var að verja þann sem lá í
götunni. Næst mundi vitnið að lögreglan hefði komið og manneskjan í götunni, að
því er vitninu sýndist, þá meðvitundarlaus. Vitnið kvaðst aldrei hafa vitað
hver það var sem varð fyrir árásinni.
Vitnið kvaðst hafa fylgst með atvikum um stund og séð
lögregluna taka einn af þeim strákum sem hefðu verið að sparka, og sá hefði
hlaupið undan lögreglunni sem náði honum þó síðar.
Vitnið
gat ekki lýst þeim þremur sem hann kvaðst hafa séð sparka að hinum liggjandi
manni. Þá gat vitnið ekki lýst þeim manni sem hann kvaðst hafa dregið úr
slagsmálunum og mundi ekki eftir að hafa séð þann mann handtekinn síðar um
nóttina. Vitnið kvaðst hins vegar hafa séð ákærða Anton handtekinn en kvaðst
ekki geta staðfest að hann hefði séð Anton veitast að brotaþola. Vitnið kvaðst
aðeins hafa séð sparkað í manninn í götunni. Vitnið kvaðst klárlega hafa munað
betur eftir atvikum þegar skýrsla var tekin af því daginn eftir atvik.
Í
skýrslu sinni hjá lögreglu kvaðst vitnið hafa séð fimm stráka sparka í
brotaþola liggjandi. Hann hefði dregið einn þar frá, dökkhærðan, síðhærðan í
svörtum jakka og grárri hettupeysu. Sá hefði síðar farið með lögreglu af
vettvangi.
Vitnið P kom
fyrir dóminn og kvaðst hafa verið í [...] eftir dansleik, með konu sinni og
vini, Ó. Fyrir aftan þau hafi brotaþoli A setið við borð með vinum sínum. Þá
hafi komið inn hópur af fólki og einhverjar stimpingar orðið. Kvað vitnið Anton
Ívar hafa verið þar inni ásamt fleirum.
Einhverri stund síðar, fyrir utan [...], hafi hann séð
brotaþola liggja í jörðinni og fólk að sparka í hann og hafi það ekki dregið af
sér í spörkunum. Hann hefði þá ásamt fleirum farið og reynt að draga þetta fólk
í sundur. Þá kvaðst hann reka minni til að stelpa hafi verið komin í götuna
líka.
Nánar aðspurt kvaðst vitnið telja að það hefðu að
lágmarki tveir aðilar verið að sparka þarna, en kvaðst ekki vita hverjir það
hefðu verið, en þetta hefðu verið þeir sömu og voru með Antoni Ívari inni í [...].
Þá kvaðst vitnið hafi séð ákærða Anton standa fyrir utan hópinn sem þarna var,
mögulega hefði einhver dregið ákærða í burtu. Taldi vitnið að ákærði Anton
hefði verið töluvert frá þegar búið var að draga menn í sundur, mögulega við
gangstéttina hinum megin götunnar. Nánar aðspurður um lýsingu á hinum tveimur
kvaðst vitnið aðeins ráma í að þeir hefðu verið dökkklæddir og taldi ólíklegt
að hann myndi þekkja þá á mynd. Þá kvaðst vitnið ekki hafa séð handtökur síðar
um kvöldið. Vitnið kvaðst aðeins hafa séð spörk, ekki kýlingar, að lágmarki 6-8 spörk föst og hröð.
Vitnið kvaðst ekki hafa séð hvert þessir tveir fóru eftir að fólki var stíað í
sundur og kvaðst aðeins muna eftir að hafa séð ákærða Anton Ívar vinstra megin,
handan götunnar, nær [...]. Kvaðst vitnið hafa séð K þar og minnti að hann
hefði dregið Anton frá.
Aðspurt kvaðst vitnið ekki hafa séð ákærða Anton Ívar
gera neitt, hvorki sparka eða slá. Þá taldi vitnið sig hafa munað atvik betur
hjá lögreglu daginn eftir árásina en fyrir dómi.
Vitnið Q kvaðst fyrir dómi hafa
verið á rútinum með félaga sínum og þeir hefðu stoppað fyrir utan „[...]“ og þá
orðið vitni að áflogum beint fyrir utan [...]. Þeir hefðu séð að áflogin voru
komin í götuna, hann hefði séð strák með sítt hár í brúnni lopapeysu og dökkum
gallabuxum sparka af alefli í andlitið á liggjandi manneskju. Kvaðst vitnið
hafa greint lögreglu frá þessu skömmu síðar og vitnaði til skýrslu sinnar hjá
lögreglu. Þá kvað vitnið félaga sinn L hafa farið og stoppað þetta af að miklu
leyti. Þá kvað vitnið sig reka minni til þess að einhver einn hefði verið
handtekinn, beint fyrir utan dyrnar á [...]. Kvaðst vitnið telja að það hefði
verið sá sem sparkaði í hinn liggjandi mann, en vitnið kvaðst ekki visst um
hvort það hefði verið stelpa eða strákur. Aðspurt kvaðst vitnið ekki vita hver
brotaþoli A væri. Þá kvaðst vitnið ekki hafa verið undir áhrifum þetta kvöld,
fremur en endranær. Vitnið kvaðst hafa stoppað, vegna þess að hann hefði séð
áflog, stimpingar, til að fylgjast með álengdar. Þá upplýsti vitnið að hann
hefði verið á [...] [...] [...], [...]. Þaðan hefði hann séð manneskju dúndra í
andlitið á liggjandi manneskju. Lögreglan hefði komið fljótt og hann hefði
gefið sig fram sem vitni við lögregluna.
Vitnið taldi að um 15-20 manns, ef ekki fleiri, hefðu
verið í þyrpingu þar sem þetta átti sér stað. Vitnið kvaðst ekki hafa séð aðra
sparka í þennan mann, aðeins þennan eina og þetta eina kröftuga spark og svo
hefði árásarmaðurinn hlaupið í burtu. L, félagi hans, hefði stokkið strax úr
bílnum þegar hann sá hvað var að gerast og þá hefði allt lokast, allir þyrpst
að. Vitnið kvaðst ekki hafa séð aðra sparka í þennan mann, aðeins eitt spark og
svo hefði maðurinn hlaupið í burtu.
Áminntur um það sem fram kom í lögregluskýrslu, um að
vitnið hefði nafngreint árásarmanninn sem „Samma“, kvað vitnið að þá hefði
félagi sinn verið búinn að segja sér að nafn hans væri „L“, félagi hans þekki
alla í bænum.
Vitnið L kvaðst
hafa farið inn í [...] þetta kvöld og það hefði verið stappað. Hann hefði svo
borist út með straumi fólks sem var að fara í slagsmál. Vitnið kvaðst hafa
talað við K þarna og sagt honum að
skipta sér ekki af þessu, þetta myndi bara enda í veseni. Þá kvað vitnið það
næsta sem hann myndi vera að brotaþoli A hefði komið askvaðandi að hópi fólks
sem vitnið stóð hjá, sem voru nefndur, K, Anton Ívar, Gunnar og F, [...]
Antons. Hún hefði stigið fram og mætt brotaþola A og þau hefðu hrunið í götuna.
Vitnið kvaðst hafa stigið inn í þetta vegna þess að hann þekkti til F og vegna
þess að allir hefðu farið að sparka í þau tvö sem lágu í götunni. Vitnið kvaðst
ekki geta sagt hverjir hefðu sparkað, það hefði bara verið múgæsingur.
Einhverjir hafi þó verið að reyna að stilla til friðar. Það hafi náðst að róa
þetta aðeins og svo hafi lögreglan komið og tekið við.
Vitnið kvaðst hafa staðið klofvega yfir F þar sem hún
lá í götunni þannig að hún fengi minna af höggum og spörkum í sig. Vitnið var
óvisst um hversu margir hefðu verið á staðnum, en taldi að það hefðu verið
margir. Aðspurt hverjir hefðu verið á staðnum staðfesti vitnið að hann sjálfur,
ákærði Gunnar, K, F og brotaþoli A hefðu verið þarna. Þá kvaðst hann hafa séð
ákærða Samúel eftir á, eftir eltingarleik við [...]. Vitnið gat ekki staðfest
að hafa séð Anton í þvögunni. Hann kvaðst muna eftir Ó, sem hefði eitthvað
verið að reyna að stoppa áflogin.
Aðspurður um hvar spörk lentu í brotaþola A taldi
vitnið að það hefði örugglega verið í magann og bakið, þau hefðu bæði legið í
fósturstellingu á jörðinni og brotaþoli A hefði borið hendur fyrir höfuð sér.
Vitnið kvaðst ekki hafa verið undir áhrifum áfengis þetta kvöld.
Vitnið E
fyrir dóm og kvaðst lítið muna eftir þessum atvikum. Vitnið kvaðst þó muna
eftir að ákærði Anton hefði ráðist á brotaþola A. A hefði svo farið upp í
lögreglubíl en Anton hefði hlaupið í burtu þegar lögreglan kom. Vitnið kvaðst
ekki hafa verið undir miklum áhrifum, en það væri langt um liðið. Aðspurt um
tengsl sín við brotaþola A kvaðst vitnið vera [...] hans. Vitnið kvaðst ekki
hafa orðið vitni að átökum inni í [...]. Hann hefði verið staddur utandyra að
borða, þegar einhver hefði öskrað að verið væri að lemja A, og þá hefði ákærði
Anton ráðist að A. Vitnið kvaðst hafa náð að draga A úr þessum slagsmálum, en
hann hefði legið á jörðinni. Þá hefði ákærði Anton ráðist á brotaþola. Kvaðst
vitnið hafa séð ákærða Anton sparka í A einu sinni þegar hann lá í jörðinni og
heyrt að einhverjir vinir Antons hefðu einnig gert það. Vitnið gat ekki sagt
til um það nákvæmlega hvar sparkið hefði lent í brotaþola. Þarna hefði verið
saman kominn hópur af fólki í kring. Sjálfur hefði hann ekki viljað blanda sér
í þetta, verið sjálfur [...][...]á þessum tíma. Vitnið kvaðst ekki hafa séð
ákærðu Gunnar eða Samúel ráðast að brotaþola, en kvaðst vita að þeir hefðu
staðið þarna.
Vitnið I kom fyrir dóm og kvaðst hafa orðið vitni að atvikum umrætt kvöld.
Hann hefði verið staddur inni í [...] þegar þar hefðu hafist einhverjar
stimpingar, einhver orðaskipti sem hefðu svo færst út fyrir. Brotaþoli A og að
því er vitnið hélt ákærðu Anton og Gunnar hefðu verið að rífast. Brotaþoli hefði reynt að kýla ákærða Anton en
ekki hitt hann og þá verið sjálfur kýldur í jörðina og laminn. Vitnið kvaðst
hafa staðið yfir brotaþola A, til að varna því að hann yrði laminn, og stuttu
seinna hefði lögreglan komið. Vitnið kvaðst þekkja ákærðu í sjón. Hann kvaðst
hafa verið með vinum sínum í [...], ekki brotaþola þó, en viðurkenndi að þekkja
hann vel, brotaþoli væri [...] [...] [...]. Vitnið kvaðst alltaf myndu hjálpa
honum í slagsmálum.
Nánar aðspurt um atvik kvaðst vitnið
ekki muna eftir [...] Antons, F, á svæðinu. Hann hefði ekki séð hver kýldi
brotaþola niður en kvaðst nokkuð viss um að báðir ákærðu Gunnar og Anton hefðu
sparkað og kýlt í brotaþola og að spörkin hefðu lent ofarlega á brotaþola, sem
hefði haldið um höfuðið. Kvaðst vitnið hafa ýtt ákærða Gunnari af brotaþola. Þá
kvað vitnið brotaþola hafa verið illt í rifbeinum eftir á. Aðspurt hvort vitnið
hefði séð ákærða Samúel á staðnum gat vitnið ekki svarað því til af
öryggi.
Vitnið R kom fyrir dóm og lýsti atvikum með þeim hætti að brotaþoli A
hefði meitt sig á balli í [...], þegar strákur hefði stokkið ofan af sviðinu og
sparkað í höfuðið á brotaþola. Þeir hefðu svo farið og kælt meiðsli hans. Seinna, þegar vitnið og brotaþoli voru komnir
í [...], hefði brotaþoli beðið þennan strák um að biðjast afsökunar. Sá hefði
neitað og gengið út. Brotaþoli hefði þá kastað dós í strákinn og úr því hefðu
orðið slagsmál. Einhverjir hefðu komið aftan að brotaþola og úr því orðið
slagsmál. Vitnið kvaðst hafa séð ágreininginn inni í [...], en ekki það sem
gerðist þar fyrir utan.
Aðspurður um skýrslu sína hjá
lögreglu, þar sem vitnið kvaðst hafa séð þrjá menn sparka og kýla í brotaþola,
sem hann þó vissi ekki nöfnin á, svaraði vitnið því til að hann hefði ekki
beint séð þá, en heyrt sögur af því.
S gaf skýrslu í síma við
aðalmeðferð málsins. Vitnið gerði grein fyrir því að brotaþoli A væri [...][...][...],
en kvað þau ekki hafa verið [...] um liðna páska. Vitnið kvaðst hafa verið í [...]
nóttina sem þessi atvik urðu. Hún hefði verið að fara þaðan þegar hún hefði
heyrt læti og farið að kanna hvað væri í gangi. Þá hafi hún séð brotaþola A í
jörðinni og sýnst sem verið væri að draga Samúel og bróður hans, Gunnar, í
burtu. Vitnið kvaðst hafa talið að slagsmálin tengdust brotaþola, hún hefði
heyrt eitthvað og grunað að hann ætti hlut að máli þarna. Aðspurð hvort hún
hefði séð þá bræður sparka í brotaþola A kvað vitnið sig minna það, en gat ekki
fullyrt að svo væri. Vitnið fullyrti að hún hefði séð ákærða Samúel veita
brotaþola högg.
Aðspurt
kvaðst vitnið vita hvernig þeir bræður líta út en gat ekki svarað því hvort
ákærði Anton Ívar hefði verið á staðnum, þar sem hún vissi ekki hver það væri.
Einu andlitin sem hún hefði þekkt þarna hefðu verið þeirra bræðra.
Nánar
aðspurð um aðdraganda atvikanna fyrr um kvöldið kvaðst vitnið hafa frétt frá
brotaþola A að ákærði Gunnar hefði hoppað af sviði í [...], enginn hefði gripið
hann og þá hefði hann lent á brotaþola A. Kvaðst vitnið hafa orðið vitni að því
atviki sjálft. Var vitnið ákveðið í að þar hefði ákærði Gunnar átt í hlut,
taldi sig þekkja hann í sjón. Þá hefði sá hinn sami og hoppaði verið á
vettvangi þegar A varð fyrir árásinni við [...]. Vitnið kvaðst hafa verið undir
áhrifum þetta kvöld.
T kom fyrir dóminn og kvaðst
hafa komið umrætt kvöld inn í [...]. Þar hefði þá verið rifrildi, margir
strákar að rífast. Hann hefði pantað sér mat og farið út. Þar hefði hann séð
brotaþola A hrinda [...] ákærða Antons harkalega og þá hefði allt soðið upp úr
og hann næst séð brotaþola A í jörðinni.
Vitnið kvaðst hafa séð sparkað í andlit brotaþola en
ekki séð hver þar var að verki, en sér skildist að það hefði verið annaðhvort
ákærði Anton eða ákærði Gunnar. Vitnið sagði að það hefði verið dimmt á
staðnum, hann sjálfur undir áhrifum og margir í kring. Vitnið gat ekki lýst gerandanum
eða klæðnaði hans, þar sem langt væri um liðið. Vitnið kvaðst hafa séð ákærða
Samúel eftir á en ekki í slagsmálunum. Þá hefði hann verið að reyna að vernda
bróður sinn.
Um tengsl sín við aðila málsins kvaðst vitnið hafa verið með þeim Antoni, Gunnari og Samúel [...][...]og Samúel væri [...] sinn. Aðspurt kvaðst vitnið hafa séð ákærða Gunnar kýla brotaþola í andlitið. Sömuleiðis að upptök áfloganna hefðu verið þau að brotaþoli A hrinti F og þá hefðu þeir A, Anton og Gunnar farið að slást.
Vitnið B,
lögreglunúmer [...], kvað brotaþola A hafa legið í jörðinni þegar lögreglumenn
komu á vettvang. Þá hefði töluverður fjöldi af fólki verið á svæðinu.
Lögreglumenn hefðu kannað ástandið á brotaþola og ákvörðun hefði verið tekin um
að flytja hann á sjúkrahúsið í lögreglubílnum. Í framhaldi af því hefði fólkið
á staðnum reynt að komast að brotaþola, einhverjir hefðu verið að benda
lögreglu á þennan og hinn og segja hvað hafi gerst. Þegar brotaþola A hafi
verið fylgt af vettvangi hafi ákærði Anton Ívar stigið út úr bifreið fyrir
framan [...] og sagt við C lögreglumann að hann þyrfti að biðja A afsökunar,
hann hefði gert eitthvað á hans hlut og spurt hvort það væri í lagi með
brotaþola. Múgurinn hefði þá orðið æstari og viljað ná til ákærða Antons.
Lögregla hafi þá handtekið Anton og ætlað að færa hann á lögreglustöð. Antoni
hefði hins vegar tekist að rífa sig lausan og hlaupa af stað. Vitnið kvaðst
hafa hlaupið á eftir Antoni og þeir hefðu hlaupið umhverfis [...]. Vitnið
kvaðst hafa náð Antoni fyrir utan [...]. Lögreglumaðurinn U hefði svo komið að
og sömuleiðis ákærði Gunnar Þór sem hefði þá ráðist aftan að sér.
Vitnið kvaðst ekki hafa tekið eftir ákærða Gunnari á
staðnum, enda þekkti hann manninn ekki. Um samskipti við F, [...] ákærða
Antons, svaraði vitnið því til að hún hefði tálmað lögreglu inngöngu á
lögreglustöðina og viljað fá Anton lausan. Hún hefði verið mjög æst og ráðist
að lögreglumönnum. Vitnið kvaðst hafa séð F fyrst þar sem hún kom út úr bíl með
Antoni.
C,
lögreglumaður nr. [...], gaf símaskýrslu við
aðalmeðferð málsins og sagðist svo frá atvikum að hann hefði komið á staðinn og
séð mann liggja í jörðinni. Hefði vitninu þá verið tjáð að ráðist hefði verið á
manninn og ítrekað sparkað í hann og sömuleiðis bent á hugsanlegan geranda. Sá
hafi komið gangandi að og viljað fá að biðjast afsökunar á einhverju sem hann
hafði gert. Þar sem búið var að benda á viðkomandi var hann handtekinn og farið
með hann inn á lögreglustöð. Það hafi svo farið þannig að hinn handtekni hefði
rifið sig lausan og hlaupið í burtu. Aðrir lögreglumenn hefðu elt viðkomandi.
Þarna hefði verið mikill mannfjöldi sem hefði hrópað ókvæðisorð að þessum manni
og sagst ætla að ráðast á hann. Vitnið kvaðst hafa reynt að halda aftur af þeim
hópi. Hinn handtekni hefði náðst aftur af lögreglumanni sem hafi haldið honum
þegar vitnið kom að. Þá hefði komið að annar maður, sem vitnið kvaðst þekkja af
fyrri afskiptum, sem réðst þá að þeim lögreglumanni og sló hann í höfuðið
þannig að sá gerandi var handtekinn líka. Vitnið kvaðst hafa þurft að ógna
fólki með kylfu til að halda mannfjöldanum frá. Mikill hiti og mikil læti hefðu
verið á svæðinu.
Vitnið kvað geranda sem bent var á á vettvangi hafa
verið Anton Ívar. Vitnið kvaðst ekki geta nafngreint þá sem bentu á ákærða
Anton Ívar, hann þekki þau ekki, en þau sem venjulega starfi á [...] gætu það betur.
Vitnið U,
lögreglumaður nr. [...] kvað lögregluna hafa verið kallaða til vegna
slagsmála fyrir utan [...]. Þar hefði legið maður í götunni, A, og haldið um
höfuð sér þegar að var komið. Margt fólk hafi verið á staðnum og mikill
skarkali í fólki. Maðurinn hafi verið fluttur í lögreglubifreið upp á
sjúkrahús. Sjálfur hefði hann orðið eftir á staðnum ásamt tveimur öðrum
lögreglumönnum, B og C. Þá hafi ákærði Anton komið gangandi að þeim og sagst
ætla að biðjast fyrirgefningar. Það hafi verið mikill æsingur í mannskapnum og
þeir hefðu handtekið ákærða Anton og fært hann á lögreglustöð. Þegar að
lögreglustöðinni var komið hefði ákærði Anton hlaupið frá þeim, hringinn í
kringum [...]. B hafi náð Antoni við [...] og þegar vitnið hafi komið að hafi
ákærði Gunnar komið hlaupandi að og keyrt bæði lögreglumanninn B og ákærða
Anton í jörðina. Vitnið kvað sér hafa brugðið við þetta. Gunnar hafi slegið
nokkrum sinnum í B en vitnið kvaðst hafa rifið ákærða af B, þá hafi C borið að
og fleira fólk. C hafi tekið upp kylfu og beðið fólk að stíga frá. Í kjölfarið
hafi þeir Gunnar og Anton verið handjárnaðir og færðir á lögreglustöð.
Vitnið kvað tvo aðila hafa sagt sér að Anton Ívar
hefði ráðist að brotaþola A, þeir K og P. Svo hafi Anton Ívar komið gangandi úr
bifreið sem lagt hafi verið í ysta bílastæðinu við [...], næst [...].
V læknir gaf símaskýrslu við
aðalmeðferð málsins. Vitnið staðfesti að hafa verið læknir á [...] sl. páska og
hafa tekið á móti brotaþola umrætt kvöld. Kvaðst hann muna nokkuð glögglega
eftir honum. Vitnið kvað brotaþola hafa greint frá því að hann hefði lent í
útistöðum og það hefði verið sparkað í höfuðið á sér meðan hann lá á jörðinni.
Aðspurður um ákverka á brotaþola kvaðst vitnið ekki muna eftir þeim nema líta í
vottorð þar um. Hann myndi að hann hefði verið kallaður út um nótt, þar sem það
hefði verið sparkað í höfuð á liggjandi manni. Áverkar mannsins hefðu svo ekki
verið eins alvarlegir og hljómað hefði í fyrstu og viðkomandi hefði fengið að
fara heim að lokinni skoðun. Vitnið kvaðst hafa skrifað nótur beint í tölvu,
sem sér sýndist D læknir hafa tekið óbreyttar inn í vottorð sitt fyrir utan
neðstu efnisgreinina. Vitnið kvaðst ekki geta útilokað að brotaþoli hefði
fengið spörk í höfuðið, en aðspurt kvaðst vitnið heldur ekki geta staðfest
ákveðið að svo hefði verið. Aðspurt kvað vitnið ekki útlokað að áverkar á höfði
brotaþola hefðu komið við sitt hvort atvikið.
IV
Um ákærulið I.
Í I. lið
ákæru er öllum ákærðu gefin að sök sérstaklega hættuleg líkamsárás gegn A. Ákærði Samúel
Grétarsson hefur játað sök, eins og henni er lýst í ákæru, en hinir, Anton Ívar
Ísaksson Christensen og
Gunnar Grétarsson, hafa báðir staðfastlega neitað sök samkvæmt þessum ákærulið.
Um aðdraganda þeirra atvika sem
ákært er fyrir má telja óumdeilt að ákærði Anton hafi að kvöldi þess 16. apríl
2017 gert sér að leik að stökkva af sviði í [...] út í hóp tónleikagesta.
Stökkið tókst þó ekki betur til en svo að brotaþoli A varð fyrir ákærða Antoni
í fallinu, og fékk hné ákærða Antons í andlitið, þannig að af hlaust
glóðarauga.
Síðar sama kvöld eða nótt var mikill
mannfjöldi kominn saman í veitingahúsinu [...]. Þar á meðal ákærði Anton og
brotaþoli A, sem gekk þá að ákærða Antoni og vildi að hann bæði sig afsökunar á
atvikinu sem áður var lýst. Það var ákærði Anton ekki reiðubúinn að gera og af
spannst rifrildi milli þeirra sem endaði með slagsmálum utan við
veitingastaðinn. Hafa þrír aðilar sem komu fyrir dóminn sagst hafa endað þar í
götunni og orðið fyrir spörkum og höggum frá mannfjölda sem þarna var saman
kominn, það er brotaþoli A, ákærði Samúel og F, [...] ákærða Antons. Þá hafa
önnur vitni borið um að hafa séð ýmist einn eða tvo einstaklinga liggja í
götunni og að þessir einstaklingar hafi orðið fyrir höggum og spörkum þar sem
þeir lágu. Hafa mörg vitni borið að þar hafi legið brotaþoli A og önnur að þar
hafi einnig legið F en ekki hafa öll vitni þekkt hlutaðeigandi með nafni eða
verið viss um hvort um karl eða konu hafi verið að ræða. Verður þó að telja
sannað að brotaþoli A hafi án nokkurs vafa lent í götunni í umrætt sinn og þá
orðið fyrir höggum og eða spörkum þar sem hann lá. Er þá verkefni dómsins að
skera úr um aðkomu og þátt hvers ákærðu í því athæfi, hvað sannað er í því.
Ákærði Anton
Ívar hefur
kannast við að hafa lent í rifrildi við brotaþola, sem að sögn ákærða elti hann
fyrir utan [...] og kallaði á eftir honum. Ákærði, sem kvaðst ekki muna vel
eftir öllu sem gerðist umrætt kvöld, og jafnframt að hann hefði drukkið nokkuð
stíft, taldi engu að síður líklegt að einhverjar stimpingar hefðu verið milli
sín og brotaþola, en hann hefði ekki slegið brotaþola. Þá kvaðst ákærði minnast
þess að hafa farið upp í bíl [...][...] sinnar. Hann hefði svo frétt að eitthvað hefði gerst og
lögreglan væri að leita sér og því hafi hann farið til lögreglunnar. Þá hefði
hann verið handtekinn fyrir líkamsárás gegn brotaþola.
Ákærða Samúel og [...][...], ákærða Gunnari, ber saman um að þeir hafi setið á tröppum við [...] handan við [...] þegar
rifrildi hófst þar fyrir utan og að þeir hafi gengið að því. Ákærði Samúel
kvaðst hafa séð ákærða Anton, brotaþola A og E koma út úr veitingastaðnum [...]
og þeir hefðu verið að rífast. Viðurkenndi ákærði Samúel að þá hefði hann lent
í átökum við brotaþola, en sér hefði sýnst brotaþoli ætla að slá til F, [...] [...] Antons. Þeir hefðu svo
báðir fallið í götuna. Kvaðst ákærði sjálfur hafa fundið fyrir spörkum og
höggum þar sem hann lá í götunni með brotaþola, en ekki séð hvaðan þau komu.
Ákærði kvaðst hvorki hafa séð ákærða Anton né ákærða Gunnar slá til brotaþola A
eða snerta hann, aðeins séð þá rífast.
Ákærði Gunnar kvaðst hafa verið dreginn burtu af
vettvangi af E, yfir að dyrunum að [...], við [...]. Kvaðst hann hafa séð að minnsta kosti þrjár, fjórar
manneskjur sparka í brotaþola A, en hvorki séð né þekkt almennilega hverjir það
voru. Kvaðst hann ekki hafa séð ákærða Anton meðan verið var að sparka í
brotaþola A.
Brotaþoli A kvaðst sjálfur hafa verið
ölvaður þetta kvöld. Hann kvað kvöldið hafa verið mjög skemmtilegt, þar til
hann fékk höggið á andlitið í [...]. Eftir það hefði hann orðið pirraður og þurft að vera með
klaka á andlitinu en hann hefði fengið áverka við hægra auga þegar ákærði Anton
rak hnéð í hann.
Brotaþoli kannaðist við að hafa krafið ákærða Anton um
fyrirgefningu vegna þessa atviks síðar í [...] og að hafa kastað bjórdós í
ákærða. Eftir það hefði ákærði Anton ýtt sér ofan í bás þar sem setið er á
staðnum. Kvað hann þá hafa verið rekna út af staðnum í kjölfar þessa. Fyrir
utan hafi hann rifist við [...] [...]
Antons, F, um það af hverju hann hefði kastað bjórdósinni og kvað F hafa
sparkað í sig. Hann hefði þá ýtt við henni og í framhaldi af því hefði hann
lent í götunni. Þar hefði hann legið og haldið um höfuðið og fengið í sig mörg
spörk. Brotaþoli kvaðst ekki vita hver hefði veitt honum spörkin en hefði frétt
daginn eftir að það hefðu ákærðu gert.
Hvað varðar mat á trúverðugleika framburðar ákærðu og
brotaþola ber að mati dómsins að líta til þess að allir hlutaðeigandi kváðust
hafa verið undir áhrifum áfengis er þau atvik urðu sem málið varðar. Ákærðu
Anton Ívar og Gunnar mundu hvorugir vel eftir atvikum í skýrslu sinni hjá
lögreglu. Framburður ákærða Samúels fyrir dómi var í ágætu samræmi við framburð
hans hjá lögreglu daginn eftir atvikin, að öðru leyti en því að hjá lögreglu
kvaðst ákærði hafa kýlt brotaþola og miðað á andlit hans en vissi ekki hvort
hann hefði hitt. Þykir framburður hans
því í sjálfu sér ekki ótrúverðugur.
Hvað framburð brotaþola A varðar er það að segja að
ágætt samræmi var í framburði hans af atvikum hjá lögreglu og fyrir dómi. Hjá
lögreglu staðhæfði brotaþoli þó að gerendur hefðu verið ákærðu, en fyrir dómi
gat brotaþoli ekki nafngreint gerendur í málinu. Þykir framburður hans fyrir
dómi í sjálfu sér ekki ótrúverðugur.
Auk brotaþola komu 14 vitni fyrir dóm til að bera um það sem gerðist þetta kvöld og að auki þrír lögreglumenn sem komu á vettvang.
Vitnið J kvaðst hafa séð ákærðu Gunnar og
Samúel ráðast á brotaþola A og veita honum einhver högg. Ó kvaðst hafa séð þrjá
stráka sparka í brotaþola og kvaðst hafa dregið
einn ítrekað frá vettvangi en gat ekki lýst honum né öðrum gerendum fyrir dómi.
Hjá lögreglu kvaðst vitnið hafa séð fimm stráka sparka í brotaþola
liggjandi. Hann hefði dregið einn þar frá, dökkhærðan, síðhærðan í svörtum
jakka og grárri hettupeysu. Sá hefði síðar farið með lögreglu af vettvangi
eftir að rauðhærði drengurinn, sem hefði ráðist að brotaþola inni á [...],
hafði verið handtekinn. Má telja víst að þar hafi vitnið átt við ákærða Gunnar sem
fór með lögreglu eftir handtöku ákærða Antons.
Vitnið E kvaðst hafa séð ákærða Anton sparka í brotaþola A og
sömuleiðis kvaðst vitnið I hafa séð bæði ákærða Anton og ákærða Gunnar kýla og
sparka í brotaþola. Þá bar lögreglumaðurinn U fyrir dómi að vitnin K og P hefðu
á vettvangi bent á ákærða Anton sem geranda.
Önnur vitni gátu ekki með öruggri vissu nafngreint ákærðu sem
gerendur í þessu máli í skýrslum sínum fyrir dómi. Hins vegar báru vitnin Q og T
báðir á þann veg fyrir dómi að þeir hefðu séð sparkað í andlit brotaþola þar
sem hann lá í götunni.
Að virtum framburði þessara vitna, sem ekki er ástæða til að draga í efa, og með hliðsjón af þeim atvikum sem á undan höfðu gengið og gögnum málsins telur dómurinn sannað svo hafið sé yfir skynsamlegan vafa að ákærðu hafi gerst sekir um að hafa veist að brotaþola A með ofbeldi aðfaranótt 16. apríl 2017 með þeim hætti sem lýst er í ákæru og háttsemi þeirra þar rétt heimfærð til refisákvæðis.
Um ákærulið II.
Í II. lið ákæru er ákærða Gunnari gefið að sök að hafa ráðist að lögreglumanni við skyldustörf, með því að ráðast aftan að honum þannig að hann féll í jörðina, og með krepptum hnefa kýlt lögreglumanninn nokkur högg þannig að lögreglumaðurinn varð fyrir nánar tilgreindum meiðslum. Með háttsemi sinni hafi ákærði leitast við að hindra lögreglumanninn í framkvæmd starfa sinna en hann stóð að handtöku annars manns. Er brot ákærða talið varða við 1. mgr. 106 gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940.
Með hliðsjón af játningu ákærða, sem fær stoð í framburði vitna, verður ákærði sakfelldur fyrir það brot sem honum er gefið að sök og þykir rétt heimfært til refsiákvæða í ákæru.
VII.
Ákærði Samúel Þórir Grétarsson er fæddur árið [...]. Ákærði var dæmdur í 45 daga fangelsi, skilorðsbundið til tveggja ára, með dómi héraðsdóms Austurlands 24. maí sl., fyrir brot gegn 1. mgr. 217 gr. almennra hegningarlaga. Brot ákærða nú framdi hann áður en framangreindur dómur var kveðinn upp og verður honum því dæmdur hegningarauki, sbr. 78. gr. almennra hegningarlaga, vegna fyrrgreinds dóms.
Við ákvörðun refsingar ákærða verður litið til þess að ákærði játaði brot sitt skýlaust. Með vísan til framangreinds, 3. tl. 70 gr. almennra hegningarlaga, sem og 2. mgr. sama ákvæðis, þykir refsing ákærða hæfilega ákveðin fangelsi í fjóra mánuði en fresta skal fullnustu refsingarinnar og falli hún niður að tveimur árum liðnum haldi ákærði almennt skilorð 57. gr. almennra hegningarlaga með síðari breytingum.
Ákærði Gunnar Þór Grétarsson er fæddur árið [...]. Sakaferill ákærða hefur ekki áhrif á ákvörðun refsingar í þessu máli. Við ákvörðun refsingar er litið til þess að ákærði hefur játað sakir samkvæmt ákærulið II. Með vísan til framangreinds, 77. gr. almennra hegningarlaga, 3. tl. 70. gr. sem og 2. mgr. sama ákvæðis almennra hegningarlaga þykir refsing ákærða hæfilega ákveðin fangelsi í sjö mánuði en fresta skal fullnustu refsingarinnar og falli hún niður að tveimur árum liðnum haldi ákærði almennt skilorð 57. gr. almennra hegningarlaga með síðari breytingum.
Ákærði Anton Ívar Ísaksson Christensen er fæddur árið [...]. Sakaferill hans hefur ekki áhrif á ákvörðun refsingar í þessu máli. Refsing ákærða þykir að teknu tilliti til 3. tl. 70. gr. almennra hegningarlaga, sem og 2. mgr. sama ákvæðis, hæfilega ákveðin fangelsi í fimm mánuði en fresta skal fullnustu refsingarinnar og falli hún niður að tveimur árum liðnum haldi ákærði almennt skilorð 57. gr. almennra hegningarlaga með síðari breytingum.
Með vísan til 235. gr. laga um meðferð sakamála nr. 88/2008 verður ákærðu gert að greiða sakarkostnað. Með hliðsjón af því að ákærði Samúel Þórir Grétarsson játaði sök þegar við upphaf málsmeðferðar verður ekki felldur á hann kostnaður af aðalmeðferð málsins. Ákærði Samúel greiði því málsvarnarlaun skipaðs verjanda síns, Kristjáns Óskars Ásvaldssonar lögmanns, 231.880 krónur, en þá hefur verið tekið tillit til virðisaukaskatts.
Ákæruvaldið hefur lagt fram gögn um sakarkostnað vegna vitna. Hefur dómurinn fallist á eftirfarandi sakarkostnað vegna málsins: Útlagðan ferðakostnað J, 39.650 kr., útlagðan ferðakostnað og vinnutap samkvæmt vottorði vinnuveitanda P, samtals 84.958 krónur, útlagðan ferðakostnað og vinnutap samkvæmt vottorði vinnuveitanda Ó, samtals 61.563 krónur. Kröfu Q um greiðslu kostnaðar er hafnað að svo stöddu sem órökstuddri og sömuleiðis kostnaði I. Samtals nemur sakarkostnaður vegna vitna 186.171 krónu sem ákærðu Antoni Ívari og Gunnari verður gert að greiða hvorum um sig til helminga eins og nánar greinir í dómsorði.
Ákærði Gunnar Þór Grétarsson greiði auk þess málsvarnarlaun skipaðs verjanda síns, Kristjáns Óskars Ásvaldssonar lögmanns, 843.200 krónur, að teknu tilliti til virðisaukaskatts
Ákærði Anton Ívar Ísaksson Christensen greiði auk þess málsvarnarlaun skipaðs verjanda síns, Björns Jóhannessonar lögmanns, 569.160 krónur, en þá hefur verið tekið tillit til virðisaukaskatts auk útlagðs kostnaðar lögmannsins, 85.135 króna.
Fyrir dómsuppsögu var gætt ákvæða 1. mgr. 184. gr. laga nr. 88/2008.
Dóm þennan kveður upp Bergþóra Ingólfsdóttir héraðsdómari.
DÓMSORÐ:
Ákærði Samúel Þórir Grétarsson sæti fangelsi í fjóra mánuði en fresta skal fullnustu refsingarinnar og falli hún niður að tveimur árum liðnum haldi ákærði almennt skilorð 57. gr. almennra hegningarlaga með síðari breytingum.
Ákærði Gunnar Þór Grétarsson sæti fangelsi í sjö mánuði en fresta skal fullnustu refsingarinnar og falli hún niður að tveimur árum liðnum haldi ákærði almennt skilorð 57. gr. almennra hegningarlaga með síðari breytingum.
Ákærði Anton Ívar Ísaksson Christensen sæti fangelsi í fimm mánuði en fresta skal fullnustu refsingarinnar og falli hún niður að tveimur árum liðnum haldi ákærði almennt skilorð 57. gr. almennra hegningarlaga með síðari breytingum.
Ákærði Samúel Þórir Grétarsson greiði málsvarnarlaun skipaðs verjanda síns, Kristjáns Óskars Ásvaldssonar lögmanns, 231.880 krónur.
Ákærði Gunnar Þór Grétarsson greiði 936.285 krónur í sakarkostnað, þar með talin málsvarnarlaun skipaðs verjanda síns, Kristjáns Óskars Ásvaldssonar lögmanns, 843.200 krónur.
Ákærði Anton Ívar Ísaksson Christensen greiði 747.380 krónur í sakarkostnað, þar með talin málsvarnarlaun verjanda síns, Björns Jóhannessonar lögmanns, og kostnað lögmannsins, samtals 654.295 krónur.
Bergþóra Ingólfsdóttir