Héraðsdómur Reykjavíkur Dómur 12. mars 2020 Mál nr. S - 139/2020: Lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu (Sigurður Ólafsson aðstoðarsaksóknari) g egn A (Unnsteinn Örn Elvarsson lögmaður) Dómur Mál þetta, sem dómtekið var 28. febrúar sl., höfðaði lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu með ákæru 10. janúar 2020 á hendur: A , kt. [ --- ] , [ --- ] , Reykjavík, fyrir eftirgreind stórfelld brot í nánu sambandi á árinu 2019 með því að hafa: 1. Aðfaranótt mánudagsins 19. október, á , veist með ofbeldi að fyrrverandi kærustu sinni, B , kt. [ --- ] , og veitt henni ítrekuð högg og spörk sem sérstaklega beindust að höfði en einnig búk, ásamt því að rífa í hár hennar, taka hana hálstaki og þrengja að öndunarvegi sem var til þess fallið setja hana í lífshættu, allt með þeim afleiðingum að B hlaut augntóft argólfsbrot báðum megin, nefbeinsbrot, opið sár á höfði, mar og marga yfirborðsáverka á höfuð, mar á háls, slímhúðar og punktalaga blæðingar í munnslímhúð, yfirborðssár í hársvörð og marga yfirborðsáverka og maráverka víðsvegar um líkamann. 2. Aðfaran ótt sunnudagsins 8. september í , veist með ofbeldi að fyrrverandi kærustu sinni B , kt. [ --- ] og slegið hana í andlitið með þeim afleiðingum að hún hlaut áverka á andlit. 3. Miðvikudaginn 24. júlí veist með ofbeldi að fyrrverandi kærustu sinni og b arnsmóður, C , kt. [ --- ] , í bifreið sem ákærði ók áleiðis í Heiðmörk, slegið og gripið í hana og eftir að 2 hann stöðvaði bifreiðina tekið farsíma hennar og sparkað honum út fyrir veg þannig að hann tjónaðist. 4. Sunnudaginn 13. október ítrekað sent fyrr verandi kærustu sinni og barnsmóður, C , kt. [ --- ] , eftirfarandi hótanir, í gegnum samskiptaforritið snapchat, sem voru til þess fallnar að valda henni ótta um líf sitt, heilbrigði og velferð: 1. Ég lem þig í stöppu. 2. Ég tek þig og kem þig í klessu og nauðga þ ér þegar ég kem. 3. Þu gerir sjalfri þer bara illt verra með þessu , Ekki gera mig reiðan, Afþvi ég verð reipur þangad til ég sé þig og þa sleppi ég henni ut á þig. Teljast brot í öllum liðum varða við 1. mgr. 218. gr. b. almennra hegningarlaga nr. 19/19 40 en ákæruliður nr. 1 telst einnig varða við 2. mgr. 218. gr. b., en til vara við 2. mgr. 218. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940, og 1. og 3. mgr. 99. gr. barnaverndarlaga nr. 80/2002. Þess er krafist að ákærði verði dæmdur til refsingar og til grei Einkaréttar kr öfur: Vegna ákæruliða nr. 1. og 2. gerir Saga Ýrr Jónsdóttir lögmaður þá kröfu fyrir hönd B , kt. [ --- ] , hér eftir nefnd kröfuhafi, að ákærða verði gert að greiða henni miskabætur að fjárhæð 4.500.000 krónur með vöxt um samkvæmt 8. gr., sbr. 4. gr., laga um vexti og verðtryggingu nr. 38/2001 af 1.000.000 króna frá 8. september 2019 til 19. október 2019, af 4.500.000 krónum frá 19. október 2019 til 20. febrúar 2020 en með dráttarvöxtum samkvæmt 9. gr., sbr. 1. mgr. 6. g r., sömu laga frá þeim degi til greiðsludags. Þá er gerð krafa um greiðslu þóknunar fyrir réttargæslu að mati dómara eða samkvæmt síðar framlögðum málskostnaðarreikningi, að teknu tilliti til virðisaukaskatts á réttargæsluþóknun. Vegna ákæruliða nr. 3. og 4. gerir Saga Ýrr Jónsdóttir lögmaður þá kröfu fyrir hönd C , kt. [ --- ] , hér eftir nefnd kröfuhafi, að ákærða verði gert að greiða henni miskabætur að fjárhæð 1.500.000 krónur með vöxtum samkvæmt 8. gr., sbr. 4. gr. , laga um vexti og 3 verðtryggingu nr. 38/2001 af 1.000.000 króna frá 24. júlí 2019 til 13. október 2019, af 1.500.000 krónum f rá 13. október 2019 til 10. febrúar 2020 en með dráttarvöxtum samkvæmt 9. gr., sbr. 1. mgr. 6. gr. , sömu laga frá þeim degi til grei ðsludags. Ákærði krefst þess að hann verði dæmdur í vægustu refsingu er lög leyfa vegna 1. ákæruliðar en sýknaður af öllum kröfum ákæruvaldsins hvað varðar 2., 3. og 4. ákærulið. Þá krefst ákærði þess að bótakrafa vegna 1. ákæruliðar verði verulega lækkuð og að bótakröfum er varða aðra ákæruliði verði aðallega vísað frá dómi en til vara að þær verði verulega lækkaðar. Þá gerir verjandi ákærða kröfu um hæfileg málsvarnarlaun, að mati dómsins og með hliðsjón af tímaskýrslu verjanda, sem greiðist úr ríkissjóð i, a.m.k. að hluta. Eftir að ákæra málsins var gefin út náði brotaþoli, A , 18 ára aldri og lagði réttargæslumaður í þinghaldi 30. janúar 2020 fram bókun vegna breytingar á aðild að einkaréttarkröfu hennar í það horf sem að framan greinir en krafan var upp haflega sett fram af hálfu móður hennar. Þá lagði réttargæslumaður við upphaf aðalmeðferðar fram tvær bókanir vegna breytinga til lækkunar á þeim einkaréttarkröfum sem getið er um í ákæru á þann veg sem að framan er rakið. I Málsatvik vegna 1. og 2. á kæru liðar D , móðir brotaþola, B , gaf skýrslu hjá lögreglu 23. september 2019 vegna þess atviks er greinir í 2. ákærulið. Af rannsóknargögnum má ráða að lögregla hóf rannsókn þess eftir að þau atvik gerðust er greinir í 1. ákærulið. Hún sagði ákærða hafa lamið dóttur hennar þegar þau voru á . Brotaþoli hafi sjálf ekki komið heim þessa nótt en ákærði hafi þá so fið í rúmi hennar. Morguninn eftir hafi brotaþoli hringt í eldri systur sína og sagt henni upp úr þurru að hún hefði fengið olnbogaskot frá einhverri st úlku á dansgólfinu og þannig búið til sögu áður en þær sæju áverka á henni . Þá sagði hún vinkonu brotaþola hafa sent sér mynd af áverkum á andliti brotaþola og sagt henni að ákærði hefði verið að berja hana. Þann 5. desember 2019 lagði D fram formlega kæru vegna árásarinnar. Í skýrslu hjá lögreglu 21. október 2019 lýsti brotaþoli þessum atvikum svo að ákærði hefði verið með henni á dansleik en farið og skilið hana eftir og þá haldið fram hjá henni með vinkonu hennar. Hann hefði svo kýlt h ana í nefið, þannig að hún fékk 4 blóðnasir, þar sem hún sat í bifreið hjá vinkonu sinni. Í skýrslu 13. nóvember 2019 ítrekaði hún þennan framburð sinn og kvaðst ekki hafa leitað sér læknis vegna áverkan n a en sagði móður sína eiga myndir af þeim. Þá sagði hú n vitnin E og F hafa verið vitni að þessum atvikum. Vitnið E gaf skýrslu hjá lögreglu 15. nóvember 2019. Kvaðst hún hafa sótt brotaþola til en ákærði hafði þá skilið hana eftir og hefði hann haldið fram hjá henni með vinkonu brotaþola. Á leiðinni til b aka í bæinn hafi þau séð ákærða og stansað og brotaþoli sagt honum að þau væru hætt saman og hann ætti að sækja dótið sitt til hennar. Þau hafi farið að þræta og rífast og hafi brotaþoli þá setið í aftursæti bifreiðarinnar með opinn glugga en ákærði verið fyrir utan bifreiðina. Ákæ rð i hefði síðan kýlt brotaþola fast Vitnið F gaf einnig skýrslu hjá lögreglu þennan dag. Staðfesti hann að hafa verið í bifreiðinni þegar atvik gerðust og að hafa séð ákærða kýla brot Í skýrslu ákærða hjá lögreglu 23. október 2019 kvaðst hann hafa rifist við brotaþola í umrætt sinn en ekkert ofbeldi hefði átt sér stað milli þeirra. Hann var spurður á ný um atvik 20. nóvember 2019 og ítrekaði þá að það væri ekki rétt að hann hefði kýlt hana en kaus að tjá sig ekki frekar um atvik. Með ákvörðun lögreglustjóra, samkvæmt 7. gr. laga nr. 85/2011, er tók gildi 23. október 2019 var ákærða gert að sæta nálgunarbanni í sex mánuði gagnvart brotaþola B . Var þar lagt bann við þv í að ákærði kæmi á eða í námunda við heimili brotaþola eða annan dvalarstað hennar, eða á svæði sem afmarka ði st við 50 metra radíus umhverfis umrædda staði. Þá var lagt bann við því að ákærði vei t ti brotaþola eftirför, nálg að ist hana á almannafæri eða sett i sig í samband við hana með öðrum hætti. Fyrir liggur vottorð H læknis, dagsett 11. febrúar 2020, vegna brotaþola. Þar kemur m.a. fram að hún hafi glímt við mikla áfallastreituröskun og vanlíðan vegna líkamsárásar 19. október 2019. Hún eigi erfitt með sv efn og fái ítrekað martraðir tengdar árásinni og kvíðaköst. Við árásina hafi hún hlotið marga og fjölþætta áverka. Hún hafi verið vistuð á sjúkrahúsi í tíu daga eftir árásina og m.a. gengist undir aðgerðir vegna nefbrots og vegna hliðrunar á augnumgjörð. N ú sæki hún sjúkraþjálfun vegna þeirra áverka sem hún hlaut en hún þjáist af verkjum í líkama auk höfuðverkjar og svima. Einnig liggur fyrir vottorð F , uppeldis - og afbrotafræðings, dagsett 18. febrúar 2020, vegna brotaþola. Þar kemur fram að brotaþoli hafi verið í meðferðarviðtölum í Barnahúsi frá 15. nóvember 2019 vegna líkamsárásar 19. október sama ár. Hún hafi m.a. 5 verið greind með áfallastreituröskun og alvarlegt þunglynd i . Þá hafi hún lýst sambandi sínu við ákærða sem ofbeldissambandi. Fyrir liggi að h ún þurfi nokkuð mörg viðtöl til viðbótar. Þegar um náin tengsl og langtímasamband er að ræða sé margt sem þurfi að vinna með í tengslum við úrvinnslu tilfinninga þar sem þær séu oft á tíðum mjög flóknar og dýpri en ef um ókunnuga eða minni tengsl er að ræða. II Málsatvik vegna 3. og 4. ákæruliðar Brotaþoli, C , lagði fram kæru hjá lögreglu 30. október 2019, þar sem hún kærði ákærða, sem hún sagði að væri barnsfaðir hennar og fyrrverandi sambýlismaður, fyrir líkamsárás og hótanir. Lýsti hún sambandi þeirra svo að þau hefðu verið saman í um eitt og hálft ár og ættu saman dreng fæddan í nóvember 2017. Þau hafi slitið sambandi sínu á. Eftir að þau hættu saman hefði ákærði reglulega haft í hótunum við hana um að lemja hana, drepa hana og nauðga henni, og lagði hún fram skjáskot af skilaboðum sem hún kvaðst hafa fengið frá honum , m.a. í gegnum Snapchat 13. október 2019. Á skjáskotunum má sjá þau skilaboð sem tilgreind eru í 4. ákærulið. Þá sagði brotaþoli ákærða hafa beitt sig líkamlegu ofbeldi. Lýsti hún því að ákærði hefði 24. júlí sl. sótt hana á heimili hennar og hefðu þau ætlað saman í bíó, sem vinir. Eftir að hafa keypt miða hefði ákærði beðið um að fá að sjá símann hennar og spurt hana hvort hún væri á Tinder. Þau samskipti hafi leitt til þess að þau fóru aftur út í bifreiðina þar sem ákærði hefði beðið hana að opna fyrir Tinder - aðgang hennar í símanum. Hún hafi ekki getað það þar sem nettenging hafi ekki virkað. Hann hefði þá fengið hana til að skrá sig inn í síma ákærða. Eftir að hún hafði gert það hefði ákærði ekið af stað áleiðis upp í Heiðmörk en á leiðinni hefði hann verið að lemja hana milli þess sem hann skoðaði Tinder - aðga ng hennar. Hann hefði bæði kýlt hana og slegið . H afi höggin lent aftan á höfði hennar, á andliti, baki og handleggjum. Hann hafi m.a. slegið hana í andlitið hægra megin með þeim afleiðingum að vör hennar sprakk. Einnig hefðu höggin lent á hægri upphandlegg hennar og hefði hún hlotið mar eftir höggin . L agði hún fram myndir af þeim áverkum. Hann hefði gert nokkrar tilraunir til að berja hana í andlitið og hefði hún náð að verjast öllum nema högginu sem lenti á vör hennar. Í Heiðmörk hefði ákærði farið út úr b ifreiðinni með farsíma hennar og kastað honum út fyrir veg og síðan sent hana út að leita að honum. Þegar hún var komin út hefði hann ekið burt en síðan komið til baka og aðstoðað hana við að leita. Þau hefðu fundið símann og 6 hefði hann þá verið beyglaður og brotinn. Þá hefði ákærði sagt brotaþola að ganga heim og hefði hún lagt af stað en hann síðan komið og beðið hana að koma aftur inn í bifreiðina og skutlað henni heim. Þá krafðist brotaþoli þess að nálgunarbann yrði lagt á ákærða þar sem hún óttaðist að hann léti verða af hótunum sínum. Brotaþoli kvaðst ekki hafa leitað sér læknisaðstoðar vegna áverka n na. Skýrsla var tekin af ákærða hjá lögreglu 4. nóvember 2019. Fram kom hjá honum að hann og brotaþoli hefðu verið í sambandi en væru nú hætt saman en ættu saman barn. Sagði ákærði að brotaþola stafaði engin ógn af honum en þegar hann væri ölvaður miss t i hann stjórn á skapi sínu og seg ð i hluti sem hann bæðist afsökunar á daginn eftir. Taldi hann að brotaþoli væri kannski pínu hrædd við hann þar sem hann væ ri orðljótur í glasi. Hann kvaðst ekki muna eftir að hafa sent henni 13. október þau skilaboð er greinir A hans á Snapchat. Kvaðst hann telja líklegt að hann hefði sent þessi skilaboð þegar hann var í landi og var mjög ölva ður. Hann og brotaþoli hefði sagt honum frá því að hún hefði sofið hjá öðrum strák. Hann hefði tekið því illa og orðið afbrýðisamur og hefði þetta kvöld farið í rifrildi og reiði. Daginn eftir hefði hann beðið han a afsökunar á viðbrögðum sínum. Þá kvaðst ákærði aldrei hafa lagt hendur á brotaþola. Sagði ákærði að 24. júlí sl. hefðu reiðinni þar sem þau óku um. Á þessum tíma hefðu þau ekki verið í sambandi. Hann kvaðst muna að hann hefði verið mjög æstur, sagt mikið af ljótum hlutum og gripið í hana en hann hefði ekki kýlt hana. Þá kvaðst ákærði hafa tekið síma brotaþola og sparkað ho num burt í reiðikasti en strax farið og hjálpað henni að leita að honum. Í símahulstrinu hefði verið bankakort sem datt úr því. Þau hefðu leitað að kortinu í einhvern tíma en hann svo farið inn í bifreiðina og ekið aðeins áfram en sagt henni svo að koma. Á kærði kvaðst vera með ADHD og segja hluti án þess að hugsa sig um. Hann sé ekki háður áfengi en þegar hann drekki endi hann alltaf Þá liggja fyrir skjámyndir af skilaboðum sem ákærði er ákærður fyrir að hafa sent brotaþola 13. okt óber 2019 og ljósmyndir af áverkum á hægri upphandlegg brotaþola sem hún sendi lögreglu. Með ákvörðun lögreglustjóra, samkvæmt 7. gr. laga nr. 85/2011, er tók gildi 4. nóvember sl. var ákærða gert að sæta nálgunarbanni í tvo mánuði gagnvart brotaþola, C . Var þar lagt bann við því að ákærði veit t i brotaþola eftirför, nálg að ist hana á almannafæri 7 eða setti sig í samband við hana með öðrum hætti . Með úrskurði héraðsdóms frá 6. nóvember sl. var ákvörðunin staðfest. Fyrir liggur vottorð J , ráðgjafa hjá Rótinni, dagsett 18. febrúar 2020. Þar kemur fram það mat J að ofbeldi og hótanir ákærða hafi haft verulega alvarlegar afleiðingar fyrir brotaþola og valdið henni öryggisleysi og leitt til ótta gagnvart ákærða og hafi hún lýst sambandi sínu við hann sem ofbeldissa mbandi. Einnig kemur þar fram að þegar einstaklingar í ofbeldissambandi séu b eittir ofbeldi eða hótunum þá missi þeir stjórn á aðstæðum og sé því mikilvægt í bataferli að þeir valdeflist og nái smám saman stjórn á lífi sínu aftur, og eigi brotaþoli langt í land með áfallavinnu sína. III Samkvæmt framlögðum gögnum er varða heilsu ákærða komu fram hjá honum, þegar hann var barn að aldri, einkenni um athyglisbrest og mótþróaröskun sem reynt var að takast á við með meðferð og lyfjagjöf. Þá liggur fyrir v ottorð K , sálfræðings hjá Fangelsismálastofnun ríkisins, dagsett 26. febrúar 2020. Þar kemur fram að ákærði hafi mætt níu sinnum í viðtöl til hans og sóst eftir stuðningi og lagt sig fram við að ná tökum á líðan sinni. Markmið meðferðar hafi verið að takast á vi ð einkenni þunglyndis og kvíða og hafi meðferðarvinna snúist um tilfinningastjórn og reiðivanda. Þá hefði ákærði sýnt staðfestu og vilja til að takast á við áfengisvanda. Meðferð sem snúi að ofbeldishegðun og skaðlegum viðhorfum sé enn óunnin en ákærði haf i sýnt vilja til að takast á við þann vanda. IV Framburður ákærða og vitna fyrir dómi Verður nú gerð grein fyrir framburði ákærða og vitna fyrir dómi að því marki sem nauðsynlegt er til úrlausnar málsins. Ákærði viðurkenndi þá háttsemi sem greinir í 1. á kærulið. Hvað varðar þau atvik er greinir í 2. ákærulið þá kvaðst hann hafa verið að drekka þetta kvöld en taldi að hann hefði ekki verið mjög ölvaður þegar atvik gerðust. Hann hefði verið gangandi þegar bifreið af gerðinni var ekið að honum og hefði brotaþoli B setið í bifreiðinni. Hún hefði opnað glugga og byrjað að öskra á hann og þau byrjað að rífast og hefði hún ásakað hann um framhjáhald. Hann hefði verið yfirvegaður á meðan á þessu stóð en brotaþoli í miklu uppnámi. Hún hefði setið í aftursæti b ifreiðarinnar vinstra megin og með höfuðið 8 hálft út um opinn gluggann. Hún hefði hvatt hann til að slá til sín og síðan slegið ákærða. Hann hefði þá spurt hana hvort henni liði betur eftir það en hún hefði þá slegið hann líklega tvö högg til viðbótar og se tt síðan annan fótinn út um opinn glugga bifreiðarinnar og sparkað tvisvar eða þrisvar sinnum í andlitið á honum. Hann hefði hlotið mar eftir þetta sem hann hefði síðar sýnt brotaþola. Hún hefði síðan stungið andlitinu út um gluggann og um leið og hún gerð i það hefði hann slegið til hennar af því að hann hélt að hún ætlaði að slá hann en hann myndi ekki hvernig hann beitti hendinni. Kvaðst hann ekki muna hvort brotaþoli hefði sett einhvern annan líkamshluta en höfuðið út um gluggann þegar þetta gerðist en h ann hefði búist við fleiri höggum. Ákærði kvaðst ekki hafa lýst þessari háttsemi brotaþola hjá lögreglu , bæði þar sem hann hefði skammast sín og af því að hann vildi ekki koma brotaþola í vandræði. Þá sagði hann bifreiðina vera lága og hefði hann þurft að beygja sig til að tala við hana. Ákærði kvaðst hafa séð að hann hefði meitt brotaþola þar sem hún hélt um andlit ið strax á eftir og hafði augljóslega meitt sig en hann hefði ekki séð blóð. Hann hefði hitt brotaþola um sólarhring eftir þetta og hefði hún þá verið marin á nefi. Hann hefði síðan gengið burt og ekkert hefði hindrað hann í að fara á meðan þessi atvik urðu og vissi hann e kki af hverju hann fór ekki fyrr. Ákærði sagði að á meðan þetta gerðist hefði vitnið E , vinkona brotaþola, setið í ökumannssæti bifreiðarinnar og í hinu framsætinu hefði vitnið F setið. Þau hefðu ekki verið að fylgjast með því sem gerðist milli hans og brotaþola en hann myndi eftir því að E hefði sagt honum að rekast ekki í bifreiðina. Bori nn var undir ákærða framburður E og brotaþola. Sagði ákærði þá að atvik hefðu ekki gerst á þann hátt og hefði þau ekki séð þetta gerast og ekki haft aðstæður til þess þar sem þau hefðu setið fram mi í og brotaþoli verið með höfuðið út um gluggann. Ákærði kvaðst hafa kynnst brotaþola þegar hann var nýorðinn 17 ára en hún nýorðin 14 ára og þau þá verið saman í nokkra mánuði en tekið aftur upp þráðinn í árslok 2018 og verið saman með hléum út af asnalegum rifrildum . Þau hefðu verið nýhætt saman í október og hist aftur 19. október til að sjá hvort það gæti leitt til einhvers. Á þeim tíma þegar þau voru saman hefðu þau sofið saman og eytt tíma saman. Hann hafi oft gist hjá brotaþol a sem bjó hjá foreldrum sínum, kannski aðra hverja helgi þegar hann var ekki í vinnunni, og einnig hefði hún gist hjá honum en hann hefði búið hjá afa sínum og ömmu. Hvorugt þeirra hefði átt neitt og fjárhagur þeirra ekki verið sameiginlegur. 9 Ákærði var be ðinn um að skýra þá afstöðu sína að hann hefði ekki veist að brotaþola með ofbeldi þegar hann sló hana og sagði hann að hann hefði ekki gengið að bifreiðinni með það í huga að rífast við hana og slá til hennar. Það hefði gerst vegna þess hvernig atburðarás in þróaðist. Þau hefðu rætt þessi atvik síðar og útkljáð þau sín á milli. Hvað varðar 3. ákærulið sagði ákærði að þar væri lýst hlutum sem ekki væru réttir. Hann kannist ekki við að hafa veist að brotaþola C með ofbeldi eða slegið hana en hafa gripið í han a og sparkað farsíma hennar út fyrir veginn. Þau hefðu verið á leið í bíó þegar hann frétti af því að hún væri byrjuð á Tinder og hefði hann verið vonsvikinn yfir því og afbrýðisamur. Þau hefðu hætt við að fara í bíó og farið að aka um og hefði hann farið hana hendur en gæti hafa rifið eitthvað í hana en ekki á þann hátt að hún hefði getað meiðst. Hann gæti hafa rifið í öxlina á henni ef honum hefði fundist eins og hún væri ek ki að hlusta og þá til að ná athygli hennar. Þetta hefði verið á meðan hann var að aka og þá hefði hann gripið í þann handlegg sem var nær honum. Hann hefði stöðvað bifreiðina í Heiðmörk og sparkað síma brotaþola út fyrir veginn. Þá hefði hann séð að sér o g áttað sig á því hvað það var fáránlegt sem hann var að gera og farið út og hjálpað henni að leita að símanum og ekið henni síðan heim. Ákærði kvaðst ekki hafa séð áverka á brotaþola eftir þessi samskipti þeirra. Þá voru ákærða sýndar ljósmyndir frá brota þola af ætluðum áverkum og sagði hann þá ekki geta verið eftir þessi samskipti þeirra. Ákærði sagði að þau brotaþoli hefðu ekki verið saman á þessum tíma og hefðu þau hætt saman einni til tveimur vikum fyrr. Hann hefði verið að vona að hún væri ekki á Tin der á þessum tíma. Hann hef ði fyrst kynnst brotaþola þegar hann var nýhættur með B í fyrsta skiptið. Þau hafi fljótlega byrjað saman og verið saman í ár eða meira. Í byrjun sambandsins hefðu þau hist oft og gist saman um helgar. Þau hefðu ekki átt sameiginl egt heimili og ekki átt neitt saman en hann hefði verið mikið á heimilinu eftir að hún varð ólétt. Til að byrja með hefði hún verið í vinnu en hætt eftir að hún varð ófrísk og hann hefði þá byrjað á sjó en þegar hann var í landi hefði hann alfarið verið hj á henni. Ákærði sagði að þau B hefð u líklega tekið aftur saman um miðjan ágúst 2019 en hefðu áður verið að hittast sem vinir. Hann hefði verið í sambandi við brotaþola frá miðju ári 2016 og hefði sonur þeirra fæðst í nóvember 2017 og þau hætt saman snemma árs 2018. Þau hefðu eftir það verið í samskiptum vegna barnsins og eftir að hann og B hættu saman hefðu þau stundum hist og sofið saman. Í lok sambands hans við brotaþola hefði 10 brotaþola á heimili hennar. Samskipti hans og brotaþola vegna sonar þeirra hefðu verið góð þangað til mál þetta kom upp en síðan þá hefðu engin samskipti verið milli þeirra. Hvað varðar 4. ákær ulið þá viðurkenndi ákærði að hafa sent þau skilaboð sem þar greinir en taldi að í því hefði ekki falist refsiverð háttsemi. Þegar atvik gerðust hefði hann verið í miklu uppnámi og mjög ölvaður og kvaðst hann telja að vegna þess bæri ekki að virða háttsemi hans sem refsiverða. Skömmu áður hefði hann reynt að fyrirfara sér en verið stöðvaður. Hann hefði farið í land á Húsavík og farið á veitingastað þar sem hann hefði farið að drekka. Síðan hefði hann farið að rífast við brotaþola á Facetime og því hefði hún vitað að hann var miður sín og drukkinn og hefði hún því ekki átt að taka skilaboðin alvarlega. Á leiðinni um borð aftur hefði hann verið m eð sjálfsvígshugsanir og hringt í móður sína til að kveðja hana og hefði hún séð til þess að hann fengi aðstoð. Skil aboðin hafi hann svo sent þegar hann var aftur kominn um borð. Sagði ákærði að þetta hefði gerst vegna afbrýðisemi af hans hálfu. Þau brotaþoli hefðu verið að spjalla og hann þá frétt að hún hefði sofið hjá öðrum strák og hann þá orðið reiður. Þegar rann a f honum hefði hann áttað sig á því að þetta kæmi honum ekki við og beðist afsökunar á því að hafa sent skilaboðin og kvaðst hann halda að sú afsökun hefði verið tekin gild. Kvaðst ákærði ekki telja að brotaþoli hefði orðið hrædd vegna skilaboðana eða haldi ð að hann mundi láta verða af þessu enda hefði hún vitað að hann var á sjónum. væri nú að vinna í sjálfum sér og sagði að hann hefði ekki verið á góðum stað andlega lengi. Þau atvik er greinir í 1. ákærul ið hefðu verið áfall og hefði hann í kjölfar þess ákveðið að breyta ýmsu í lífi sínu, m.a. að hætta að drekka því þegar hann geri það gerist leiðinlegir og heimskulegir hluti r . Hann sæki AA - fundi í fangelsinu og hafi notað þá daga þegar hann hafi verið lau s úr gæsluvarðhaldi til að leita sér frekari aðstoðar en það ekki gengið eftir þar sem hann hafi aftur verið úrskurðaður í gæsluvarðhald. Þá sé hann í sálfræðimeðferð sem hann ætli sér að halda áfram og telji að geri sér gagn. Áður en þessi atvik gerðust h efði hann aldrei verið sakaður um ofbeldi en oft sagt hluti sem áttu ekki við. Hann hafi verið greindur með ADHD þegar hann var yngri en telji að hann hafi almennt góða stjórn á því í daglegu lífi en finni fyrir því að hann geri hluti án þess að hugsa. Sag ði ákærði að hann hefði aldrei verið á jafn góðri leið varðandi vellíðan og stöðugleika í lífi sínu og í dag. Vitnið B er brotaþoli vegna þeirra atvika sem greinir í 1. og 2. ákærulið. Hún lýsti atvikum svo hvað varðar 2. ákærulið að þau hefðu verið á og farið á dansleik og bæði verið að drekka og hefði hann skilið hana eftir. Hann hefði farið með vinkonu 11 hennar og sofið hjá henni. Hún hefði leitað að ákærða en ekki fundið hann og hefðu vitnin E og F sótt hana. Þegar þau voru á leið út úr bænum hefði hú n séð ákærða og stansað . Ákærði hefði komið að bifreiðinni og þau farið að rífast. Hún hefði sett fótinn út um bílgluggann til að reyna að ýta honum burt en hann hafði verið beðinn að færa sig frá bifreiðinni. Ákærði hefði þá tekið í fótinn á henni og byrjað að skalla hann með höfðinu og þannig verið að hjálpa henni að sparka í höfuðið á honum og kvaðst hún halda að hann hefði fengið kúlu eftir þetta. Hún hefði síðan farið með höfuði ð út um gluggann og þá eiginlega staðið inni í bifreiðinni og reigt sig fram og hefði ákærði þá kýlt hana hrokkið aftur inn í bifreiðina. Við höggið hefði vörin á henni sprungið og hún fengið miklar blóðnasir. Brotaþoli kvaðst ekki hafa veist að ákærða með ofbeldi en sparkað til hans þegar hún var að ýta honum frá bifreiðinni en hún hefði aldrei geta ð meitt hann með fætinum. Brotaþoli kveðst ekki hafa slegið til ákærða eins og hann lýsti í framburði sínum og kvaðst hún hafa verið in ni í bifreiðinni allan tíma. Það eina sem hún hefði gert var að öskra á hann en hún viðurkenndi að hún hefði ögrað honum. Hún kvaðst kunna að á punkta hjá honum til að gera hann reiðan. Þegar þau voru komin til Reykjavíkur og voru fyrir utan lögreglu stöðina kvaðst brotaþoli ekki hafa þorað að kæra þetta atvik og ekki hafa viljað gera ákærða það. Hún hefði farið til vinkonu sinnar en ákærði hefði sofið heima hjá henni. Brotaþoli sagði að þau að hún v ar 14 ára, árið 2016, og hefðu þau líklega verið saman alls í um tvö ár. Hann hefði þá búið heima hjá henni í um ár, þar hefðu öll fötin hans verið og hann verið alltaf þar þegar hann var ekki á sjó jafnvel þó að hún væri þá ekki heima. Þau hefðu verið búi n að finna sér íbúð sem þau ætluðu að flytja saman í. Þau hefðu verið mjög náin og gert allt saman. Eftir að þau hættu saman hefðu þau aldrei hætt að tala saman og hittast og sofa saman. Þau hefðu hætt saman þegar hann fór að vera með C vinkonu hennar og í millitíðinni hefði hann eignast barn með C . Telji hún að C og ákærði hafi verið saman í um eitt og hálft ár. Brotaþoli sagði að þau ákærði hefðu tekið saman aftur í júlí 2018 og því verið búin að vera saman í rúmt ár þegar það atvik sem greinir í 1. ákæru lið gerðist . Þá hefðu þau verið hætt saman en hist til að skoða stöðu sína. Hún sagði ákærða áður hafa beitt hana ofbeldi og sagðist eiga myndir af öllum þeim áverkum sem hann hefði veitti henni og hefði látið lögreglu hafa myndir af áverku nu m sem hann vei tti henni í þetta skipti. Henni hefði alltaf verið illt í nefinu eftir þetta og hefði svo nefbrotnað aftur 19. október. Hún hefði verið meðvirk með ákærða og leyft honum að komast upp með 12 allt. Eftir þá árás sem greinir í 1. ákærulið hafi hún verði greind með áfallastreituröskun, mikinn kvíða og þunglyndi. Þá sé hún með áverka á baki og leiti til sjúkraþjálfara vegna þess. Einnig sé henni illt í auganu þar sem aðgerðin var gerð. Þá séu kristallar í eyra hennar ekki lengur á réttum stað vegna þeirra högga se m hún fékk og sé hún alltaf með höfuðverk og svima og heyri illa og hafi áhyggjur af sjón sinni. Hún sé oft reið og bitni sú reiði á fjölskyldu hennar og sé hún einnig að vinna í líðan sinni hjá sálfræðingi. Vitnið D , móðir brotaþola, B , kvaðst ekki hafa v itað að ákærði hefði ráðist á brotaþola , eins og lýst er í 2. ákærulið, fyrr en líklega tveimur vikum eftir árásina. Hún hafi farið til útlanda 10. eða 11. september og fengið að vita þetta daginn áður. Þá hefði henni verið framsend mynd sem brotaþoli hafð i sent vinkonu sinni. Myndin var af brotaþola og hefði hún verið blóðug eftir kjaftshögg og á myndinni staðið þá hafi verið lokað og hafi hún því pantað tíma síðar. Hún sagði brotaþola ekki hafa komið heim aðfaranótt 8. september en ákærði hefði komið og s ofið í rúminu hennar. Hún hafi komið heim í kringum hádegi á sunnudegi en áður hringt í systur sína til að undirbúa hana. Hafi hún sagt systur sinni að hún væri með bólgna vör eftir olnbogaskot sem hún hefði fengið frá stelpu kvöldið áður þegar hún var á d ansgólfi. Vitnið kvaðst þennan dag hafa séð að brotaþoli var með áverka, bólgna vör. Vitnið kvaðst upphaflega hafa tilkynnt atvikið til lögreglu en látið svo vita að hún vildi kæra atvikið en við því hefði ekki verið brugðist. Ekkert hefði gerst í málinu f yrr en eftir seinna tilvikið , þegar brotaþoli slasaðist alvarlega. Vitnið sagði brotaþola hafa verið 14 ára og ákærða árið 2016 þegar þau byrjuðu saman og hefðu október 2019. Kvaðst hún telja að ákærði hefði á sama tíma verið með brotaþola og vitninu C og hefði hann hótað þeim að ef þær gerðu ekki eitthvað tiltekið tengt kynlífi þá færi hann til hinnar. Ákærði hefði búið á heimili hennar frá því um haustið 2016 og hefði hann verið byrjaður að gista hjá brotaþola um tveimur mánuðum eftir að þau fóru að hittast og verið þar með föt sín og annað dót og hegðað sér eins og hann ætti heima þar. Vitnið sagði afleiðingar árásarinnar hafa verið miklar fyrir brotaþola. Henni gangi illa að sofa, hún sé kvíðin og hafi leitað sér sálfræðiaðstoðar. Þá sé hún enn að glíma við líkamleg veikindi. Hún sé alltaf með suð í eyra og með stöðugan höfuðverk. Hún hafi breyst mikið eftir þetta en hafi áður alltaf verið mjög lífsglöð. Vitnið C sagði að þau ákærði hefðu ætlað að sjá mynd í S márabíó og verið komin þangað þegar þau atvik gerðust er greinir í 3. ákærulið. Þau hefðu ekki verið par á þessum 13 tíma og hefði ákærði farið að spyrja hana hvort hún væri á Tinder. Hún hefði svarað því játandi og hann þá farið að rífast við hana og spyrja hana af hverju hún væri á Tinder. Þau hefðu endað aftur út i í bifreiðinni og hann þá beðið hana að fara inn á Tinder - aðgang sinn í símanum en hún hefði ekki getað það þar sem hún var ekki með nettengingu. Hann hefði þá beðið hana að fara inn á aðganginn si nn í hans síma og hefði hann forritinu og hún opnað fyrir aðgang sinn í síma ákærða. Hann hefði svo ekið af stað og byrjað að lesa upp skilaboð sem hún hafði fengið. Síðan hefði hann stansað rétt hjá Smáralind og haldið áfram að lesa og svo lam ið hana í fyrsta skiptið. Það högg hefði lent á munninum á henni og hefði vör hennar sprungið. Hann hefði svo ekið af stað aftur og haldið áfram að lesa upp skilaboðin og lamið hana í höfuðið, höndina, bakið og lærið. Hún hefði sett hendurnar fyrir andliti ð á sér og þess vegna hefði ákærði ekki náð að lemja hana aftur í andlitið. Kvaðst hún hafa beðið ákærða að stansa og hleypa sér út en hann hefði ekki gert það . Ákærði hefði ekið áfram inn í Heiðmörk en þar hefði hann stöðvað bifreiðina og beðið um að fá a ð skoða símann hennar. Hún hefði látið hann hafa símann sem hann hefði skoðað, farið svo út úr bifreiðinni og sparkað símanum burt og sagt henni að fara og sækja hann. Hún hefði þá farið út og byrjað að leita að símanum en ákærði ekið burt. Hann hefði síða n komið til baka og hjálpað henni að leita og hefðu þau fundið símann sem var brotinn og beyglaður. Ákærði hefði síðan farið inn í bifreiðina og ekið af stað en komið aftur til baka og sagt henni að fara inn í bifreiðina og skutlað henni heim. Eftir þetta hefði hún verið með sprungna vör og mar á öxlinni. Brotaþoli sagði að þau ákærði hefðu byrjað saman í febrúar 2017 og verið saman þar til í júlí eða ágúst 2018 og eignast barn saman. Ákærði hefði flutt inn til hennar stuttu eftir að þau byrjuðu saman, líkl ega í mars 2017, þar sem hún bjó hún með foreldrum sínum og bræðrum. Eftir að þau hættu saman hefði hún flutt til Spánar, í ágúst 2018, en flutt til baka þaðan um páskana 2019. Meðan hún bjó á Spáni hefði ákærði af og til verið að senda henni skilaboð og t .d. segja að hann væri að hugsa um hana . Þannig hefði hann passað upp á að hún missti ekki tilfinningar til hans . Eftir að hún var flutt aftur til Íslands hefði ákærði sagt henni að hann vildi vera með henni og B báðum og hvorugri sleppa. Þau hefðu síðan þá og þangað til í júlí verið að hittast og stundum sofið saman en ekki verið par. Áður en þetta atvik gerðist hefði hún orðið fyrir miklu andlegu ofbeldi af hálfu ákærða. Brotaþoli kvaðst hafa tekið myndir af þe im áverkum sem hún hlaut og sagði þá áverka sem sæjust á myndunum vera eftir höggin sem ákærði veitti henni. Þá sagði hún 14 að það gæti verið ákærði hefði einnig rifið í han a en k vaðst ekki vita til þess að hafa fengið áverka eftir það . Brotaþoli kvaðst ekki hafa leitað sér læknisaðstoðar vegna þessara áverka . Brotaþoli staðfesti að ákærði hefði sent henni þau skilaboð á Snapchat sem greinir í 4. ákærulið. Henni hefði ekki liðið vel þegar hún sá þau og hefði hún orðið mjög hrædd við ákærða þegar hún fékk skil aftur og að hann meinti það sem hann sagði í þessum skilaboðum. Hún hefði ekki leitað til lögreglu vegna skilaboðanna af því að þau ákærði ættu barn saman og hefði hún ekki viljað koma honum í vandræð i. Áður en ákærði sendi skilaboðin hefðu þau verið að ræða saman. Hún vissi að ákærði var á sjó en ekki að hann hefði verið á slæmum stað andlega. Eftir að þetta gerðist hefði hún ekki verið mikið í samskiptum við ákærða en þá aðallega vegna sonar þeirra. Vitnið E kvaðst hafa sótt brotaþola B til og á leiðinni þaðan hefðu þau séð ákærða. Brotaþoli hefði beðið hana að stöðva bifreiðina og hefði hún ætlað að segja ákærða að þau væru hætt saman. Vitnið kvaðst hafa stöðvað bifreiðina og hefði ákærði komið að og farið að tala við brotaþola og þau farið að rífast og öskra hvort á annað og hefði rifrildi þeirra stigmagnast. Vitnið kvaðst hafa setið fram mi í og horft á atvik en kærasti vitnisins, vitnið F, hefði verið í símanum. Brotaþoli hefði sett annan fótin n út um gluggann og reynt að ýta ákærða burt en vitnið hefði áður verið búin að segja honum að fara frá bifreiðinni. Ákærði hefði ekki gert það og hefði brotaþoli þá reynt að ýta honum frá en það engu breytt. Síðan hefði brotaþoli, sem sat í aftursæti fyri r aftan vitnið sem var ökumaður bifreiðarinnar, verið komin með höfuðið aðeins út um opinn bílgluggann , og sýndi vitnið þetta með því að beina krepptum hnefa sínum upp undir nefið á sér . Hann hefði slegið hana eitt högg og við það hefði brotaþoli hrokkið aftur til baka inn í bifreiðina. Ákærði hefði þá bakkað frá bifreiðinni og hún ekið burt . Vitnið kvaðst ekki hafa séð brotaþola veitast að ákærða, einun gis ýta honum frá með fætinum og höndu nu m og hefði hún þá ýtt á brjóstkassa hans. Ákærði hefði þá tekið í fót hennar og neglt höfði nu í fótinn en brotaþoli hefði ekki sparkað í hann. Vitnið hefði snúið sér við til að sjá til þeirra og þannig hefði hún séð ákærða út um gluggann og einnig ýta á reiðari . Það hafi hún gert með því að segja hluti við hann 15 eins og að hann væri ógeðslegur. Brotaþoli hefði verið mjög reið og sár út í ákærða þegar þetta gerðist af því að hann hafði fyrr um kvöldið sofið hjá vinkonu hennar. Vitnið F sagði að þau E hefðu verið að sækja brotaþola, B , til . Á leiðinni til baka hafi þau séð ákærða og stansað hjá honum og hefðu brotaþoli og ákærði þá farið að rífast. Sjálfur hefði hann verið í símanum og ekki skipt sér af þessu. Síðan hefðu þau byrjað að öskra hvort á annað og hefði hann þá snúið sér við og séð þegar ákærði lamdi hafi þá setið í aftursæti bifreiðarinnar fyrir aftan ökumann, og verið með höfuðið út um opinn glugga. Vitnið kvaðst ekki, áður en þetta gerðist, hafa séð brotaþola slá eða sparka í ákærða. Hann hefði séð að brota þoli var einhvern tíman n meðan á þessu stóð með annan fótinn út um gluggann og hefði ákærði þá haldið í fótinn og skallað hann þannig að hann beindi fæti brotaþola að höfði sínu. Kvaðst vitnið ekki vita hvort ákærði hefði fengið áverka við þetta. Þau E hef ðu reynt að fá brotaþola til að fara til lögreglu eftir þetta en hún hefði viljað fara þangað með móður sinni. Vitnið J , félagsráðgjafi og starfsmaður Rótarinnar í Bjarkahlíð, staðfesti fyrir dómi vottorð sitt vegna brotaþola, C , frá 18. febrúar sl. Vitn ið H læknir staðfesti fyrir dómi vottorð sitt vegna brotaþola, B , frá 11. febrúar 2020. Kvaðst hann ekki hafa hitt hana síðan 26. janúar sl. en þá hafi hann sent hana áfram í frekari meðferð hjá sjúkraþjálfara, gefið út lyfjaskírteini vegna hennar og tilví sun til háls - , nef - og eyrnalæknis til endurmats. Vitnið I , uppeldis - , afbrota - og fjölskyldufræðingur og staðfesti fyrir dómi vottorð sitt vegna brotaþola, B , frá 18. febrúar 2020. Síðan þá hefði hún hitt brotaþola einu sinni og þá hefði hún verið gr íðarlega stressuð vegna aðalmeðferðar málsins. Hún hefði skolfið öll og titrað og vinnan farið að mestu í að róa hana og hjálpa henni að draga andann og leiðbeina henni með það hvernig hún gæti unnið með sjálfa sig til að takast á við það sem hún var að fa ra að ganga í gegnum. Hún sé dugleg og beri sig vel en sé ekki alveg meðvituð um líðan sína og henni líði stundum verr en hún vilji sýna út á við , nokkuð sem hún sé búin að temja sér. Vitnið kveðst vera bjartsýn vegna brotaþola þar sem hún sé mjög kraftmik il og dugleg. Hún sé búin að hitta brotaþola nokkuð oft og sjái fyrir sér að hitta hana fram yfir sumarfrí. Það þurfi að hjálpa henni að styrkja sig. Hún viti að hún er veik fyrir ákveðnum þáttum og segist vera meðvirk að eðlisfari og láti vaða yfir sig. E innig sé hún með mikinn kvíða sem taki tíma að vinna með. Hún hafi verið sett á lyf vegna kvíða en ekki liðið vel á þeim lyfjum og vilji hún reyna að vinna með kvíðann 16 án lyfja. Þá sé hún að kljást við líkamlega kvilla, t.d. verk í kringum auga og sé hún hrædd um að sjónin skaðist. Líkamlegar afleiðingar árásarinnar hafi þannig einnig áhrif á líðan hennar. Þá hafi hún reynt að vera sterk gagnvart fjölskyldu sinni en hafi enga krafta í það. V Niðurstaða Í máli þessu er ákærði ákærður fyrir brot gegn tveimur ungum konum sem hann hafði verið í ástarsambandi við og eru öll brotin í ákæru talin varða a.m.k. við 1. mgr. 218. gr. b í almennum hegningarlögum nr. 19/1940. Samkvæmt ákvæðinu skal hver sem endurtekið eða á alvarlegan hátt ógnar lífi, heilsu eða velferð núverandi eða fyrrverandi maka síns eða sambúðaraðila, niðja síns eða niðja núverandi eða fyrrverandi maka síns eða sambúðaraðila, áa síns, eða annarra sem búa með honum á heimili eða eru í hans umsjá, með ofbeldi, hótunum, frelsissviptingu, nauðun g eða á annan hátt, sæta fangelsi allt að 6 árum . Í greinargerð sem fylgdi lagafrumvarpi þegar ákvæðið var lögfest með 4. gr. laga nr. 23/2016 kemur fram að þeir einstaklingar sem ákvæðið tilgreinir og veitir sérstaka réttarvernd, séu kjarni þess hóps sem telja verður að nauðsynlegt sé að veita sérstaka vernd gegn ofbeldi í nánum samböndum. Réttarvernd ákvæðisins er þó ekki bundin við þá sem þar eru sérstaklega nefndir heldur getur eftir atvikum einnig náð til annarra sem búa með geranda á heimili eða eru í hans umsjá, svo sem systkina, fósturforeldra og fósturbarna. Þá verður hugtakið sambúðar aðili í skilningi ákvæðisins ekki túlkað svo þröngt að nauðsynlegt sé að sambúð hafi formlega verið skráð hjá yfirvöldum. Þá kemur fram í greinargerðinni að með ákvæði nu sé lögð áhersla á að ofbeldi í nánum samböndum feli ekki einungis í sér samansafn einstakra tilvika heldur megi virða slíka háttsemi sem eina heild. Athyglin er þannig færð á það ógnar - og óttaástand sem getur skapast og jafnframt á þá viðvarandi andleg u þjáningu, kúgun og vanmátt sem þolandi upplifir við slíkar aðstæður. Einnig kemur þar fram að samkvæmt 1. mgr. ákvæðisins sé það gert að skilyrði að háttsemi sé endurtekin eða alvarleg svo hún verði refsiverð samkvæmt ákvæðinu. Með því að háttsemi sé end urtekin er vísað til þess að hún hafi staðið yfir í lengri eða skemmri tíma þannig að telja megi að viðvarandi ógnarástand hafi skapast. Þó er ekki útilokað að einstakt brot geti fallið undir ákvæðið ef 17 það nær tilteknu alvarleikastigi. Minni háttar brot s em ekki ná því stigi gætu eftir sem áður varðað við vægari refsiákvæði eins og 1. mgr. 217. gr. laga nr. 19/1940. Af málsgögnum og því sem fram kom við meðferð málsins má ráða að ákærði og brotaþoli B hafi fyrst byrjað saman ársi ð 2016 þegar brotaþoli var 14 ára en framburður ákærða og vitna eru allir á þann veg að ákærði hafi verið orðinn 17 ára þegar sambandið hófst. Móðir brotaþola og brotaþoli báru báðar um að ákærði hefði fljótlega verið farin n að gista á heimili þeirra eftir að hann og brotaþoli byrju ðu saman. Þá eru ákærði og brotaþoli nokkuð samhljóða um að samband þeirra hafi varað þar til ákærði fór að vera með brotaþola C án þess að vera viss um tímasteningar , en C bar um að þetta hafi verið í febrúar 2017. Þau hafi verið saman þar til í ársbyrjun árið 2018 og eignast saman barn í nóvember 2017. Ákærði og B hafi byrjað aftur saman í júlí eða ágúst 2018 og það samband varað í rúmlega ár en þau slitið sambandi sínu skömmu áður en þau atvik gerðust er greinir í 1. ákærulið, sem var 19. október. Af þes su má ráða að samband ákærða og B hafi varað hátt í tvö ár en samband hans og C í rúmlega eitt og hálft ár. Báðar lýst u brotaþolar því að þær hefðu verið í samskiptum við ákærða á þeim tíma sem þau voru ekki í formlegu sambandi. Þá lýsa þær því báðar að ák ærði hafi gist mikið hjá þeim meðan á sambandi þeirra stóð , þegar hann var ekki á sjó , og að þau hafi ekki rekið sameiginlegt heimili heldur verið á heimili foreldra brotaþola og ekki átt sameiginlegar eigur. Í ákæru eru brotaþolar tilgreindar sem fyrrver andi kærustur ákærða. Í framangreindri greinargerð er vísað til 2. gr. verklagsreglna ríkislögreglustjóra frá 2. desember 2014 um ofbeldi í nánum samböndum (heimilisofbeldi) þar sem fram kemur að það taki m.a. til núverandi og fyrrverandi maka, jafnt hjóna, sambúðarfólks og pars. Er parasambandi þar jafnað saman við sambúðarfólk. Þá segir einnig í greinargerð að þeir sem taldir eru upp í ákvæðinu séu kjarni þess hóps sem telja verði að nauðsynlegt sé að veita sérstaka vernd gegn ofbeldi í nánum sambön dum en réttarverndin sé þó ekki bundin við þá sem þar séu s érstaklega nefndir heldur geti eftir atvikum einnig ná ð til annarra sem búa með geranda á heimili eða eru í hans umsjá, svo sem systkina, fósturforeldra og fósturbarna. Með þessari athugasemd var l öggjafinn að víkka gildissvið ákvæðisins miðað við orðalag þess en kaus engu að síður að setja ekki pör inn í texta ákvæðisins þrátt fyrir að framangreint fordæmi væri fyrir slíkri skilgreiningu á nánum samböndum. Verður því að skilja ákvæðið svo að þegar sambandi milli geranda og 18 þolanda er lokið þegar atvik gerast í tilvikum sem þessu þá verði a.m.k. að vera um fyrrum samb úðaraðila að ræða. Samkvæmt 108. gr. laga nr. 88/2008 um meðferð sakamála, sbr. 2. mgr. 70. gr. stjórnarskrárinnar nr. 33/1944 , hvílir á ákæruvaldinu að færa sönnur á sekt ákærða. Það er dómara að meta hvort nægileg sönnun sem ekki verði vefengd með skynsamlegum rökum sé fram komin um hvert það atriði sem varðar sekt og ákvörðun viðurlaga við broti, sbr. 109. gr. laga nr. 88/2008. Tekur þ etta m.a. til þess hvaða sönnunargildi skýrslur ákærða og vitna hafa . Með lögfestingu á 218. gr. b var ætlunin að þyngja refsingu vegna háttsemi sem felld verður undir ákvæðið væri samband geranda og þolanda með tilteknum hætti . Er ákvæðið þannig íþyngjand i fyrir ákærða hvað varðar ákvörðun refsingar en einnig hvað varðar gildissvið þess . Verður því, með vísan til 108., sbr. 109. gr. laga nr. 88/2008, allur vafi hvað þetta varðar túlkaður ákærða í hag. Ákærði byggir á því að samband hans við hvorugan brotaþ ola verði talið hafa verið sambúð í skilningi ákvæðisins. Í ljósi þeirra lýsinga sem fram hafa komið á sambandi ákærða við báða brotaþola er ljóst að ekki var um formlega skráða sambúð að ræða. Af framburði ákærða og beggja brotaþola verður þó ekki annað r áðið en að sambönd þeirra hafi verið náin meðan þau vörðu. Brotaþolar telja báðar að ákærði hafi búið hjá þeim á heimili foreldra þeirra á meðan á samböndum þeirra við ákærða stóð en ákærði er á því að hann hafi gist hjá þeim en átt heimili hjá afa sínum o g ömmu. Verður ekki af framburði þeirra ráðið að mikil festa hafi verið á sambúð ákærða , hvorki með B eða C , en ákærði átti í sambandi við þær báðar á þessu rúmlega þriggja ára tímabili frá því að hann og B hófu fyrst samband sitt. Loks er til þess að líta að brotaþolar voru báðar undir 18 ára aldri þegar þær voru í sambandi við ákærða og því lögum samkvæmt börn undir forræði foreldra sinna á þessum tíma og bjuggu hjá þá . Í ljósi alls framangreinds er það mat dómsins að ósannað að samband ákærða við brotaþola hafi uppfyllt 1. mgr. 218. gr. b. Ákærði hefur skýlaust játað þá háttsemi sem honum er gefin að sök í 1. ákærulið. Sú játning ákærða fær fulla stoð í gögnum málsins. Sannað er með játningu hans og öðrum gögnum málsins að hann hafi gerst sekur um þá háttsemi sem honum er þar gefin að sök. Í ljósi framangreindrar niðurstöðu dómsins um að samband ákærða og brotaþola B verði ekki fellt undir skilgreiningu 1. mgr. 218. gr. b , og því heldur ekki 2. mgr. sama ákvæðis, kemur til skoðunar varakrafa ákæruva lds ins hvað varðar heimfærslu brota ákærða til refsiákvæða. Vegna þeirra alvarlegu áverka er brotaþoli B hlaut við atlöguna 19 og þeirra aðferða sem ákærði beitti þegar hann sparkaði ítrekað í höfuð hennar og búk og tók hana hálstaki og þrengdi að öndunarvegi hennar er brot hans talið vera stórfellt og varða við 2. mgr. 218. gr. laga nr. 19/1940. Vegna ungs aldurs brotaþola þegar atvik gerðust þykir háttsemi hans einnig varða við 1. og 3. mgr. 99. gr. barnaverndarlaga nr. 80/2002. Hvað varðar 2. ákærulið þá he fur ákærði viðurkennt að hafa slegið brotaþola B , en segir það ekki hafa verið ofbeldi heldur viðbrögð hans við því að brotaþoli bæði sló og sparkaði í hann. Í ljósi þess telji hann háttsemi sína ekki vera refsiverða. Fyrir liggur að þegar atvik gerðust sa t brotaþoli í aftursæti bifreiðar, fyrir aftan ökumann, með bílrúðu dregna niður. Ákærði var fyrir utan bifreiðina sem lýst hefur verið sem sportbifreið af gerðinni sem er lág. Þá liggur fyrir að brotaþoli og ákærði rifust og kom fram hjá brotaþola og vitnum að það hefði verið vegna þess að brotaþoli hefði talið að ákærði hefði haldið fram h já sér. Samkvæmt framburði brotaþola, sem fær ákveðinn stuðning í framburði vitnisins E , hafi brotaþoli ögrað ákærða með orðum en ekkert er fram komið sem styður framburð ákærða um að brotaþoli hafi slegið hann eða sparkað í hann. Þó sögðu vitnin, og er það í samræmi við framburð brotaþola, að hún hefði sett annan fótinn út um opinn glugga b ifreiðarinnar og ýtt við ákærða og að ákærði hefði þá tekið í fót hennar og slegið honum í höfuð ið á sér eða andlit. Ákærði bar um að hafa fengið áverka eftir fót brotaþola og staðfesti brotaþoli það í framburði sínum. Í ljósi framangreinds er ekkert fram komið sem styður framburð ákærða um að brotaþoli hafi veist að honum. Þá bar ákærði um að brotaþoli hefði , eftir að hann hafði hlotið högg frá henni , sett andlitið út um gluggann og hefði hann þá slegið hana af ótta við að fá á sig fleiri högg frá henni. F ramburður brotaþola og vitna var á sama veg um aðstæður þegar ákærði sló brotaþola. Aðspurður kvaðst ákærði ekki hafa séð hana setja aðra líkamsparta út um gluggann í þetta sinn. Í ljósi aðstæðna verður ekki á það fallist með ákærða að brotaþoli hafi verið í aðstæðum sem gáfu honum tilefni til að óttast árás af hennar hálfu , sérstaklega í ljósi þess að hann gat sjálfur auðveldlega hörfað frá bifreiðinni, eins og hann tók sjálfur undir í framburði sínum. Brotaþoli gat sér hins vegar enga vörn veitt eins og h ún var staðsett. Í ljósi framangreinds er það mat dómsins að framburður ákærða sé ótrúverðugur hvað varðar aðstæður og háttsemi brotaþola í umrætt sinn og verður því niðurstaða málsins ekki á honum byggð. Framburður brotaþola hefur verið stöðugur í gegnum alla meðferð málsins og fær hann einnig stoð í framburði vitna nna E og F en ekkert er fram 20 komið sem bendir til þess að sá framburður sé vilhallur brotaþola vegna vináttu hennar og B . V erður framburður brotaþola því lagður til grundvallar við úrlausn máls ins. Í ljósi þess sem að framan er rakið telur dómurinn nægilega sannað að ákærði hafi slegið brotaþola í andlitið með þeim afleiðingum að hún fékk þá áverka sem í ákæru greinir. Er brot ákærða talið varða við 1. mgr. 217. gr. laga nr. 19/1940. Ákærði er í 3. ákærulið ákærður fyrir að hafa miðvikudaginn 24. júlí veist með ofbeldi að fyrrverandi kærustu sinni og barnsmóður, C , í bifreið sem ákærði ók áleiðis í Heiðmörk, slegið og gripið í hana og eftir að hann stöðvaði bifreiðina tekið farsíma hennar og spar kað honum út fyrir veg þannig að hann tjónaðist . Háttsemin er í ákæru talin varða við 1. mgr. 218. gr. b í lögum nr. 19/1940. Ákærði neitar sök. Hann viðurkenndi fyrir dómi að hafa farið umrædda ferð í Heiðmörk með brotaþola, hafa á leiðinni gripið í hana og að hafa þegar í Heiðmörk var komið tekið farsíma hennar og hent honum út fyrir veg þannig að hann skemmdist. Ákærði neitaði því alfarið að hafa slegið til brotaþola. Um atvik umrætt sinn liggur einungis fyrir framburður ákærða og brotaþola. Er það mat dómara að framburður þeirra beggja hafi verið trúverðugur og stöðugur svo langt sem hann nær . Brotaþoli sagði ákærða hafa lamið sig þegar hann var að aka áleiðis í Heiðmörk en einnig hefði hann slegið hana í andlitið eftir a ð hafa stöðvað bifreiðina á leiðinni þangað og hefði það verið fyrsta höggið sem hann veitti henni. Þá kom fram í framburði hennar að á sama tíma hefði ákærði einnig, á meðan hann ók bifreiðinni, verið að skoða upplýsingar í síma. Þá liggja fyrir myndir se m brotaþoli bar um að hafa tekið sem sýna áverka á hægri upphandlegg sem hún telur sig hafa fengið við högg frá ákærða. Hins vegar liggja ekki fyrir önnur gögn en framburður brotaþola um að ákærði hafi slegið hana í andlitið umrætt sinn. Þær þrjár myndir s em liggja fyrir af áverkum brotaþola eru af hægri upphandlegg hennar sem var þannig fjær ákærða þegar hann ók bifreiðinni. Áverkar þeir sem sjást á myndunum ná upp að öxl. Rafræn eintök myndanna sýna að elsta myndin var tekin 25. júlí 2019, kl. 15 : 43, en h inar 30. og 31. júlí 2019. Brotaþoli bar um að hafa varið andlit sitt með höndunum fyrir höggum frá ákærða og þannig hlotið áverkana. Með hliðsjón af lýsingu brotaþola á aðstæðum verða myndirnar ekki taldar styðja framburð brotaþola með fullnægjandi hætti. Er þá bæði litið til þess að þær voru fyrst teknar degi eftir að atvik áttu sér stað auk þess sem telja verður að staðsetning áverkanna sé þannig að vafi leiki á því að atvik hefðu geta ð gerst með þessum hætti . 21 Framburður brotaþola um að ákærði hafi gripi ð í hana er nokkuð óljós en hún sagði að ákærði gæti hafa rifið í hana en taldi að hún hefði a.m.k. ekki hlotið áverka vegna slíkar háttsemi . Þá er f ramburður ákærða hvað þetta varðar almennur og án nánari lýsingar á atvikum en hann sagði að verið gæti að hann hefði verið að reyna að ná athygli brotaþola þegar virst hefði sem hún hefði ekki verið að hlusta á hann. Verður ekki á það fallist að framangreindar lýsingar sé u fullnægjandi s önnun um að ákærði hafi veist með ofbeldi að brotaþola þannig að talið ver ði að um refsiverða háttsemi sé að ræða. Loks hefur ákærði viðurkennt að hafa skemmt farsíma brotaþola og er sá framburður í samræmi við framburð brotaþola. Í ljósi þess að dómurinn hefur ekki fallist á það að háttsemi ákærða verði felld undir 1. mgr. 218. gr. b. , þar sem dómurinn hefur ekki fallist á að skilyrði ákvæðisins séu uppfyllt , ber að skoða hvort forsendur séu til að beita vægari refsiákvæði um háttsemi ákærða. Samkvæmt c - lið 1. mgr. 152. g r. laga nr. 88/2008 skal m.a. tilgreina í ákæru heiti brot s að lögum og aðra skilgreiningu . Orðalag verknaðarlýsingu í ákæru býður þannig ekki upp á að háttsemin verði heimfærð undir önnur refsiákvæði , þ.m.t. 1. mgr. 257. gr. laga nr. 19/1940. E ru því ekki efni til annars en að sýkna ákærða af háttseminni. Í ljósi alls framangreinds verður ekki talið að sannað sé þannig að hafið sé yfir skynsa m legan vafa að ákærði hafi framið brot það sem greinir í 3. ákærulið og verður hann því sýknaður af því. Ákærði játar að hafa sent þau skilaboð sem greinir í 4. ákærulið en telur háttsemi sína ekki vera refsiverða. Ber ákærði því við að ástand hans hafi verið slæmt á þessum tíma. Bæði hafi hann verið ölvaður og í slæmu andlegu ástandi og vísaði hann til þess að skömmu áður hefði hann ætlað að fyrirfara sér . Taldi ákærði að brotaþoli hefði átt að vita hvernig honum leið þar sem þau hefðu skömmu áður talað saman á Facetime. Brotaþoli staðfesti í framburði sínum fyrir dómi að hafa verið í samskiptum við ákærða áður en hann sendi skilaboðin en ekki hafa áttað sig á því hvernig ástand hans var. Hún hefði tekið orð ákærða alvarlega og óttast að hann mundi láta verða af hótunum sínum. Þá taldi hún að ákærði hefði áður sýnt að hann væri vís til þess og orðaði það svo að hún hefði Ljóst er af orðalagi skilaboðanna að ákærði var með þeim að hóta brotaþola ofbeldi. Verður þannig á það fallist að hótanirnar hafi verið til þess fallnar að valda brotaþola ótta um líf, heilbrigði eða velferð sína og var framburður brotaþola á þann veg að þannig he fði líðan hennar verið þegar hún fékk skilaboðin. Verður ekki á það fallist 22 með ákærða að það skipti hér máli að brotaþoli hafi vitað eða mátt vita að ákærði var í burtu þegar hann sendi skilaboðin eða það að á þriðju viku leið frá því að brotaþoli móttók skilaboðin og þar til hún lagði fram kæru vegna þeirra. Þá dregur líðan ákærða eða ölvun hans þegar hann sendi skilaboðin ekki úr refsinæmi þeirra, sbr. 15. og 17. gr. laga nr. 19/1940, en ekkert er fram komið sem bendir til þess að ákærði hafi ekki verið sakhæfur þegar hann sendi skilaboðin. Ákærða mátti vera ljóst að skilaboðin væru til þess fallin að valda brotaþola ótta hvort sem henni var andleg vanlíðan ákærða ljós eða ekki. Með vísan til framangreindrar niðurstöðu þar sem heimfærslu brota ákærða til 1. mgr. 218. gr. b var hafnað er brot ákærða talið varða við 233. gr. laga nr. 19/1940. Eins og að framan hefur verið rakið telur dómurinn að hafið sé yfir skynsamlegan vafa að ákærði hafi framið þau brot sem hann er ákærður fyrir í 1., 2. og 4. ákærulið í samræmi við framangreinda niðurstöðu hvað varðar heimfærslu brotanna til refsiákvæða. VI Ákærði er fæddur árið 1999. Samkvæmt framlögðu sakavottorði ákærða dagsettu 9. janúar 2020 gekkst hann 6. september 2019 undir sektargerð lögreglustjóra vegna ölvu naraksturs. Eru brot sem ákærði hefur nú verið sakfelldur fyrir hegninga r auki við þá sektargerð. Við ákvörðun refsingar ákærða er litið til þess að brot hans beindust gegn heilsu og velferð tveggja ungra stúlkna og höfðu a fleiðingar fyrir líðan þeirra og velferð, sbr. 1. og 3. tölulið 1. mgr. 70. gr. laga nr. 19/1940 , auk þess sem telja verður að ákærði hafi notfært sér það traust sem stúlkurnar báru til hans í ljósi sambands þeirra við hann. Þá er sú árás sem ákærði hefur verið sakfelldur fyrir samkvæmt 1 . ákærulið einstaklega gróf og ber vott um algjört skeytingarleysi gagnvart lífi stúlkunnar. Til refsimildunar er litið til ungs aldurs ákærða, sbr. 4. tölulið framangreinds ákvæðis, en hann var um tvítugt þegar hann framdi þau brot sem hann hefur nú verið sakfelldur fyrir og játningar hans hvað varðar 1. ákærulið . Hvað varðar 2. ákærulið er einnig litið til þess ákærða til refsimildunar að brotið framdi hann eftir að brotaþoli ögraði honum með orðum í rifrildi þeirra á milli, sbr. 7. tölulið framangreinds ákvæðis. Fyrir liggur að ákærði var verulega ölvaður þegar þau atvik gerðust sem lýst er í 1. ákærulið. Þá er ekkert fram komið um að brotaþoli hafi valdið því að ákærði hafi þá verið í ójafnvægi né heldur hefur verið sýnt fram á að svo hafi verið. Verður þannig ekki á það fallist með ákærða að forsendur séu til a ð líta til 4. töluliðar 74. gr. eða 75. gr. laga nr. 19/1940 við ákvörðun refsingar. 23 Í ljósi alls framangreinds, með vísan til 77. gr. laga nr. 19/1940 og dómafordæma , þykir refsing ákærða hæfilega ákveðin fangelsi í 1 2 mánuði. Í ljósi sakarefnis og þá sé rstaklega alvarleika þeirrar árásar sem ákærði hefur nú verið sakfelldur fyrir að hafa framið 19. október 2019 eru ekki efni til að skilorðsbinda refsingu ákærða. Með vísan til 76. gr. laga nr. 19/1940 kemur til frádráttar dæmdri refsingu ákærða , með fullr i dagatölu, gæsluvarðhald sem hann hefur setið í frá 19. október 2019 að frádregnum 25. til 30. október 2019. Í málinu gerir brotaþoli B kröfu um miskabætur að fjárhæð 4.500.000 krónur sem sundurliðaðar eru þannig að krafist er bóta að fjárhæð 3.500.000 kr óna vegna þeirra atvika er greinir í 1. ákærulið en 1.000.000 króna vegna 2. ákæruliðar . Brot líkt og það sem ákærði hefur nú verið sakfelldur fyrir að hafa framið 19. október 2019 er til þess fallið að hafa í för með sér miska fyrir þann sem fyrir því ver ður. Þá má af málsgögnum og vottorðum sérfræðinga ráða að árás ákærða á brotaþola 19. október sl. hefur haft mikil áhrif á líðan hennar . Áverkar hennar voru alvarlegir og fjölþættir . Þá er brotaþoli enn að kljást við alvarlegar andlegar og líkamlegar aflei ðingar árásarinnar. Í ljósi framangreinds þykir brotaþoli eiga rétt á miskabótum úr hendi ákærða á grundvelli b - liðar 1. mgr. 26. gr. skaðabótalaga nr. 50/1993. Þykir fjárhæð miskabóta hæfilega ákveðin, með hliðsjón af atvikum og dómafordæmum, vegna árásar innar 19. október 2019, 1.500.000 krónur, og vegna árásar 8. september 2019, 200.000 krónur. Í málinu gerir brotaþoli C kröfu um miskabætur að fjárhæð 1.500.000 krónur sem sundurliðaðar eru þannig að krafist er bóta að fjárhæð 1.000.000 króna vegna þeirra atvika er greinir á 3. ákærulið en 500.000 króna vegna 4. ákæruliðar. Ákærði hefur verið sakfelldur fyrir að hafa 13. október 2019 sent brotaþola hótanir, sbr. 233. gr. laga nr. 19/1940, eins og lýst er í 4. ákærulið, en sýknaður af broti samkvæmt 3. á kær ulið og kemur sá kröfuliður því ekki til frekari skoðunar . Hvað varðar 4. á kærulið þá liggur einungis fyrir framangreint vottorð J um áhrif brotsins á líðan brotaþola auk framburð ar brotaþola sjálfrar . Verður að telja að brot ákærða sé til þess fallið að h afa í för með sér miska fyrir þann sem fyrir brotinu verður. Í ljósi framangreinds þykir brotaþoli eiga rétt á miskabótum úr hendi ákærða á grundvelli b - liðar 1. mgr. 26. gr. skaðabótalaga nr. 50/1993 . Þykir fjárhæð miskabóta hæfilega ákveðin, með hliðsjón af atvikum og dómafordæmum, 20 0.000 krónur. 24 Dæmdar bætur bera vexti og dráttarvexti eins og nánar greinir í dómsorði og telur dómurinn rétt að miða upphafstíma dráttarvaxta við þann tíma er mánuður var liðinn frá þingfestingu málsins. Eftir úrslitum málsins, sbr. 1. mgr. 235. gr. laga nr. 88/2008, verður ákærði dæmdur til að greiða 2/3 málsvarnarlauna skipaðs verjanda síns, Unnsteins Arnar Elvarssonar lögmanns, er tel ja st alls hæfilega ákveðin, með hliðsjón af tímaskýrslu verjanda, 2.500.000 krónur , e n 1/3 þeirra greiðist úr ríkissjóði. Þá greiði ákærði þóknun skipaðs réttargæslumanns brotaþola, Sögu Ýrar Jónsdóttir lögmanns , 1. 5 00.000 krónur , vegna vinnu í þágu brotaþola B og helming þóknunar sama lögmanns sem skipaðs réttargæslumanns brotaþola C , sem alls er ákveðin 1.0 00.000 krón a , en helmingur greiðist úr ríkissjóði. Við ákvörðun málsvarnarlauna lögmanna hefur verið tekið tillit til virðisaukaskatts. Ákærði greiði einnig 470.670 krónur í annan sakarkostnað samkvæmt framlögðu yfirliti ákæruvaldsins. Af hálfu ákæruvaldsins flutti málið Sigurður Ólafsson aðstoðarsaksóknari. Sigríður Elsa Kjartansdóttir héraðsdómari kveður upp dóm þennan. Dómsorð: Ákærði, A , sæti fangelsi í 1 2 mánu ði. Til frádráttar dæmdri refsingu komi gæsluvarðhald ákærða frá 1 9 . október 2019 að frádregnum 25 . - 30. október 2019. Ákærði greiði B , kennitala 1. 700.000 krónur auk vaxta samkvæmt 8. gr. , sbr. 4. gr. , laga um vexti og verðtryggingu nr. 38/2001 af 200.000 krónum frá 8. september 2019 til 19. október 2019 en af 1.700.000 krónum frá þeim degi til 29. febrúar 2 020, en með dráttarvöxtum samkvæmt 9. gr., sbr. 1. mgr. 6. gr. sömu laga , frá þeim degi til greið sludags. Ákærði greiði C , kennitala , 200.000 krónur auk vaxta samkvæmt 8. gr. , sbr. 4. gr. , laga um vexti og verðtryggingu nr. 38/2001 frá 13. október 2019 til 29. febrúar 2020, en með dráttarvöxtum samkvæmt 9. gr., sbr . 1. mgr. 6. gr. , sömu laga frá þ eim degi til greiðsludags. Ákærði greiði 2/3 málsvarnarlauna skipaðs verjanda síns, Unnsteins Arnar Elvarssonar lögmanns, 2.500.000 krónur, þóknun skipaðs réttargæslumanns brotaþola C , Sögu Ýrar Jónsdóttur lögmanns, 1. 5 00.000 krónur, helming þóknunar sama lögmanns sem skipaðs réttargæslumanns C , sem alls er ákveðin 1.0 00.000 krón a , og 470.670 krónur í annan sakarkostnað. Sigríður Elsa Kjartansdóttir