Stefnandi krafðist annars vegar launa í uppsagnarfresti og hins vegar ógreidds arðs úr hendi stefnda. Hvað fyrrnefndu kröfuna snerti deildu aðilar um það hvort stefnanda hefði verið sagt upp störfum eða hvort hann hefði sjálfur hætt hjá stefnda. Í dómi héraðsdóms var talið að líta yrði svo á, út frá atvikum eins og þau lágu fyrir, að stefnanda hefði verið sagt upp störfum hjá stefnda. Á hinn bóginn var talið að hann hefði brotið með slíkum hætti gegn trúnaðarskyldum sínum gagnvart félaginu að stefnda hefði verið heimilt að segja honum upp fyrirvaralaust og að stefnandi hefði fyrirgert sér rétti til launa í uppsagnarfresti. Hvað varðaði kröfu stefnanda um ógreiddan arð var tekið undir það með stefnda að honum hefði verið heimilt að skuldajafna við arðgreiðslur til stefnanda kröfur vegna skuldar stefnanda við félagið sem til voru komnar vegna persónulegra nota hans á fjármunum stefnda. Var þannig talið að stefnda hefði verið heimilt að draga frá arðgreiðslunni nánar tilgreindar fjárhæðir en stefnda að öðru leyti gert að standa stefnanda skil á þeim arði sem hann átti heimtingu á.

Ákærði dæmdur í fangelsi og hann sviptur ökurétti ævilangt fyrir umferðarlagabrot.

Ákærði dæmdur í fangelsi fyrir umferðarlagabrot.

Ákærða dæmd í fangelsi fyrir umferðarlagabrot.