Máli vísað frá dómi án kröfu sökum vanreifunar en óljóst þótti af gögnum málsins hvort stefnandi ætti þá kröfu á hendur stefnda sem hann krafðist viðurkenningar fyrir eða lögvarða hagsmuni auk þess sem dómkrafan sem slík þótti ekki nægilega afmörkuð.

Ákærði var sakfelldur fyrir kynferðisbrot gegn 14 ára barni, sbr. 1. og 2. mgr. 202. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940, með því að hafa í bifreið, í eitt skipti á tímabilinu nóvember til desember 2013, kysst brotaþola tungukossum, snert brjóst hennar utanklæða og látið hana snerta getnaðarlim sinn og fróa sér. Ákærða var gert að sæta sjö mánaða fangelsi, en sú refsing var skilorðsbundin, m.a. með vísan til ungs aldurs og að honum hafði ekki áður verið gerð refsing og að teknu tilliti til dráttar við meðferð málsins. Ákærða var einnig gert að greiða brotaþola 800.000 krónur í miskabætur, en einnig hluta málskostnaðar.

Ákærði sakfelldur fyrir skjalafals, sbr. 1. mgr. 155. gr. almennra hegningarlaga og dæmdur til að sæta fangelsi í tvo mánuði skilorðsbundið.

Ekki var fallist á vanefndakröfu stefnanda vegna umsýsluviðskipta þar sem stefndi var milligönguaðili og hafði veitt afslætti þar sem talið var að stefnandi hafi verið nægilega upplýstur um stöðu viðskiptanna. En auk þess þótti ekki sýnt fram á skilyrði til þess að verða við skaðabótakröfu stefnanda vegna sömu atvika.