Stefndi sýknaður af kröfu stefnenda um endurgreiðslu uppgreiðslugjalds veðskuldabréfs. Talið að þótt stefndi hefði ekki fullnægt ákvæði 3. mgr. 16. gr. þágildandi laga nr. 121/1994 um neytendalán um upplýsingar um uppgreiðslugjald, leiddi það ekki til þess að óheimilt hefði verið að krefjast greiðslu uppgreiðslugjaldsins. Talið var að innheimta uppgreiðslugjaldsins ætti sér fullnægjandi stoð í lögum og stjórnvaldsfyrirmælum, þar á meðal um útreikning gjaldsins. Ekki var heldur fallist á að þessi skortur á upplýsingum í veðskuldabréfinu sjálfu leiddi til þess að víkja bæri ákvæði í veðskuldabréfinu um uppgreiðslugjald til hliðar á grundvelli 36. gr. laga nr. 7/1936.

Sakfellt og sýknað að hluta af ákæru varðandi brot gegn lögreglulögum.

Sýkna í vinnuslysi.

Stefnanda var veitt heimild til þess að krefjast fjárnáms í eign stefnda til þess að fá greidd skuld félags stefnda við stefnanda.