Nýir dómar

Talið var að til þess að kröfuhafi gæti freistað þess að fá lúkningu á ótryggðri kröfu sinni, með þeim hætti að krefjast greiðslu af andvirði fasteignar þrotabús eins og hrykki til, hefði hann þurft að lýsa kröfu sinni á kröfulýsingarfresti, sem hann gerði ekki. Ágreiningslaust var hins vegar að kröfuhafi var eigandi tryggingarbréfsins sem samkvæmt efni sínu tryggði allar skuldir þrotamanns við kröfuhafann en ekki einstakar tilgreindar skuldir.

Ákærði var sakfelldur fyrir brot gegn umferðarlögum. Var hann dæmdur til að sæta fangelsi í 45 daga.

Ákærði var sakfelldur fyrir fíkniefnalagabrot, þjófnað og fyrir akstur undir áhrifum lyfja og ávana- og fíkniefna.

Ákærði var sakfelldur fyrir vörslur ávana- og fíkniefna. Var hann dæmdur til að sæta fangelsi í 45 daga, skilorðsbundið í tvö ár.

Ákærði sakfelldur fyrir að aka í fimm skipti sviptur ökurétti, þar af tvisvar sinnum undir áhrifum áfengis. Var hann dæmdur til að sæta fangelsi í 30 daga.

Ákærði sakfelldur fyrir að aka margítrekað undir áhrifum ávana- og fíkniefna, þar af einnig í nokkur skipti sviptur ökurétti. Var hann dæmdur til að sæta fangelsi í 60 daga, skilorðsbundið til tveggja ára.

Stefnanda dæmdar bætur vegna líkamsleitar.

Fallist var á kröfu Lánasjóðs íslenskra námsmanna um að ábyrgðarmaður námsláns greiddi skuld við sjóðinn.

Fallist var á að stefnanda hefði verið heimilt að rifta kaupum á hjólhýsi frá stefnda. Talið var að hjólhýsið hefði verið gallað og að stefndi hefði leitast við að bæta úr sama gallanum oftar en tvisvar, sbr. 2. mgr. 30. gr. laga nr. 48/2003. Þá væri ekki óverulegan galla að ræða, en hann lýsti sér í því að rafmagni sem knúði vatnskerfi sló ítrekað út. Var stefnda því gert að endurgreiða stefnanda kaupverð hjólhýsisins.

Ákærði sakfelldur fyrir þjófnað. Var hann dæmdur til að sæta fangelsi í 30 daga, skilorðsbundið til tveggja ára.

Ákærða var sakfelld fyrir brot gegn umferðarlögum, nytjastuld og þjófnaðarbrot. Var hún dæmd til að sæta fangelsi í 30 daga, skilorðsbundið í tvö ár.

Ákærði sakfelldur fyrir að aka í þrjú skipti sviptur ökurétti. Var hann dæmdur til að sæta fangelsi í fjóra mánuði.

Erfðaskrá var úrskurðuð ógild þar sem arfláti taldist vegna sjúkdóms, óhæf til að ráðstafa eignum sínum með erfðaskrá þegar hún var rituð.

Fallist var á fjárkröfu stefnanda sem byggðist á kaupsamningi aðila. Aðila greindi á um hvort stefndu væri heimilt að rifta samningnum vegna vanefnda stefnanda, en ekki var talið sýnt fram á að stefnandi hefði vanefnt samninginn með þeim hætti.

Ákærði sakfelldur fyrir líkamsárás gegn þáverandi sambýliskonu sinni. Hann játaði brot sitt skýlaust. Var hann dæmdur í 30 daga skilorðsbudnið fangelsi. Við ákvörðun refsingar var tekið tillit til dráttar á málinu.

Ákærði sakfelldur fyrir vörslur fíkniefna og fyrir að aka í þrjú skipti sviptur ökurétti, þar af í eitt skipti undir áhrifum ávana- og fíkniefna.

Hið stefnda tryggingarfélag var sýknað þar sem að stefnanda tókst ekki að færa sönnur á að tjón hennar vegna slyss um borð í ferju á vegum vátryggingartaka, þegar hún féll á milli þilfara þegar slinkur kom á ferjuna, væri að rekja til saknæmrar háttsemi skipstjórnarmanns eða þá vanbúnaðar um borð í ferjunni.

Talið var að verulega skorti á að L, sem áður starfaði sem banki, hefði, að lokinni aðalmeðferð málsins, gert fullnægjandi grein fyrir endanlegu tjóni sínu vegna þeirra ráðstafana sem hann taldi fyrrverandi bankastjórum sínum, S og H, svo og starfsmanninum JÞ, til sakar í málinu. Við þær aðstæður að efnisdómur yrði lagður á málið væri þannig alls óvíst hvort og að hvaða leyti L fengi tjón sitt ofbætt og hagnaðist þannig á vanreifun málsins. Var málinu því sjálfkrafa vísað frá dómi með vísan til grunnraka d- og e-liðar 1. mgr. 80. gr. laga nr. 91/1991 og almennra reglna réttarfars, enda þóttu umræddir annmarkar á málatilbúnaði L vera verulegir.

Talið var að verulega skorti á að L, sem áður starfaði sem banki, hefði, að lokinni aðalmeðferð málsins, gert fullnægjandi grein fyrir endanlegu tjóni sínu vegna þeirra ráðstafana sem hann taldi fyrrverandi bankastjórum sínum, S og H, til sakar í málinu. Við þær aðstæður að efnisdómur yrði lagður á málið væri þannig alls óvíst hvort og að hvaða leyti L fengi tjón sitt ofbætt og hagnaðist þannig á vanreifun málsins. Var málinu því sjálfkrafa vísað frá dómi með vísan til grunnraka d- og e-liðar 1. mgr. 80. gr. laga nr. 91/1991 og almennra reglna réttarfars, enda þóttu umræddir annmarkar á málatilbúnaði L vera verulegir.

Með því að gera ekki viðeigandi ráðstafanir til þess að bankaábyrgð KB á láni G hjá L yrði framlengd áður en hún rann út var talið að fyrrverandi bankastjóri L, S, hefði sýnt af sér gáleysi í starfi. Hins vegar var S sýknaður af skaðabótakröfu L með vísan til þess að L hefði með ráðningarsamningi lofað honum skaðleysi vegna tjóns sem hann kynni að valda í störfum sínum og félli innan skilmála hefðbundinnar stjórnendatryggingar. Annar fyrrverandi bankastjóri L, H, var sýknaður með vísan til þess að ekki hefði verið sýnt fram á gáleysi hans í starfi vegna meðferðar á umræddri bankaábyrgð. Þá var SE, sem starfaði sem yfirmaður fyrirtækjasviðs L, sýknuð með vísan til þess að ósanngjarnt yrði að hún bæri skaðabótaábyrgð gagnvart L. Vátryggingafélögin, QI og QC, sem selt höfðu L ábyrgðatryggingu vegna starfa stjórnenda og starfsmanna L, voru sýknuð af kröfu L með vísan til þess að L hefði ekki fært að því viðhlítandi rök að fyrir lægi tjón sem nyti vátryggingaverndar samkvæmt skilmálum vátryggingasamnings með hliðsjón af því að engin krafa hefði stofnast til handa L gegn starfsmönnunum S, H og SE.

Hafnað var kröfu stefnanda um fjárhagsaðstoð frá stefnda á grundvelli reglna stefnanda um framfærsluaðstoð til þeirra sem ekki geti séð sér farborða. Reglur stefnda sem deilt var um fólu í sér að bæði tekjur stefnanda og maka hennar voru lagðar til grundvallar mati á þörf hennar fyrir aðstoð. Dómurinn félst á það með stefnanda að reglur stefnda, sem leggja tekjur maka að fullu að jöfnu við eigin tekjur, kunni að brjóta í bága við 1. mgr. 76. gr. stjórnarskrárinnar. Með hliðsjón af atvikum málsins var á hinn bóginn ekki fallist á að þannig hagaði til í tilviki stefnanda. Var stefndi því sýknaður af kröfum stefnanda.

Ákærði var sakfelldur fyrir brot gegn umferðarlögum. Var hann dæmdur til að sæta fangelsi í 30 daga.