Skilagjald og umsýsluþóknun á einnota drykkjarumbúðir talin lögmæt skattheimta. Þó fallist á endurgreiðslu skattsins vegna tímabils þar sem reglugerð ráðherra kvað á um hærri umsýsluþóknun heldur en lögin heimiluðu á þeim tíma.
Talið ósannað að eigandi einkahlutafélags hefði tekið á sig persónulega ábyrgð á skuldbindingu félagsins vegna reksturs dómsmáls sem það var aðili að. Sýkna.
Ákærði var sýknaður af refsikröfu ákæruvaldsins vegna brennu, manndráps, tilraunar til manndráps og valdstjórnarbrots, en gert að sæta öryggisgæslu á viðeigandi stofnun.
Stefnandi lenti í umferðarslysi og var lagt til grundvallar að ökumaður bifreiðarinnar D hefði sýnt af sér stórkostlegt gáleysi. Aðila greindi á um fjárhæð miskabóta sem stefnandi ætti rétt til samkvæmt a-lið 1. mgr. 26. gr. skaðabótalaga nr. 50/1993. Dómurinn taldi að tjón stefnanda hefði verið að fullu bætt með greiðslu 2.000.000 króna frá V hf. Stefndu voru því sýknaðir af kröfu stefnanda.
Stefnandi slasaðist á fingrum þegar hún var að skera álegg í rafknúnum áleggshníf í starfi sínu hjá stefnda. Lagt var til grundvallar að öryggishlíf hefði ekki verið á tækinu og að stefndi bæri ábyrgð á vanbúnaði tækisins sem hefði átt þátt í að slysið varð. Talið var að stefndi bæri skaðabótaábyrgð á tjóni stefnanda, en að hún þyrfti að bera þriðjung tjóns síns sjálf þar sem hún hefði sýnt af sér stórkostlegt gáleysi.
Sakfellt fyrir kynferðislega áreitni gagnvart níu ára gömlu barni og vegna umferðarlagabrota. Í málinu var jafnframt sýknað af ákæru um kynferðislega áreitni gagnvart tveimur öðrum börnum á unglingsaldri og broti gegn barnaverndarlögum.
Stefnandi krafðist hærri skaðabóta en áður höfðu verið greiddar vegna varanlegra afleiðinga umferðarslyss. Stefndi var talinn hafa greitt stefnanda fullar bætur samkvæmt skaðabótalögum og var sýknaður af öllum kröfum stefnanda.
Sýknað af kröfu um viðurkenningu á bótaskyldu þar sem ekki var talið að um væri að ræða slys í skilningi vátryggingarskilmála slysatryggingar sjómanna er stefnandi meiddist við að koma tómu fiskikari fyrir í lest skips.
Viðurkennd bótaskylda stefnda þar sem um slys í skilningi vátryggingaskilmála hafi verið um að ræða er stefnandi misreiknaði sig við göngu niður tröppur um borð í skipi.
Aðila greindi á um hvort stefnandi hefði í reynd lent í umferðarslysi þannig að bótaskylda hefði stofnast úr slysatryggingu ökumanns bifreiðarinnar hjá stefnda. Dómurinn taldi sýnt fram á að umrætt slys hefði átt sér stað og að stefnandi ætti rétt til bóta. Þá var ekki talið að stefnandi hefði sýnt af sér stórkostlegt gáleysi þannig að lækka bæri ábyrgð félagsins, sbr. 1. mgr. 90. gr. laga nr. 30/2004. Var því fallist á kröfu stefnanda um viðurkenningu á rétti hans til greiðslu bóta úr slysatryggingunni.
Fallist var á kröfu ríkislögreglustjóra um viðurkenningu bótaskyldu úr ábyrgðartryggingu bifreiðar vegna árekstrar við lögreglubifreiðar í framhaldi af eftirför lögreglu.