Nýir dómar

Vátryggingafélag var dæmt til að greiða stefnanda bætur úr slysatryggingu sjómanna.

Ákærði var sýknaður af ákæru um kynferðisbrot gegn brotaþola. Þrátt fyrir mjög trúverðugan framburð brotaþola hafði hann ekki þá stoð í gögnum málsins að nægði til að sakfella ákæra, sbr. 108. og 1. mgr. 109. gr. laga um meðferð sakamála. Einn dómari gerði athugasemdir við sönnunarmat meirihlutans.

Ákærði sakfelldur fyrir ólögmæta nauðung og barnaverndarlagabrot. Ákærði játaði brot sín skýlaust. Ákvörðun refsingar var frestað skilorðsbundið en málið hafði dregist óhóflega hjá ákæruvaldinu.

Ákærða sakfelld fyrir líkamsárás samkvæmt 1. mgr. 217. gr. almennra hegningarlaga. Ákvörðun refsingar frestað skilorðsbundið, m.a. vegna óhóflegs dráttar málsins hjá ákæruvaldinu. Brotaþola dæmdar miskabætur.

Ákærði sakfelldur fyrir brot gegn barnaverndarlögum og ofbeldi í nánu sambandi. Hann játaði þau brot sín skýlaust. Ákærði var sýknaður af ákæru um umferðarlagabrot.

Ákærði var sakfelldur fyrir umferðar- og fíkniefnalagabrot. Var hann dæmdur til að sæta fangelsi í sex mánuði.

Sýkna af skaðabóta- og miskabótakröfu vegna uppsagnar starfsmanns hjá slökkviliði. Málskostnaður felldur niður.

Ákærði sakfelldur fyrir kynferðislega áreitni og brot gegn barnaverndarlögum.

Ákærði var sakfelldur fyrir sérstaklega hættulega líkamsárás.

Deilt var um ráðningu í starf á Landspítala. Stefnandi var einn umsækjenda en hlaut ekki umrætt starf. Voru honum dæmdar miskabætur.

Ákærði var sakfelldur fyrir umferðar- og fíkniefnalagabrot. Hann var dæmdur til að sæta fangelsi í fjóra mánuði, skilorðsbundið í tvö ár.

Ákærði var sakfelldur fyrir skilasvik. Var honum gert að sæta fangelsi í 30 daga, skilorðsbundið í tvö ár.

Ákærði var sakfelldur fyrir akstur undir áhrifum ávana- og fíkniefna og akstur án þess að hafa öðlast ökuréttindi. Var hann dæmdur til að sæta fangelsi í 45 daga.

Ákærði sakfelldur fyrir umferðarlagabrot, þjófnaði og fjársvik. Var hann dæmdur til að sæta fangelsi í 60 daga, skilorðsbundið í tvö ár.

Deilt um hvort gildissviðsákvæði laga um greiðslur til foreldra langveikra eða alvarlega fatlaðra barna stæðist jafnræðisreglu stjórnarskrár og alþjóðasamninga sem Ísland hefur fullgilt.

Ákærði var sakfelldur fyrir ítrekaða þjófnaði og fíkniefnalagabrot. Var honum gert að sæta fangelsi í átta mánuði. Með brotum sínum rauf ákærði skilorð eldri dóms og var hann því tekinn upp og ákærða gerð refsing í einu lagi.

Tryggingafélag var dæmt til að greiða stefnanda fullar bætur á grundvelli slysatryggingar ökumanns en bætur til hans höfðu verið skertar um helming þar sem stefndi hélt því fram að stefnandi hefði sýnt af sér stórkostlegt gáleysi er hann ók bifhjóli sínu aftan á bifreið sem ekið var í sömu akstursstefnu. Vegna ágalla á matsgerð dómkvadds matsmanns var ekki talið fært að leggja hana til grundvallar sönnun á ætluðum hraða bifhjólsins og hið sama átti við um álitsgerð sérfræðings sem aflað var við lögreglurannsókn vegna slyssins. Var stefndi látinn bera hallann af sönnunarskorti um hraða bifhjólsins, en af því leiddi að ósannað var talið að stefnandi hefði sýnt af sér stórkostlegt gáleysi við aksturinn.

Stefnendur kröfðust þess aðallega að ákvörðun kjararáðs um þingfararkaup alþingismanna og launakjör ráðherra yrði ógilt með dómi, en til vara viðurkenningar á að ákvörðunin hefði verið ólögmæt. Málinu var vísað frá dómi þar sem ekki var talið að úrlausn um dómkröfurnar hefði þýðingu fyrir réttarstöðu stefnandans Jón Þórs eða stöðu félagsmanna VR að lögum.

Fallist var á kröfu stefnanda um bætur úr hendi stefnda vegna líkamstjóns sem stafaði af meðferð sem hann hlaut á heilbrigðisstofnun. Stefndi taldi matsgerð, sem stefnandi aflaði samkvæmt 10. gr. skaðabótalaga nr. 50/1993, vera haldna slíkum göllum að líta yrði framhjá niðurstöðum hennar. Matsgerðin var lögð til grundvallar niðurstöðu í málinu og tekið fram að stefndi hefði hvorki nýtt heimild til að bera matsgerðina undir örorkunefnd né óskað eftir dómkvaðningu matsmanna til að hnekkja henni.

Stefndi sýknaður af kröfu stefnanda um greiðslu kröfu á grundvelli ábyrgðar sem stefnandi taldi hann hafa tekist á herðar með yfirlýsingu 6. október 2008 um að innstæður í föllnu bönkunum væru tryggðar. Kröfur stefnanda á þessum grundvelli taldar fyrndar og fallnar niður sökum tómlætis. Þá var jafnframt hafnað sjónarmiðum stefnanda um að stefndi hefði bakað sér skaðabótaábyrðg á tjóni sem hann varð fyrir vegna þess að krafa hans á hendur Glitni í slitameðferð féll niður fyrir vanlýsingu samkvæmt reglum gjaldþrotalaga. Talið var að dómur Hæstaréttar í máli 443/2014 hefði endanlega skorið úr um að reglur um réttaráhrif vanlýsingar brytu ekki í bága við stjórnarskrárvarða vernd eignaréttar stefnanda.

Ákærði sakfelldur fyrir líkamsárás.

Eiganda geymsluhúsnæðis var á grundvelli laga um þjónustukaup gert að bæta eiganda muna sem hurfu úr geymslunni andvirði þeirra.