X var í tveimur ákæruliðum gefinn að sök fjárdráttur, en til vara umboðssvik, fyrir að hafa með nánar tilgreindum hætti dregið sér fjármuni einkahlutafélaganna B og A. Að því er fyrri ákærulið málsins varðaði þóttu rök ekki standa til þess að líta svo á að X hafi ætlað að auðgast með ólögmætum hætti á kostnað B ehf. með millifærslu af bankareikningi félagsins inn á sinn eigin og var hann því sýknaður af sakargiftum að því leyti, hvort heldur sem var að hafa brotið gegn 247. eða 249. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940. Að því er síðari ákæruliðinn varðaði var X á hinn bóginn fundinn sekur um brot gegn 247. gr. þeirra laga með því að hafa í 18 skipti á nánar tilgreinda vegu dregið sér fé af bankareikningi A ehf. Var refsing X ákveðin fangelsi í tvo mánuði, en fullnustu hennar var frestað skilorðsbundið í tvö ár.

A höfðaði mál gegn B til heimtu skaðabóta vegna ætlaðrar ólögmætrar uppsagnar A úr starfi hjá B. Ekki var fallist á það með A að uppsögnin hefði komið til vegna atriða af því tagi að B hefði á grundvelli kjarasamnings borið að áminna A áður en til uppsagnarinnar hefði komið eða að ólögmæti uppsagnarinnar hefði falist í brotum B, sem er sveitarfélag, gegn málsmeðferðarreglum stjórnsýslulaga eða meginreglum stjórnsýsluréttar. Því var B sýknað af kröfum A.

Ákærði var dæmdur í 30 daga fangelsi og sviptur ökurétti ævilangt fyrir að aka bifreið undir áhrifum ávana- og fíkniefna.

Ákærði var dæmdur í 30 daga fangelsi, skilorðsbundið til tveggja ára, fyrir brot gegn 233. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940.