Ákærði dæmdur til 14 mánaða fangelsisvistar fyrir innflutning á 896,6 g af kókaíni.

Stefndi var sýknaður af kröfu stefnanda um greiðslu frekari launa í uppsagnarfresti en hann hafði þegar fengið greitt samkvæmt ráðningarsamningi. Var ekki fallist á það með stefnanda að túlka bæri 1. mgr. 25. gr. sjómannalaga svo að hann ætti rétt til hærri launa á umræddu tímabili á þeim forsendum að svokallað skiptimannakerfi sem gilti um borð í skipi stefnda hefði fallið úr gildi við slit ráðningarsamnings.

Stefnandi krafðist ógildingar á úrskurði kærunefndar útlendingamála þar sem staðfest var ákvörðun Útlendingastofnunar um að hafna umsókn hans um alþjóðlega vernd hér á landi og synja honum um dvalarleyfi á grundvelli mannúðarsjónarmiða. Var fallist á þá kröfu með vísan til þess að kærunefndin hefði ekki rannsakað með fullnægjandi hætti eða lagt nægilega rökstutt mat á trúverðugleika frásagnar stefnanda varðandi kynhneigð hans.

Komist var að þeirri niðurstaðu að umkrafin fjárhæð hefði falið sér óheimila lánveitingu til stefnda samkvæmt 1. mgr. 79. gr. laga nr. 138/1994 um einkahlutafélög sem stefnda bæri samkvæmt 4. mgr. sömu greinar að endurgreiða stefnanda með dráttarvöxtum.

Stefnandi hélt því fram að stefndu hefðu gerst brotleg við samkeppnisbann sem þau hefðu undirgengist við sölu til stefnanda á tilteknum eignum á fjarskipta- og fjölmiðlamarkaði. Að mati dómsins braut það ekki gegn banninu að bjóða upp á hlaðvarp á vefsíðu Fréttablaðsins og taldi dómurinn stefndu ekki hafa borið ábyrgð á grundvelli eignarhalds á því að sjónvarpsefni var tengt við vefsíðuna eftir að þau seldu rekstur blaðsins. Þá hefði stefnandi ekki leitt líkum að því að stefndi 365 hf. hefði á grundvelli tiltekinna samningsákvæða um sölu blaðsins gerst brotlegur við samkeppnisákvæði það sem byggt var á í málinu og voru önnur stefndu ekki gerð ábyrg á grundvelli samningsákvæða um sölu blaðsins þar sem þau áttu ekki aðild að þeim samningi. Voru stefndu því sýknuð af öllum kröfum stefnanda í málinu.

Sakfellt fyrir umferðarlagabrot. Ítrekun

Stefnanda var sagt upp störfum sem matsveinn á skipi um miðjan ágúst 2020 en óskað eftir því að hann myndi sinna vinnuskyldu sinni í uppsagnarfresti. Í málinu var óumdeilt að hann hefði verið óvinnufær frá miðjum júlí 2020 og farið m.a. í hjartaþræðingu en ekki fengið bót meina sinna. Ágreiningur var um hvort stefnandi hefði verið óvinnufær til að starfa sem matsveinn í uppsagnarfresti. Í málinu var lagt til grundvallar að stefnandi hefði ekki fengið neina bót meina sinna sem höfðu gert það að verkum að hann varð óvinnufær um miðjan júlí 2020. Veikindin voru til þess fallin að há honum í starfi matsveins. Stefndi gat ekki nýtt sér starfsendurhæfingu hjá Virk síðar á árinu og var metinn óvinnufær í byrjun janúar 2021 af trúnaðarlækni Gildis við örorkumat. Talið var að stefnandi hefði sýnt fram á að hann hefði verið óvinnufær og voru kröfur hans teknar til greina. Upphaf veikindatímabilsins var miðað við þegar hann skyldi hefja störf að nýju en stefnandi starfaði eftir svokölluðu skiptimannakerfi.

Stefnandi krafðist þess að hrundið yrði stjórnvaldsákvörðun stefnda þar sem því var hafnað að breyta skráningu skips á þann veg að það væri skráð sem gamalt skip í stað þess að vera skráð sem nýtt skip í skilningi reglugerðar nr. 666/2001. Skráning í skipaskrá byggði á gögnum og upplýsingum um að skipið hefði verið smíðað árið 2003, sem aflað var frá stjórnvöldum í því ríki þar sem skipið var smíðað. Stefndi var sýknaður þar sem stefnanda tókst ekki að sýna fram á að kjölur skipsins hefði verið lagður fyrir 1. janúar 2001 þannig að það uppfyllti skilyrði reglugerðarinnar til umbeðinnar breytingar á skráningu þess.