Dómar

Fallist var á þrautavarakröfu stefnanda varðandi mat á almennu fjártjóni hans vegna ólögmætrar skerðingar á úthlutun á makrílkvóta árin 2011-2018 en ágreiningur í málinu stóð um sönnun á slíku tjóni og þá umfangi þess.

Stefndi var sýknaður af bótakröfu stefnanda þar sem ósannað taldist að stefndi bæri skaðabótaábyrgð á slysi stefnanda en tildrög þess voru umdeild. Ekki var fallist á að stefndi bæri hallann af vafa um tildrög slyss stefnanda eins og á stóð, meðal annars þar sem ekki hafði hvílt á honum tilkynningarskylda til Vinnueftirlits ríkisins. Um sönnunarbyrði fór í samræmi við meginreglu skaðabótaréttar um að það stæði bótakrefjanda næst að færa sönnur á málstað sinn.

Fallist var á þrautavarakröfu stefnanda varðandi mat á almennu fjártjóni hans vegna ólögmætrar skerðingar á úthlutun á makrílkvóta árin 2011-2018 en ágreiningur í málinu stóð um sönnun á slíku tjóni og þá umfangi þess.

Sakfellt fyrir hótanir, brot í nánu sambandi, brot gegn kynferðislegri friðhelgi og blygðunarsemisbrot.

Sakfellt fyrir fjárdrátt, umboðssvik og peningaþvætti. Einum ákærulið vísað frá dómi.

Deilt um greiðsluskyldu tryggingafélags úr fasteignatryggingu vegna þess að skólplögn í annarri samliggjandi fasteign gaf sig og olli tjóni á íbúð vátryggingartaka. Sýkna, en hluti málskostnaður þrátt fyrir það felldur á tryggingarfélagið þar sem sú málstæða sem leiddi til sýknu hafði ekki verið höfð uppi áður en málið var borið undir dóm.

Mál þetta snýst um frumgerð af taflborði sem Boris Spassky og Bobby Fischer tefldu á í einvígi þeirra í Laugardalshöll árið 1972. Stefndi hafði selt stefnanda eftirgerð af borði sem Gunnar Magnússon arkitekt hannaði fyrir einvígið ásamt taflborði sem var innfellt í skákborðið og keppendur áttu að hafa áritað að einvíginu loknu. Niðurstöður dómsins voru að sannað var að taflborðið sem stefnandi hafði keypt í þeirri trú að skákir 7-21 hefðu verið tefldar á var ekki sama taflborðið og þær skákir fóru fram á. Þá var heldur ekki sýnt fram á að stefndi hafi vitað eða mátt vita á þeim tíma er hann seldi stefnanda borðin að ekki væri um rétt taflborð eða frumgerð að ræða. Var stefndi því sýknaður af öllum kröfum stefnanda.

Stefndi sýknaður sökum aðildarskorts stefnanda.

Ákærði var sakfelldur fyrir ítrekuð umferðarlagabrot. Ákærði rauf skilorð reynslulausnar og voru eftirstöðvar hennar dæmdar upp og refsing ákveðin í einu lagi.

Stefnandi slasaðist þegar hann féll niður stiga við vinnu sína um borð í frystitogara sem var í tímabundum sérverkefnum í tengslum við verkefni fyrir erlenda hafrannsóknarstofnun. Ágreiningur reis um óvinnufærni stefnanda, hversu lengi hún hefði staðið yfir og hvort hana mætti rekja til vinnuslyssins eða fyrra heilsufars. Þá var deilt um við hvaða laun ætti að miða og hvort stefnandi hefði fyrirgert rétti sínum vegna tómlætis. Talið að stefnandi hefði sýnt fram á óvinnufærni í þrjá mánuði frá slysinu sem ætti rót sína að rekja til þessa slyss. Kröfu stefnanda um staðgengilslaun sem miðuðust við aflahlut var hafnað, enda væru þau í ósamræmi við það starf sem hann var ráðinn til að sinna og þau ráðningakjör sem hann samdi um. Hafnað var að réttur hans væri fallin niður fyrir tómlæti Var stefnda gert að greiða stefnanda tveggja mánaða staðgengilslaun miðað við umsamið dagvinnukaup auk eins mánaða kauptryggingu.

Sakfellt fyrir fíkniefna- og lyfjaakstur og vörslur fíkniefna og svipaðra lyfja en ákærða sýknuð af ákæru um brot gegn valdstjórninni.

Stefnandi hafði sætt gæsluvarðhaldi og öðrum rannsóknaraðgerðum lögreglu vegna rannsóknar á ætluðu broti gegn 173. gr. a almennra hegningarlaga nr. 19/1940. Rannsókn sakamálsins var felld niður rúmum fimm árum eftir handtöku stefnanda. Fallist var á kröfu stefnanda um miskabætur á grundvelli 246. gr. laga um meðferð sakamála vegna rannsóknaraðgerða þeirra auk frelsissviptingar sem hann var látinn sæta í þágu rannsóknar málsins. Ekki var fallist á að hann hafi valdið eða stuðlað að aðgerðunum. Þá var einnig talið að rannsókn málsins hefði dregist úr hófi þannig að stefnandi ætti að auki rétt til miskabóta á grundvelli b-liðar 1. mgr. 26. gr. skaðabótalaga.

Ákærði dæmdur í fangelsi í tvö ár og sex mánuði fyrir brot gegn 173. gr. a almennra hegningarlaga nr. 19/1940 (vörslur í sölu- og dreifingarskyni) og þjófnað.

Ákærði var fundinn sekur um margítrekaðan akstur sviptur ökurétti, sem og ölvunarakstur og akstur undir áhrifum fíkniefna. Var ákærða gert að sæta fangelsi í tvö ár, auk þess sem áréttuð var ævilöng svipting ökuréttar hans.

Ákærði sakfelldur fyrir nauðgun og dæmdur til greiðslu skaðabóta.

Ákærði sakfelldur fyrir þrjár líkamsárásir en sérstaklega var litið til skýlausrar játningar, ungs aldurs og hreins sakaferils við mat á ákvörðun um viðurlög.

Stefndu dæmd til að greiða stefnanda bætur vegna vinnuslyss í samræmi við rétt hans til bóta samkvæmt kjarasamningi bæði vegna slysatryggingar launþega og launa í slysaforföllum. Sannað taldist að stefnandi hefði orðið fyrir vinnuslysi sem leysti réttindi þessi úr læðingi.

Stefndi sýknaður af kröfu um greiðslu vegna bifreiðahlunninda á uppsagnarfresti.

Ákærði var sakfelldur fyrir umferðarlaga, fíkniefna og vopnalagabrot og dæmdur til upptöku nánar tilgreindra efna, peninga og ýmissa muna, ásamt því að ævilöng svipting ökuréttar var áréttuð.

Ákærði er sakfelldur fyrir umferðarlagabrot og ævilöng svipting ökuréttar er áréttuð.