Ákærðu voru sakfelldir fyrir manndráp af gáleysi þegar starfsmaður Palstgerðar Suðurnesja klemmdist á milli móta í frauðkassastypuvél og lést af þeim áverkum sem hann hlaut við það. Einkaréttarkröfum var vísað frá dómi.
Ungur karlmaður var dæmdur í átta mánaða fangelsi fyrir tvö vopnuð rán í apótekum og fyrir vopnalagabrot með því að hafa farið in í þriðja apótekið með hníf í fórum sínum.
Ákærða var fundin sek um líkamsárás og gert að sæta fangelsi í 30 daga. Að virtum atvikum máls, skýlausri játningu ákærðu sem og hreins sakaferils hennar var fullnustu refsingarinnar frestað skilorðsbundið.
Ágreiningur stefnanda og stefnda B laut að því hvort uppsögn stefnanda hefði verið lögmæt og hvort hann ætti rétt á bótum vegna fjárhagslegs tjóns sem leiddi af uppsögninni. Jafnframt var deilt um rétt stefnanda til miskabóta úr hendi stefndu sameiginlega vegna uppsagnarinnar og aðgerða lögreglu í tilefni af rannsókn á meintu broti hans. Talið var að krafa stefnanda um bætur vegna fjárhagslegs tjóns hefði verið fyrnd þegar málið var höfðað og var stefndi B því sýknaður af kröunni Þá var kröfu um miskabætur sem beint var sameiginlega að stefndu vísað frá dómi.
Ákærði dæmdur í fangelsi fyrir akstur sviptur ökurétti, ölvunar-, fíkniefna- og lyfjaakstur og líkamsárás. Einnig sviptur ökurétti og dæmdur til greiðslu skaðabóta.
Ákærði X var sýknaður af líkamsárás samkvæmt 2. mgr. 218. gr. almennra hegningarlaga á grundvelli neyðarvarnarsjónarmiða 1. mgr. 12. gr. laganna þótt í ljós væri leitt að hann hefði valdið brotaþola stórfelldu líkamstjóni. Þá voru X og meðákærði Y sýknaðir af því að hafa ekki komið brotaþola til bjargar eftir að hann hlaut lífshættulegan áverka og lá bjargarlaus á gólfi iðnaðarhúsnæðis.
Ákærða var sakfelld fyrir líkamsárás samkvæmt 1. mgr. 217. gr. almennra hegningarlaga og fyrir brot á barnaverndarlögum með því að hafa sem foreldri misboðið táningssyni sínum með framkomu sinni gagnvart drengnum, veist að drengnum með ofbeldi og slegið hann ítrekað í andlitið með flötum lófa. Meðákærði í málinu og þáverandi sambýlismaður ákærðu var sýknaður af því að hafa tekið þátt í brotum ákærðu. Ákærða var dæmd í 4 mánaða skilorðsbundið fangelsi og gert að greiða syni sínum 500.000 krónur í miskabætur.
Ákærði X var dæmdur í 12 mánaða óskilorðsbundið fangelsi fyrir umferðarlagabrot, fíkniefnalagabrot og vopnalagabrot og var við ákvörðun refsingar tekið mið af löngum sakaferli ákærða.
G krafðist viðurkenningar á því að hann væri eigandi 50% hlutar í S ehf. Kröfur sínar í því tilliti reisti G á afsali þar sem hann var tilgreindur eigandi 250.000 hluta í félaginu. Undir meðferð málsins kom ekkert fram sem renndi stoðum undir þær varnir stefndu að eignarhlutur G hefði verið framseldur eða honum afsalað. Samkvæmt þessu var viðurkenningarkrafa G tekin til greina.
Stefndi, íslenska ríkið, sýknað af kröfu stefnanda, Borgarbyggðar, um að felldur yrði úr gildi úrskurður óbyggðanefndar um að tilgreindur hluti svokallaðs Fjallendis Hraunhrepps teldist þjóðlenda.
Ákærði sakfelldur fyrir meiriháttar brot gegn skattalögum og lögum um bókhald í rekstri einkahlutafélags sem nú er afskráð. Einnig var hann sakfelldur fyrir peningaþvætti. Ákærði játaði brot sín skýlaust og var dæmdur í þriggja mánaða fangelsi en fullnustu refsingarinnar var frestað skilorðsbundið í tvö ár. Þá var ákærði dæmdur til að greiða sekt í ríkissjóð.