Stefndi sýknaður af öllum kröfum stefnanda. Ágreiningur málsins snéri að túlkun tveggja verðsamninga sem aðilar höfðu gert sín í milli, einkum hvort stefnandi gæti krafið stefnda um hækkun á vöruverði vegna gengisbreytinga. Einnig reyndi á hvort stefnda bæri að kaupa upp lager sem stefnandi átti eftir samningslok.

Riftun kaupsamnings um bifreið og endurgreiðsla kaupverðs.

Stefnendur, sem keyptu fasteign af stefndu, kröfðust bóta úr hendi þeirra síðarnefndu vegna meintra galla á fasteigninni. Í dómi héraðsdóms var talið að stefnendur hefðu fært á það fullnægjandi sönnur að fasteignin hefði verið haldin göllum í skilningi 18. og 19. gr. laga nr. 40/2002 um fasteignakaup vegna raka- og mygluskemmda í þaki og veggjum. Voru stefnendum dæmdar bætur úr hendi stefndu með vísan til niðurstöðu dómkvadds matsmanns, en fjárhæð bóta var lækkuð að álitum á þeim grundvelli að um eldra hús væri að ræða og að viðgerð myndi leiða af sér að stefnendur fengju nýtt þak í stað gamals. Kröfu um bætur fyrir óbeint tjón var hafnað enda ekki talið að um saknæma háttsemi samkvæmt 26. og 27. gr. fyrrgreindra laga hefði verið að ræða.

Ákærðu var gefið að sök brot gegn valdstjórninni, með því að hafa slegið lögreglumann með opnum lófa í andlit með þeim afleiðingum að hann kenndi til eymsla, en lögreglumaðurinn var við skyldustörf. Taldist sú háttsemi varða við 1. mgr. 106. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940. Ákærða játaði skýlaust sök og var farið með málið eftir 164. gr. laga nr. 88/2008 um meðferð sakamála. Með hliðsjón af sakarefni málsins þótti refsing ákærðu hæfilega ákveðin fangelsi í tvo mánuði en fresta skyldi fullnustu refsingarinnar og hún falla niður að liðnum tveimur árum frá uppkvaðningu dóms, héldi ákærða almennt skilorð 57. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940.