Stefnandi krafðist skaðabóta vegna handtöku og vistunar í fangaklefa. Sýknað var af kröfum stefnanda þar sem hann var sjálfur með háttsemi sinni talinn hafa stuðlað að aðgerðum lögreglu og hafa með því fyrirgert bótarétti sínum vegna handtökunnar.

Í aðalsök serist ágreiningur í málinu einkum um dráttarvexti. Deildu málsaðilar um hvenær kaupsamningsgreiðslur hefðu komið á gjalddaga og heimilt hefði verið að innheimta af þeim dráttarvexti. Þá deildu þeir um hvort krafa um dráttarvexti hefði komið fram nægi­lega snemma af hálfu aðalstefnanda eða hvort hann hefði sýnt af sér tómlæti. Í gagnsök var að meginstefnu deilt um hvort gagnstefnandi ætti gagnkröfur á hendur gagnstefnda vegna ófullnægjandi afhendingar á hinu selda, þ.m.t. vegna galla og úrbóta sem ráðast hafi þurft í. Fallist var á það með gagnstefnanda að krafa aðalstefnanda um dráttaarvexti hefði fallið niður fyrir tómlæti. Þá var ekki fallist á meginhluta krafna gagnstefnanda í gangsök.

Stefndi, íslenska ríkið, var sýknað af fjárkröfu stefnenda er laut að endurskoðun málskostnaðarákvörðunar í úrskurði óbyggðanefndar.

Ákærði var sakfelldur fyrir umferðarlagabrot. Var honum gert að sæta fangelsi í 30 daga og sviptur ökuréttindum ævilangt.