Dómar

Stefndi rifti verksamningi aðila vegna alvarlegs brots stefnanda á öryggisreglu, auk ítrekaðra annarra brota á öryggisreglum. Stefnandi taldi riftun ólögmæta og krafðist aðallega viðurkenningar á bótaskyldu stefnda vegna riftunarinnar. Stefndi var sýknaður af þeirri kröfu en fallist var á varakröfu stefnanda um viðurkenningu á bótaskyldu vegna tjóns sem rakið yrði til dráttar sem varð á niðurfellingu verktryggingar.

Tvær ákærðu voru sakfelldar fyrir meiri háttar brot gegn skattalögum. Var annarri gert að sæta fangelsi í tíu mánuði, skilorðsbundið til tveggja ára, jafnframt greiðslu 42.000.000 kr. sektar, en hinni fangelsi í sex mánuði, skilorðsbundið til tveggja ára, jafnframt greiðslu 22.000.000 kr. sektar. Þriðja ákærða var sýknuð af kröfum ákæruvaldsins, þar sem ekki þótti hafið yfir skynsamlegan vafa að fjármunir þeir sem málið varðaði hafi verið gjöf, líkt og málatilbúnaður ákæruvaldisns byggði á, en ekki lán líkt og ákærða hélt fram allt frá upphafi og lagði fram gögn um.

Þar sem komist var að þeirri niðurstöðu að lög nr. 30/2024 um breytingu á búvörulögum hefðu ekki verið sett í samræmi við 44. gr. stjórnarskárinnar hefðu þau ekki lagagildi. Því bæri stefnda að taka erindi stefnanda til efnismeðferðar er laut að athöfnum og starfrækslu svonefndra framleiðendafélaga.

Endurtekinn þjófnaður og umferðarlagabrot.

Stefnda og stefnandi gerðu með sér fóðrunarsamning vegna sýningarhunds. Var stefnda áfram eigandi tíkarinnar en átti að fá úr henni hvolpa samkvæmt samkomulagi. Þá átti hún rétt á að skrá og sýna tíkina á hundasýningum. Hafði stefnandi einnig ákveðin réttindi og skyldur samkvæmt samningnum. Ágreiningur varð á milli aðila um holdarfar hundsins og hvort hægt væri að láta hann keppa til verðlauna þar sem hann var orðinn allt of feitur að mati stefndu sem einnig var hundaræktandi. Á hundasýningu tók stefnda hundinn til sín auk þess að birta stefnanda riftunarbréf á samningi þeirra. Stefnandi krafðist skaðabóta vegna fóðrunar hundsins í átta mánuði auk útlagðs kostnaðar og miskabóta vegna andlegrar þjáningar. Var stefnda sýknuð af öllum kröfum stefnanda þar sem að málatilbúnaður hennar var þannig úr garði gerður að allar kröfur hennar voru ósannaðar og án nægjanlegra gagna sem studdu kröfu hennar. Var stefnanda einnig gert að greiða stefndu málskostnað.

Ákærða var gefið að sök sérstaklega hættuleg líkamsárás. Ákærði var fundinn sekur um meiriháttar líkamsmeiðingar en ekki þótti sannað að hann hefði beitt hellusteini í atlögu sinni gegn brotaþola en líkamsárásin sönnuð að öðru leyti. Var ákærða gert að sæta fangelsi í þrjá mánuði, en fullnustu refsingarinnar var frestað skilorðsbundið. Þá var ákærða gert að greiða brotaþola miskabætur.

Ákærði var fundinn sekur um kynferðisbrot gegn stjúpdóttur sinni, með því að hafa er stúlkan var 12-14 ára í fjölda skipta slegið hana á rassinn og í eitt skipti nuddað beran rass hennar, læri og innanverð læri. Var ákærða gert að sæta fangelsi í sjö mánuði, en fullnustu refsingarinnar var frestað skilorðsbundið. Þá var ákærða gert að greiða brotaþola miskabætur að fjárhæð 1.250.000 kr.

Ákærði sakfelldur fyrir peningaþvætti og reiðufé gert upptækt.

Ákærður sakfelldur fyrir meiriháttar líkamsárás á skemmtistað.

Ákærði sakfelldur fyrir umferðarlagabrot, dæmdur í 30 daga fangelsi og sviptur ökurétti ævilangt.

Úrskurður kærunefndar húsamála felldur úr gildi. Sýknað af kröfu um að viðurkennt verði með dómi að stefnandi skuldi stefnda ekki tilgreinda fjárhæð vegna sjálfsábyrgðar vegna húseigendatryggingar.

Ákærði var fundinn sekur um ítrekaðan akstur undir áhrifum fíkniefna, lyfjaakstur og akstur sviptur ökurétti. Var honum gert að sæta fangelsi í 30 daga og honum jafnramt gerð sekt, auk þess sem hann var sviptur ökurétti ævilangt. Með broti sínu hafði ákærði rofið skilorð eldri dóms, en rétt þótti með eins og sérstaklega háttaði til í máli þessu að láta fyrri skilorðsdóm halda sér og gera ákærða refsingu sér í lagi án skilorðs.

Ákærði sakfelldur fyrir umferðarlagabrot, dæmdur í 60 daga fangelsi og ævilöng svipting ökuréttar áréttuð.

Ákærði sakfelldur fyrir umferðarlagabrot og dæmdur í 15 daga fangelsi. Hegningarauki við eldri dóm.

Ákærði sakfelldur fyrir umferðarlagabrot, dæmdur í 60 daga fangelsi og ævilöng svipting ökuréttar áréttuð.

Ákærði var fundinn sekur um ítrekaðan ölvunarakstur og akstur undir áhrifum fíkniefna, sem og akstur sviptur ökurétti. Var honum gert að sæta fangelsi í 60 daga, jafnframt greiðslu sektar auk þes sem hann var sviptur ökurétti ævilangt.

Ákærði var fundinn sekur um líkamsárás og eignaspjöll og honum gert að sæta fangelsi í 45 daga, en fullnustu refsingarinnar var frestað skilorðsbundið til tveggja ára.

E og Ó höfðuðu mál gegn Í og kröfðust viðurkenningar á því að skilmáli í skuldabréfi aðila væri ógildur og að Í hefði verið óheimilt að hækka vaxtafót skuldar stefnenda samkvæmt skuldabréfinu. Kröfur sínar reistu E og Ó á því að hinn umþrætti skilmáli bryti gegn 34. gr. laga nr. 118/2016 um fasteignalán til neytenda og 36. gr. laga nr. 7/1936 um samningsgerð, umboð og ógilda löggerninga eins og skýra yrði ákvæði þeirra laga með hliðsjón af viðeigandi tilskipunum EES-réttar og ráðgefandi áliti EFTA-dómstólsins sem aflað var undir rekstri málsins. Samkvæmt skilmálunum hefði Í enda verið heimilt að breyta vöxtum skuldabréfsins einhliða á grundvelli almennra og óljósra þátta sem væru ógagnsæir og ófyrirsjáanlegir fyrir E og Ó. Í dómi héraðsdóms var til þess vísað að 1. mgr. 34. gr. laga nr. 118/2016 væri ólíkt tilskipun 2014/17/ESB um lánssamninga um sambærilegt efni að því leyti að í íslenska ákvæðinu væri heimilt að byggja ákvarðanir um vaxtabreytingar á óljósum atriðum á borð við þau sem gat að líta í skuldabréfi aðilanna. Orðum íslensku laganna, sem skýrlega heimiluðu slík ákvæði, yrði, hvað sem liði skýringu á grundvelli EES-réttar, ekki gefin önnur merking en leiddi af ákvæðum laganna sjálfra. Var því hafnað að skuldabréf aðilanna færi í bága við ákvæði laga nr. 116/2018. Hvað varðaði ákvæði laga nr. 7/1936 var það mat réttarins að E og Ó hefði ekki tekist að sýna fram á að hallað hefði á þau með slíkum hætti við samningagerðina, eða slíkt ójafnvægi skapast, að ógilda bæri samninginn með hliðsjón af 36. gr. laganna, sbr. 36. gr. a.-c. Þau hefðu enda fengið fullnægjandi upplýsingar um eðli lánsins, valið úr ólíkum lánsformum og gengið til samninga meðvituð um áhættuna sem í samningnum fólst. Var Í því sýknaður af kröfum E og Ó.

Máli vegna kostnaðar við framkvæmdir við fjölbýlishús vísað frá dómi vegna vanreifunar um aðild.

Stefnandi gerði kröfu um greiðslu stefnda samkvæmt þremur reikningum. Stefndi hafnaði greiðsluskyldu sinni og byggði hvort tveggja á ógildingarreglum samningaréttarins og reglum um endurgreiðslu ofgreidd fjár. Á grundvelli aðgerðaleysis og tómlætis stefnda var kröfum hans um endugreiðslu hafnað. Þá þótti ósannaður málatilbúnaður stefnda byggður á ógildingarreglum samningaréttar. Að teknu tiliti til athugasemda stefnda við reikninga stefnanda og þess sem kom fram í málinu var fallist á kröfu stefnanda að hluta þannig að hin umkrafða fjárhæð var lækkuð.