Nýir dómar

Ákærða sýknuð af ákæru um sérstaklega hættulega líkamsárás, brot í nánu sambandi og brot gegn barnaverndarlögum.

Ákærði sakfelldur fyrir líkamsárás og brot á barnaverndarlögum, en sýknaður af ákæru um stórfelldar ærumeiðingar.

Ákærði gefið að sök brot í nánu sambandi, en til vara líkamsárásir og í báðum tilfellum brot á barnaverndalögum. Sýkna.

Ákærði sakfelldur fyrir þjófnað.

Ákærði sakfelldur fyrir þjófnað.

Ákærði sakfelldur fyrir ofbeldi í nánu sambandi.

Ákærði sakfelldur fyrir að aka sviptur ökurétti og undir áhrifum áfengis.

Ákærði sakfelldur fyrir líkamsárás og hótanir.

Ákærðu sakfelld fyrir vörslur fíkniefna í söluskyni, vopnalagabrot og peningaþvætti.

Ákærði sakfelldur fyrir umferðarlagabrot.

Ákærða voru gefin að sök alvarleg brot gegn eiginkonu sinni. Í ákærulið I var honum gefið að sök manndráp og stórfellt brot í nánu sambandi. Háttsemin sem lýst var í ákæru var talin sönnuð en ekki að hann hafi haft ásetning til manndráps. Var brotið heimfært til 2. mgr. 218. gr. og 1., sbr. 2. mgr. 218. gr. b almennra hegningarlaga. Hann var einnig sakfelldur fyrir brot í nánu sambandi sem lýst var í ákærulið II. Þrátt fyrir að ákærði hafi verið greindur með heilabilun var hann talinn sakhæfur og að ætla mætti að refsing gæti borið árangur. Hann var dæmdur til tólf ára fangelsisvistar. Þá var honum gert að greiða miskabætur og útfararkostnað.

Skuldamál.

Aðalstefnandi, C, leigði fasteign af aðalstefnda, A og nýtti til reksturs ferðaþjónustu. Í kjölfar vanskila á leigugreiðslum í heimsfaraldri COVID-19 sagði A upp leigusamningnum. C höfðaði mál þetta og krafðist þess að uppsögnin yrði dæmd ógild, leigugjald yrði lækkað verulega yfir nær tveggja ára tímabil og að samningsákvæði um uppgjör vanskila yrði fellt úr gildi. Byggði hann á aðstæðum sem skapast höfðu vegna faraldursins og vísaði meðal annars til reglunnar um force majeure, 36. gr. samningalaga og brostinna forsenda. A höfðaði gagnsök og krafðist leigugreiðslna úr hendi C í samræmi við samninga þeirra á milli. Kröfum C í aðalsök var hafnað en kröfur A í gagnsök teknar til greina.

Ákærðu sakfelld fyrir þjófnað.

Skaðabótamál.

Ákærði sakfelldur fyrir líkamsárás.

Stefnandi greiddi Norðurþingi fasteignagjöld og iðgjöld brunatrygginga vegna lóðar og skála sem stóðu á landi Bakka. Stefndi átti hluta þeirra skála sem stóðu þar tímabundið. Stefnandi krafði stefnda um hluta þeirra gjalda sem hann hafði greitt. Stefnandi var ekki talinn hafa sýnt fram á samningssamband milli aðila sem leiddi til greiðsluskyldu stefnda. Þá var ekki fallist á að ótvíræð lagaskylda hafi legið til grundvallar kröfum sveitarfélagsins um umræddar greiðslur úr hendi stefnanda og stefnda hafi því mátt vera ljóst að honum væri skylt væri að greiða gjöldin af skálunum. Því var einnig hafnað að lög um fjöleignarhús ættu við. Stefndi var því sýknaður af kröfum stefnanda.

Ákærði sakfelldur fyrir líkamsárás.

Ákærða sakfelld fyrir brot gegn 1. mgr. 228. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940.

Ákært fyrir akstur undir áhrifum áfengis og fíkniefna. Sýkna þar sem ósannað var að ákærði hefði ekið bifreiðinni.

E var sakfelldur fyrir sérstaklega hættulega líkamsárás, umferðarlagabrot og fíkniefnalagabrot, auk nytjastuldar ökutækis og þjófnað í félagi við H. H var sakfelld fyrir tvær líkamsárásir, nytjastuld ökutækis, mörg þjófnaðarbrot og umferðarlagabrot, auk þess að hafa í félagi við E gerst sek um þjófnað og nytjastuld. E var dæmdur í fangelsi í 10 mánuði en H dæmd í fangelsi í 14 mánuði auk greiðslu miskabóta.

Ákærði sakfelldur fyrir vörslur fíkniefna í söluskyni og peningaþvætti.