Aðalstefnandi, C, leigði fasteign af aðalstefnda, A og nýtti til reksturs ferðaþjónustu. Í kjölfar vanskila á leigugreiðslum í heimsfaraldri COVID-19 sagði A upp leigusamningnum. C höfðaði mál þetta og krafðist þess að uppsögnin yrði dæmd ógild, leigugjald yrði lækkað verulega yfir nær tveggja ára tímabil og að samningsákvæði um uppgjör vanskila yrði fellt úr gildi. Byggði hann á aðstæðum sem skapast höfðu vegna faraldursins og vísaði meðal annars til reglunnar um force majeure, 36. gr. samningalaga og brostinna forsenda. A höfðaði gagnsök og krafðist leigugreiðslna úr hendi C í samræmi við samninga þeirra á milli. Kröfum C í aðalsök var hafnað en kröfur A í gagnsök teknar til greina.