Ákærða voru gefin að sök alvarleg brot gegn eiginkonu sinni. Í ákærulið I var honum gefið að sök manndráp og stórfellt brot í nánu sambandi. Háttsemin sem lýst var í ákæru var talin sönnuð en ekki að hann hafi haft ásetning til manndráps. Var brotið heimfært til 2. mgr. 218. gr. og 1., sbr. 2. mgr. 218. gr. b almennra hegningarlaga. Hann var einnig sakfelldur fyrir brot í nánu sambandi sem lýst var í ákærulið II. Þrátt fyrir að ákærði hafi verið greindur með heilabilun var hann talinn sakhæfur og að ætla mætti að refsing gæti borið árangur. Hann var dæmdur til tólf ára fangelsisvistar. Þá var honum gert að greiða miskabætur og útfararkostnað.

Ákærði sakfelldur fyrir líkamsárás.

Ákærði sakfelldur fyrir líkamsárás.

Ákærða sakfelld fyrir brot gegn 1. mgr. 228. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940.