Nýir dómar

Stefnandi, sem hafði verið sagt upp störfum hjá stefnda, krafðist bóta úr hendi stefnda á grundvelli skírteinistryggingar flugmanna. Reisti stefnandi kröfur sínar á því að vegna ADHD greiningar og lyfjameðferðar ef þeim sökum væri hann ófær um að starfa sem flugmaður og hefði vegna þessa verið synjað um útgáfu heilbrigðisvottorðs. Stefndi krafðist sýknu og reisti þá kröfu sína m.a. á því að stefnandi hefði starfað hjá stefnda í 18 ár án þess að ADHD einkenna hefði orðið vart. Fyrst eftir uppsögn hefði hann verið greindur með ADHD og væri greiningin verulegum annmörkum háð. Með vísan til m.a. niðurstöðu dómkvadds matsmanns var það mat dómsins að slíkir annmarkar hefðu verið á greiningarferli stefnanda að ekki yrði lagt til grundvallar að hann væri ófær um að starfa sem flugmaður í skilningi laga og reglugerða á sviði samgöngumála. Stefnandi hefði því ekki sýnt fram á að skilyrði til greiðslu bóta úr tryggingunni væru fyrir hendi. Var stefndi sýknaður af kröfum stefnanda.

X, starfsmaður í leikskóla var sýknaður af líkamsárás á dreng/nemanda í skólanum þrátt fyrir að sannað teldist að X hefði gripið of harkalega í öxl drengsins við rækslu starfs síns og þannig meitt drenginn. Var talið ósannað að X hafi haft ásetning til að meiða drenginn. Þá var ekki talið sannað að X hafi með sama verknaði sýnt af sér gáleysi þannig að refsingu varði samkvæmt barnaverndarlögum.

Með bréfi stefnda 28. nóvember 2024 var ráðningarsamningi stefnanda fyrirvaralaust rift og honum tilkynnt að ekki yrði um frekari launagreiðslur til hans að ræða. Í bréfinu er vísað til þeirra ástæðna sem sagðar voru að baki riftuninni. Stefnandi krafðist dagvinnu- og yfirvinnulauna í uppsagnarfresti auk bóta fyrir ófjárhagslegt tjón. Í niðurstöðu dómsins er fallist á rétt stefnanda til dagvinnulauna og miskabóta.

Fallist á kröfu kaupenda fasteignar um skaðabætur vegna galla.

Sakfellt fyrir fíkniefnalagabrot

A krafðist viðurkenningar á því að hún ætti rétt sem bréferfingi til hlutdeildar í innstæðu í séreignarlífeyrissparnaði í eigu B sem var í vörslum AL. AL var sýknað af kröfunni.

Stefnda var gert að greiða stefnanda eftirstöðvar reikninga.

B var sakfelld fyrir skjalafals með því að hafa útbúið tilhæfulausar kröfur í kerfum Sjúkratrygginga sem urðu til þess að þrír einstaklingar fengu greiðslur frá stofnuninni. Einn þeirra er látinn en hinir tveir voru sakfelldir fyrir brot gegn 1. mgr. 264. gr. laga nr. 19/1940

Karlmaður sakfelldur fyrir líkamsárásir og eignaspjöll. Dæmdur í tveggja ára fangelsi og til greiðslu miskabóta.

Sakfellt fyrir fíkniefnalagabrot

Stefndi sýknaður af öllum kröfum stefnanda. Ágreiningur málsins snéri að túlkun tveggja verðsamninga sem aðilar höfðu gert sín í milli, einkum hvort stefnandi gæti krafið stefnda um hækkun á vöruverði vegna gengisbreytinga. Einnig reyndi á hvort stefnda bæri að kaupa upp lager sem stefnandi átti eftir samningslok.

Riftun kaupsamnings um bifreið og endurgreiðsla kaupverðs.

Stefnendur, sem keyptu fasteign af stefndu, kröfðust bóta úr hendi þeirra síðarnefndu vegna meintra galla á fasteigninni. Í dómi héraðsdóms var talið að stefnendur hefðu fært á það fullnægjandi sönnur að fasteignin hefði verið haldin göllum í skilningi 18. og 19. gr. laga nr. 40/2002 um fasteignakaup vegna raka- og mygluskemmda í þaki og veggjum. Voru stefnendum dæmdar bætur úr hendi stefndu með vísan til niðurstöðu dómkvadds matsmanns, en fjárhæð bóta var lækkuð að álitum á þeim grundvelli að um eldra hús væri að ræða og að viðgerð myndi leiða af sér að stefnendur fengju nýtt þak í stað gamals. Kröfu um bætur fyrir óbeint tjón var hafnað enda ekki talið að um saknæma háttsemi samkvæmt 26. og 27. gr. fyrrgreindra laga hefði verið að ræða.

Ákærðu var gefið að sök brot gegn valdstjórninni, með því að hafa slegið lögreglumann með opnum lófa í andlit með þeim afleiðingum að hann kenndi til eymsla, en lögreglumaðurinn var við skyldustörf. Taldist sú háttsemi varða við 1. mgr. 106. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940. Ákærða játaði skýlaust sök og var farið með málið eftir 164. gr. laga nr. 88/2008 um meðferð sakamála. Með hliðsjón af sakarefni málsins þótti refsing ákærðu hæfilega ákveðin fangelsi í tvo mánuði en fresta skyldi fullnustu refsingarinnar og hún falla niður að liðnum tveimur árum frá uppkvaðningu dóms, héldi ákærða almennt skilorð 57. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940.

Karlmaður var dæmdur í 30 mánaða fangelsi fyrir innflutning á kókaíni.

Karlmaður var dæmdur í 30 mánaða fangelsi fyrir innflutning á kókaíni.

Ákærði var sakfelldur fyrir líkamsárás og dæmdur til tveggja mánaða fangelsisrefsingar. Með hliðsjón af sakferli ákærða og aðstæðum að öðru leyti þótti mega fresta fullnustu refsingarinnar þannig að hún falli niður að liðnum tveimur árum frá dóms­uppsögu haldi ákærði almennt skilorð 57. gr. almennra hegningarlaga. Þá var ákærði dæmdur til að greiða brotaþola 400.000 krónur í miskabætur með tilgreindum vöxtum og dráttarvöxtum.

Ákærði var sakfelldur fyrir fíkniefnalagabrot og peningaþvætti og dæmdur til sex mánaða fangelsisrefsingar. Í ljósi þess að óhóflegur og óútskýrður dráttur varð á rannsókn og saksókn málsins og með hliðsjón af sakaferli ákærða og skýlausri játningu hans var fullnustu refsingar frestað og skal hún falla niður að liðnum tveimur árum frá dómsuppsögu haldi ákærði almennt skilorð 57. gr. almennara hegningarlaga. Þá var ákærða gert að sæta upptöku á haldlögðum fíkniefnum og fjármunum.

Ákærði sakfelldur fyrir kynferðisbrot gegn 15 barnungum stúlkum og fyrir brot á lögum um nikótínvörur o.fl.

Ákærðu sakfelldir fyrir líkamsárásir, báðir dæmdir í skilorðsbundið fangelsi og annar ákærðu til greiðslu miskabóta.