- Fésekt
- Fangelsi
- Skilorð
- Staðgreiðsla opinberra gjalda
- Virðisaukaskattur
D Ó M U R
Héraðsdóms Reykjaness föstudaginn
21. september 2018 í máli nr. S-95/2018:
Ákæruvaldið
(Finnur Þór Vilhjálmsson
saksóknari)
gegn
Óskari Óskarssyni
(Daníel Reynisson lögmaður)
og
Óskari Guðjónssyni
(Unnar Steinn Bjarndal lögmaður)
Mál þetta, sem dómtekið var 7.
september 2018, höfðaði héraðssaksóknari með ákæru 16. febrúar 2018 á hendur Óskari
Óskarssyni, kt. 000000-0000, Þrastarási 3 í Hafnarfirði, og Óskari Guðjónssyni, kt. 000000-0000,
Jaðarsbraut 25 á Akranesi,
„fyrir meiri háttar brot gegn skattalögum, ákærða Óskars Óskarssonar sem stjórnarmanns og frá 25. febrúar 2015 framkvæmdastjóra einkahlutafélagsins Vatnsafls–Pípulagna, kt. 000000-0000, nú afskráð, og ákærða Óskars Guðjónssonar sem varastjórnarmanns félagsins og framkvæmdastjóra til 25. febrúar 2015 en daglegs stjórnanda eftir þann dag, með því að hafa:
1 Ekki staðið ríkissjóði skil á virðisaukaskatti sem var innheimtur í rekstri einkahlutahlutafélagsins, vegna uppgjörstímabilanna nóvember – desember rekstrarárið 2014, janúar – febrúar, mars – apríl, september – október og nóvember – desember rekstrarárið 2015 og mars – apríl 2016, í samræmi við fyrirmæli IX. kafla laga nr. 50/1988, um virðisaukaskatt, samtals að fjárhæð 6.695.286 krónur, sem sundurliðast svo:
Árið 2014:
nóvember – desember kr. 1.667.603
Árið 2015:
janúar – febrúar kr. 1.379.575
mars – apríl kr. 2.141.294
september – október kr. 529.110
nóvember – desember kr. 811.313
kr. 4.861.292
Árið 2016:
mars – apríl kr. 166.391
Samtals kr. 6.695.286
2 Ekki staðið skil á staðgreiðsluskilagrein einkahlutafélagsins vegna staðgreiðslu opinberra gjalda á lögmæltum tíma vegna greiðslutímabilsins ágúst rekstrarárið 2015 og ekki staðið ríkissjóði skil á staðgreiðslu opinberra gjalda, í samræmi við fyrirmæli III. kafla laga nr. 45/1987, um staðgreiðslu opinberra gjalda, sem haldið var eftir af launum starfsmanna einkahlutafélagsins vegna greiðslutímabilanna desember rekstrarárið 2014 og janúar til og með desember rekstrarárið 2015, samtals að fjárhæð 8.465.191 króna hvað varðar ákærða Óskar Óskarsson og 9.211.178 krónur hvað varðar ákærða Óskar Guðjónsson, en þær fjárhæðir vangoldinnar staðgreiðslu sundurliðast svo:
Ákærði Óskar
Óskarsson Ákærði Óskar Guðjónsson
Árið 2014
desember kr. 996.274 kr. 991.183
Árið 2015
janúar kr. 778.387 kr. 778.387
febrúar kr. 1.107.625 kr. 1.083.127
mars kr. 990.870 kr. 1.127.866
apríl kr. 1.278.508 kr. 1.336.545
júli kr. 987.636 kr. 1.140.366
ágúst kr. 867.285 kr. 1.044.210
september kr. 689.122 kr. 876.555
október kr. 769.484 kr. 769.484
nóvember kr. 0 kr. 27.252
desember kr.
0 kr. 36.203
7.468.917 8.219.995
Samtals kr. 8.465.191 kr. 9.211.178
Brot ákærðu teljast varða við 1. mgr. 262. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940, sbr. 1. mgr. 40. gr. laga nr. 50/1988, um virðisaukaskatt, fyrir brot samkvæmt fyrsta lið ákæru, og sbr. 2. mgr. 30. gr. laga nr. 45/1987, um staðgreiðslu opinberra gjalda, fyrir brot samkvæmt öðrum lið ákæru.“
Er þess krafist að ákærðu verði dæmdir til refsingar
og til greiðslu alls sakarkostnaðar.
Ákærðu neita báðir sök og krefjast aðallega
sýknu, en til vara vægustu refsingar sem lög heimila og að refsing verði þá
bundin skilorði. Þá krefjast þeir þess að allur sakarkostnaður verði lagður á
ríkissjóð.
Málsatvik
Með bréfi 12. maí 2017 sendi
skattrannsóknarstjóri ríkisins héraðssaksóknara til rannsóknar mál er varðaði
meint brot ákærða Óskars Óskarssonar á lögum um virðisaukaskatt nr. 50/1988 með
áorðnum breytingum og lögum nr. 45/1987 um staðgreiðslu opinberra gjalda með
áorðnum breytingum. Samkvæmt bréfinu var ákærði fyrrverandi fyrirsvarsmaður
einkahlutafélagsins Vatnsafls – Pípulagna, en félagið var tekið til
gjaldþrotaskipta 22. mars 2017. Skiptum búsins lauk 13. júní 2017 og var
félagið afskráð 20. júní það ár. Samkvæmt skráningu í fyrirtækjaskrá RSK var
tilgangur félagsins byggingarstarfsemi á sviði pípulagna.
Tilefni rannsóknar skattrannsóknarstjóra var
athugun embættisins á skilum afdreginnar staðgreiðslu opinberra gjalda og
innheimts virðisaukaskatts. Rannsókn embættisins hófst 12. ágúst 2016 með því
að tilkynning var send á lögheimili skattaðilans þess efnis að rannsókn væri
hafin á uppgjörstímabilum á rekstararárunum 2014, 2015 og 2016. Í skýrslu sinni
hjá skattrannsóknarstjóra kvaðst ákærði Óskar Óskarsson vera framkvæmdastjóri
félagsins og annast daglegan rekstur þess. Einnig kvaðst hann annast um fjármál
félagsins með smá hjálp frá föður sínum, Óskari Guðjónssyni. Þá kvaðst hann
aðspurður sjálfur hafa tekið ákvörðun um að skila ekki afdreginni staðgreiðslu
né innheimtum virðisaukaskatti vegna rekstrarerfiðleika félagsins, og sagði ástæðu
þess miklar útistandandi kröfur félagsins sem hann taldi að myndu greiðast
innan tíðar.
Með bréfi 11. október 2016 var ákærða Óskari
Óskarssyni tilkynnt um lok rannsóknar skattrannsóknarstjóra og fyrirhugaða
ákvörðunartöku um refsimeðferð, um leið og leitað var eftir afstöðu hans til
refsimeðferðar. Svar barst frá tilnefndum verjanda hans, þar sem upplýst var um
málflutning fyrir héraðsdómi í máli skattaðila gegn [...] ehf.
Rannsókn skattrannsóknarstjóra leiddi í ljós
að ákærði Óskar Óskarsson, sem fyrrverandi stjórnarmaður, framkvæmdastjóri og
prókúruhafi Vatnsafls – Pípulagna ehf., hefði vanrækt að standa innheimtumanni
ríkissjóðs skil á afdreginni staðgreiðslu opinberra gjalda launamanna
skattaðilans vegna greiðslutímabilsins desember rekstarárið 2014 og tímabilanna
janúar, febrúar, mars, apríl, júlí, ágúst, september og október rekstrarárið
2015, samtals að fjárhæð 9.507.552 krónur. Afdregin staðgreiðsla af launum
ákærða næmi 1.042.361 krónu. Þá taldi skattrannsóknarstjóri ljóst að 10. ágúst 2016
hafi sami ákærði vanrækt að standa innheimtumanni ríkissjóðs að fullu skil á
innheimtum virðisaukaskatti í starfsemi félagsins vegna uppgjörstímabilanna
nóvember – desember rekstrarárið 2014, janúar – febrúar, mars – apríl, september – október og nóvember
– desember rekstrarárið 2015 og mars – apríl rekstrarárið 2016, samtals að
fjárhæð 6.695.286 krónur. Var það mat skattrannsóknarstjóra, byggt á gögnum
málsins, að þessu hefði ákærði komið til leiðar á saknæman hátt, að því er
frekast yrði séð af ásetningi eða í það minnsta af stórkostlegu hirðuleysi.
Samkvæmt gögnum fyrirtækjaskrár
RSK var ákærði Óskar Guðjónsson framkvæmdastjóri Vatnsafls – Pípulagna ehf.,
prókúruhafi þess og í varastjórn frá stofnun félagsins, 18. september 2013,
til 31. janúar 2015. Ákærði Óskar
Óskarsson var stjórnarformaður og prókúruhafi félagsins frá 18. september 2013
til 31. janúar 2015, en eftir það framkvæmdastjóri, aðalmaður í stjórn og
prókúruhafi. Ákærði Óskar Guðjónsson var þá áfram varamaður í stjórn.
Rannsókn héraðssaksóknara hófst
með yfirheyrslu yfir ákærða Óskari Óskarssyni 22. júní 2017. Þar sagðist ákærði
sjálfur hafa annast daglegan rekstur félagsins, þ.e. verkefnastjórn og slíkt,
en að faðir hans, ákærði Óskar Guðjónsson, hefði allan þann tíma sem rannsókn lyti
að annast fjármál og skattskil félagsins og í raun haft með framkvæmdastjórn og
daglegan rekstur þess að gera. Aðspurður kvaðst hann hafa verið meðvitaður um
vanskil vörsluskatta, en þó allt of seint. Þá sagðist ákærði hafa verið nokkuð
viss um að dómsmál félagsins á hendur [...] ehf. myndi vinnast og gæti félagið
þá greitt allar skuldir sínar. Málið hafi hins vegar tapast. Þegar ákærði var
spurður um tilkynningu til RSK 31. janúar 2015, þar sem hann var skráður
framkvæmdastjóri og formaður stjórnar, sagðist hann hafa verið „notaður sem
leppur“ og hafa gert þetta fyrir föður sinn, ákærða Óskar Guðjónsson. Daglegur
rekstur hafi þó haldið áfram eins og verið hafði fyrir þann tíma. Það eina sem
hafi breyst var að hann hafi fengið nýjan titil, en faðir hans hafi eftir sem
áður séð um hina eiginlegu framkvæmdastjórn, allt þar til í september
2016.
Í ljósi framburðar ákærða var einnig tekin
skýrsla af ákærða Óskari Guðjónssyni 28. júní 2017. Var hann fyrst að því
spurður hvort framangreind skráning RSK á stjórn félagsins og framkvæmdastjórn
væri rétt og játaði hann því. Þá sagði hann: „Sko, framkvæmdastjóri sá
náttúrulega um stjórnun á fyrirtækinu. Ég sá um að greiða reikningana og standa
skil á launatengdum gjöldum þegar peningur var til.“ Hann var þá að því spurður
hvort umsjón hans með greiðslum hafi falið í sér að ákveða hvað skyldi greitt
og hvað ekki hverju sinni, og svaraði hann því til að þá ákvörðun hafi þeir
feðgar tekið í sameiningu, og bætti við: „...ef að ekki var til peningur þá var
ekki hægt að greiða.“ Fram kom einnig í máli hans að báðum hafi þeim feðgum
verið kunnugt um greiðslustöðu félagsins gagnvart staðgreiðslu og
virðisaukaskatti og væri ábyrgð á fjármálum félagsins þeirra beggja á öllu því
tímabili sem um ræðir. Þó kvaðst hann telja að áður en Óskar, sonur hans, varð
framkvæmdastjóri hafi hann sjálfur borið meiri ábyrgð.
Framburður fyrir dómi
Ákærði Óskar Óskarsson tók fram í upphafi að
alltaf hafi verið vilji til að greiða þær skuldir sem mál þetta varðar og hafi
það verið reynt af fremsta megni, svo sem peningar hrukku til. Hann kvaðst hafa
verið framkvæmdastjóri félagsins og því borið ábyrgð á því sem daglegur
stjórnandi í þeim skilningi að hann annaðist verkefnastjórnun, efniskaup o.fl.
Hins vegar kvaðst hann ekki hafa annast daglegan rekstur, „bókhaldslega séð“,
eins og hann orðaði það, og bætti við að hann hafi ekki verið fróður um fjármál
félagsins. Faðir hans og meðákærði, Óskar Guðjónsson, hafi séð um að senda út
og rukka inn reikninga, svo og að greiða þá reikninga sem þurfti. Einnig hafi
hann séð um launaútreikninga, greiðslu launa og opinberra gjalda, en
bókhaldsþjónusta hafi annast gerð skilagreina vegna opinberra gjalda, bæði
staðgreiðslu og virðisaukaskatts, eftir upplýsingum frá föður hans. Aðspurður
sagðist ákærði hafa vitað um vanskil félagsins á sköttum allt það tímabil sem
ákæra lýtur að og hafi hann tekið að sér að semja við sýslumann um að greiða
vanskilin niður eins og hægt var. Hins vegar hafi hann sjálfur tekið ákvörðun
um að láta laun starfsmanna og greiðslur til birgja ganga fyrir. Spurður um
ástæðu fyrir rekstrarerfiðleikum félagsins sagðist ákærði rekja þá til lélegs
samnings við einn aðalverktaka, [...] ehf., en félagið hefði tapað um 20 milljóna króna
kröfu vegna viðskipta við það fyrirtæki. Ákærði var einnig að því spurður hvort
faðir hans hafi í hans huga áfram verið
daglegur stjórnandi félagsins eftir þá breytingu sem gerð var á stjórn
félagsins í janúar 2015, og svaraði hann því þannig: „Ja, við vorum saman í
þessu, en ábyrgðin, auðvitað tæknilega sem framkvæmdastjóra, var alfarið mín.“
Ekki kvaðst ákærði gera neinar athugasemdir við þær fjárhæðir sem fram kæmu í
ákæru.
Ákærði Óskar Guðjónsson
sagðist hafa verið framkvæmdastjóri félagsins á árinu 2014 og fram í janúar
2015, en þá hafi Óskar, sonur hans, tekið við þeirri stöðu. Eftir það hafi
sonur hans stýrt fyrirtækinu, en þeir tveir að hluta til unnið sameiginlega að
verkefnum félagsins. Hlutverk sitt hafi verið að taka saman dagskýrslur, senda
út reikninga og reyna að innheimta þá. Óskar, sonur hans, hefði þó líka komið
að þessu. Spurður um hvor þeirra hefði tekið ákvarðanir um skattskil sagði
ákærði að Óskar yngri hefði borið ábyrgð á því, en þeir hafi þó að mestu leyti
unnið að þessu í sameiningu. Ákvarðanir hafi þó verið teknar af
framkvæmdastjóra, Óskari, syni hans. Hins vegar sagðist ákærði hafa tekið þátt
í umræðunni þegar tekin var ákvörðun um að forgangsraða greiðslum þannig að
fyrst skyldi greiða laun og reikninga birgja, en láta skattskuldir sitja á
hakanum. Sú ákvörðun hefði þó einnig að mestu leyti verið sameiginleg. Þá sagði
ákærði að skilagreinar vegna staðgreiðslu og virðisaukaskatts hafi verið unnar
af bókhaldsstofu, en að fengnum upplýsingum frá honum sjálfum. Jafnframt
sagðist hann hafa vitað af vanskilum á sköttum og gjöldum til ríkissjóðs, svo
og að gerður hefði verið samningur við sýslumann um greiðslu vanskila, og bætti
við að við hann hefði verið staðið eins og kostur var.
Spurður um ástæðu þess
að breyting var gerð á stjórn félagsins og framkvæmdastjóra í janúar 2015 sagði
ákærði að þá hafi hann verið orðinn mjög heilsulaus og því ekki getað einbeitt
sér sem skyldi að rekstrinum. Hafi orðið að samkomulagi milli þeirra feðga að
sonur hans tæki við rekstrinum. Ekki kvaðst hann fallast á að eftir þá
breytingu hafi hann engu að síður verið daglegur stjórnandi, en tók fram að
þeir feðgar hefðu stjórnað félaginu í sameiningu. Ekkert hefði þó verið gert án
þess að það hefði áður verið borið undir framkvæmdastjórann, Óskar Óskarsson.
Ákærði kvaðst engar athugasemdir gera við fjárhæðir í ákæru. Þá sagði hann að
skýringu þess að staðgreiðsluskilagrein vegna ágúst 2015 hafi verið skilað of
seint mætti líklega rekja til veikinda hans.
Niðurstaða
Báðir ákærðu hafa neitað
sök og krefjast aðallega sýknu, en til vara vægustu refsingar sem lög heimila
og að refsing verði þá bundin skilorði.
Í greinargerð ákærða
Óskars Óskarssonar er aðallega á því byggt að hann hafi ekki gerst sekur um
vanrækslu í skilningi 2. mgr. 30. gr. laga nr. 45/1987 og 1. mgr. 40. gr. laga
nr. 50/1988, sbr. 1. mgr. 262. gr. laga nr. 19/1940. Huglæg afstaða hans hafi
ekki náð til þeirra brota sem ákært er fyrir og því beri að sýkna hann af
kröfum ákæruvaldsins. Ákærði hafi greint frá því að hann hafi séð um
verkefnastjórn og slíkt hjá félaginu, en treyst öðrum fyrir bókhaldinu. Faðir
hans og meðákærði, Óskar Guðjónsson, hafi séð um daglegan rekstur félagsins í
þeim skilningi að hann hafi skilað öllum skýrslum til bókara og farið með
fjármálastjórn og skattskil allan þann tíma sem málið lýtur að. Þá hafi ákærði
fengið upplýsingar um stöðu mála allt of seint. Jafnframt telur hann sig hafa
verið notaðan sem „lepp“, því að meðákærði hafi allan tímann séð um að stýra
fjármálum félagsins þótt hann hafi sjálfur verið skráður sem framkvæmdastjóri.
Meðákærði hafi þannig séð um eiginlega fjármála- og framkvæmdastjórn félagsins.
Í greinargerð meðákærða,
Óskars Guðjónssonar, er einnig á því byggt hann hafi ekki gerst sekur um
vanrækslu í skilningi 2. mgr. 30. gr. laga nr. 45/1987 og 1. mgr. 40. gr. laga
nr. 50/1988, sbr. 1. mgr. 262. gr. laga nr. 19/1940. Því beri að sýkna hann af
kröfum ákæruvaldsins í málinu. Jafnframt er því alfarið mótmælt að hann hafi
verið daglegur stjórnandi félagsins eða komið að starfsemi þess eftir 23.
janúar 2015. Af þeirri ástæðu hljóti hann að verða sýknaður af þeim
ákæruatriðum sem taki til starfsemi félagsins eftir þann dag, enda bendi ekkert
til þess að hann hafi þá verið daglegur stjórnandi félagsins, hann hafi hvorki
haft formlegt stöðuumboð né komið að rekstri þess á óformlegan hátt. Þá hafi
hann ekki verið í aðstöðu til þess að taka ákvarðanir um fjármál félagsins eða
um forgangsröðun greiðslna á reikningum þess.
Samkvæmt 1. mgr. 44. gr. laga um
einkahlutafélög nr. 138/1994 fer félagsstjórn með málefni félagsins og skal
annast um að skipulag félags og starfsemi sé jafnan í réttu og góðu horfi. Sé
framkvæmdastjóri ráðinn fara félagsstjórn og framkvæmdastjóri með stjórn
félagsins. Í 3. mgr. sömu greinar segir síðan: „Félagsstjórn skal annast um að
nægilegt eftirlit sé haft með bókhaldi og meðferð fjármuna félagsins. Ef ráðinn
er framkvæmdastjóri skal hann sjá um að bókhald félagsins sé fært í samræmi við
lög og venjur og meðferð eigna félagsins sé með tryggilegum hætti.“ Í þessu
felst meðal annars að framkvæmdastjóra, og eftir atvikum stjórnarmönnum, ber að
sjá til þess að staðin séu skil á innheimtum virðisaukaskatti og afdreginni
staðgreiðslu í samræmi við lög, og breyta erfiðleikar í rekstri engu um þá
ótvíræðu skyldu.
Af framburði ákærðu fyrir dómi verður ekki
annað ályktað en að þeir hafi í sameiningu borið ábyrgð á rekstri Vatnsafls –
Pípulagna ehf., sem daglegir stjórnendur fyrirtækisins, og sameiginlega tekið
ákvarðanir um fjárhagsmálefni félagsins allan þann tíma sem ákæra tekur til, án
tillits til skráðrar stöðu hvors um sig innan félagsins. Fyrir liggur einnig að
báðum var þeim fullkunnugt um vanskil á virðisaukaskatti og afdreginni
staðgreiðslu og tóku þeir sameiginlega ákvörðun um að láta þær greiðslur sitja
á hakanum fyrir launagreiðslum og greiðslum til birgja. Er því fullnægt
saknæmisskilyrðum samkvæmt 1. mgr. 40. gr. laga um virðisaukaskatt nr. 50/1988
og 2. mgr. 30. gr. laga nr. 45/1987 um staðgreiðslu opinberra gjalda. Þegar
litið er til fjárhæðar vanskila verða brotin jafnframt talin meiri háttar í
skilningi 1. mgr. 262. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940. Samkvæmt því
verða ákærðu sakfelldir fyrir þá háttsemi sem í ákæru greinir.
Ákærðu hafa haldið því fram að fullur vilji
hafi staðið til þess að standa í skilum með greiðslu virðisaukaskatts og
staðgreiðslu opinberra gjalda, en rekstrarerfiðleikar fyrirtækisins og óvænt
áföll hafi komið í veg fyrir það. Benda þeir þannig á að alls hafi 19.888.387
krónur verið greiddar inn á skattaskuldir félagsins frá því að vanskil byrjuðu
að myndast 16. janúar 2015 til og með 10. ágúst 2016.
Af gögnum málsins má sjá að eftir eindaga
virðisaukaskatts vegna uppgjörstímabilsins nóvember – desember 2014 greiddu
ákærðu 482.167 krónur inn á höfuðstólsfjárhæðina, 1.667.603 krónur. Einnig
greiddu þeir að fullu, en eftir eindaga, frádregna staðgreiðslu launþega vegna
greiðslutímabilsins desember 2014. Að öðru leyti verður ekki séð að frekar hafi
verið greitt inn á þær fjárhæðir sem í ákæru greinir og eru óumdeildar af hálfu
ákærðu. Greiðslur þessar hafa þó engin áhrif til lækkunar fjárhæða í ákæru,
enda voru brot ákærðu fullframin þegar greiðslum var ekki skilað á lögmæltum
tíma, sbr. 1. mgr. 40. gr. laga nr. 50/1988 og 2. mgr. 30. gr. laga nr.
45/1987. Á hinn bóginn er heimilt að taka tillit til þessa við ákvörðun
refsingar. Með hliðsjón af því og í samræmi við málflutning ákæruvaldsins
verður fallist á að undanþága frá fésektarlágmarki 2. mgr. 30. gr. laga nr.
45/1987 eigi við um vanskil á staðgreiðslu opinberra gjalda vegna
desembermánaðar 2014. Hins vegar getur dómurinn ekki fallist á að með greiðslu
að fjárhæð 482.167 krónur inn á höfuðstólsfjárhæð virðisaukaskatts vegna
uppgjörstímabilsins desember 2014 hafi verulegur hluti skattfjárhæðarinnar
verið inntur af hendi. Kemur því ekki til álita að beita undanþáguákvæði 1.
mgr. 40. gr. laga nr. 50/1988 til að fara niður úr fésektarlágmarki vegna þess
tímabils.
Samkvæmt framanrituðu þykir sannað að ákærðu
hafi gerst sekir um þá háttsemi sem í ákæru greinir og er þar rétt heimfærð til
refsiákvæða.
Ákærði Óskar Óskarsson er fæddur í [...] og
hefur ekki áður sætt refsingum. Við ákvörðun refsingar verður til þess litið,
en einnig til þess að hann var samvinnuþýður við rannsókn málsins og skýrði af
hreinskilni frá atvikum. Að því virtu og með hliðsjón af 70. gr. almennra
hegningarlaga nr. 19/1940 þykir refsing hans hæfilega ákveðin fangelsi í fjóra
mánuði, sem bundin verður skilorði á þann veg sem í dómsorði greinir.
Samkvæmt framlögðu sakavottorði ákærða Óskars
Guðjónssonar var hann með dómi Héraðsdóms Reykjavíkur 23. janúar 2015 fundinn
sekur um brot gegn sömu lagaákvæðum og hann er nú sakfelldur fyrir. Var honum
gert að sæta fangelsi í fjóra mánuði, skilorðsbundið til tveggja ára, svo og að
greiða 27.000.000 króna í sekt til ríkissjóðs. Ekki hefur hann sætt öðrum
refsingum.
Áður er þess getið að ákærði Óskar Guðjónsson
var fyrst yfirheyrður sem sakborningur af héraðssaksóknara 28. júní 2017, og
því nokkru eftir lok skilorðstíma samkvæmt áðurnefndum dómi Héraðsdóms
Reykjavíkur. Var því ekki um skilorðsrof að ræða af hans hálfu. Á hinn bóginn
hefur hann nú á ný verið fundinn sekur um brot gegn sömu lagaákvæðum og hann
var þá sakfelldur fyrir, og ber að líta til þess við ákvörðun refsingar. Til
málsbóta horfir þó að ákærði var samvinnuþýður við rannsókn málsins og skýrði
hreinskilnislega frá atvikum og þætti sínum í þeim brotum sem hann er
sakfelldur fyrir. Þá þykir rétt að taka tillit til aldurs ákærða og heilsufars
hans, en samkvæmt framlögðu læknabréfi hefur ákærði verið mikill sjúklingur til
margra ára og gengist undir ýmsar rannsóknir og aðgerðir. Að þessu virtu þykir refsing
hans hæfilega ákveðin fangelsi í átta mánuði, sem bundin verður skilorði eins
og í dómsorði greinir.
Samhliða skilorðsbundinni refsivist verða
ákærðu í samræmi við fyrirmæli 1. mgr. 40. gr. laga nr. 50/1988 og 2. mgr. 30.
gr. laga nr. 45/1987 dæmdir til greiðslu fésektar. Verður hún ákveðin tvöföld
sú fjárhæð sem vangoldin var, en þó þannig að fallist er á að fara niður úr
fésektarlágmarki vegna vanskila á staðgreiðslu opinberra gjalda desembermánaðar
2014. Að því gættu verður ákærða Óskari Óskarssyni gert að greiða 14.250.000
krónur innan fjögurra vikna frá
uppkvaðningu dóms þessa, en sæta ella fangelsi í fimm mánuði, en ákærða Óskari
Guðjónssyni 15.750.000 krónur, sem einnig skulu greiddar innan fjögurra vikna
frá uppkvaðningu dómsins, en sæta ella fangelsi í sex mánuði.
Með
vísan til 1. mgr. 235. gr. laga nr. 88/2008 verður ákærðu gert að greiða
málsvarnarlaun skipaðra verjenda sinna, svo og þóknun verjanda á
rannsóknarstigi, allt eins og nánar greinir í dómsorði. Við ákvörðun
málsvarnarlauna og þóknunar hefur verið tekið tillit til virðisaukaskatts.
Ingimundur Einarsson
héraðsdómari kveður upp dóminn.
D ó m s o r ð:
Ákærði Óskar Óskarsson
sæti fangelsi í fjóra mánuði, en fullnustu refsingarinnar skal frestað og hún
falla niður að liðnum tveimur árum frá uppkvaðningu dóms þessa, haldi ákærði
almennt skilorð 57. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940. Þá greiði ákærði
14.250.000 krónur í fésekt til
ríkissjóðs innan fjögurra vikna frá birtingu dómsins að telja, en sæti ella
fangelsi í fimm mánuði.
Ákærði greiði málsvarnarlaun skipaðs verjanda
síns fyrir dómi, Daníels Reynissonar lögmanns, 527.000 krónur, auk
ferðakostnaðar lögmannsins, 27.840 krónur. Einnig greiði ákærði þóknun skipaðs
verjanda síns á rannsóknarstigi málsins, Theodórs Kjartanssonar lögmanns,
255.000 krónur, svo og ferðakostnað lögmannsins, 22.200 krónur.
Ákærði Óskar Guðjónsson sæti fangelsi í átta
mánuði, en fresta skal fullnustu refsingarinnar og hún falla niður að liðnum tveimur árum frá uppkvaðningu dóms þessa,
haldi ákærði almennt skilorð 57. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940. Þá
greiði ákærði 15.750.000 krónur í sekt til ríkissjóðs innan fjögurra
vikna frá birtingu dómsins að telja, en sæti ella fangelsi í sex mánuði.
Ákærði greiði málsvarnarlaun skipaðs verjanda
síns, Unnars Steins Bjarndal lögmanns, 527.000 krónur.
Ingimundur Einarsson