Nýir dómar

Dómurinn taldi að tjónþoli hefði þurft að leita liðsinnis lögmanns til þess að ná fram bótum úr slysatryggingu launþega sem vinnuveitandi hafði keypt hjá tryggingafélagi. Félagið dæmt til þess að greiða tjónþola þennan kostnað.

Stefnandi var talinn hafa, af vítaverðu gáleysi, skemmt bifreið sem hann hafði tryggt með kaskó-tryggingu hjá stefnda. Stefndi var því sýkn af þeirri kröfu stefnanda að bótaskylda stefnda vegna þess tjóns sem varð á bifreiðinni yrði viðurkennd.

Stefndi var dæmdur til að greiða stefnanda reikning sem stefnandi hafði gefið út vegna vinnu sinnar í þágu stefnda.

Stefnandi höfðaði mál gegn stefnda vegna meintra vanefnda stefnda á samningi aðila um dreifingu tónlistar stefnanda. Talið var að varnarþingsreglur heimiluðu ekki málsóknina hérlendis. Málinu var því vísað frá dómi að kröfu stefnda.

Stefnandi, fasteignasala, krafðist þess aðallega að felld yrðu úr gildi ákvörðun ríkisskattstjóra þess efnis að sekta stefnanda fyrir brot gegn lögum nr. 140/2018 um aðgerðir gegn peningaþvætti og fjármögnun hryðjuverka. Ríkisskattstjóri var sýkn af aðalkröfu en fallist var á varakröfu stefnanda og sektin lækkuð verulega.

Ákærði dæmdur í 7 ára fangelsi og til greiðslu miskabóta fyrir tilraun til manndráps, skv. 211. gr. sbr. 20. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940, gegn tveimur.

Einn ákærðu sakfelldur fyrir ræktun samtals 275 kannabisplantna í sölu- og deifingarskyni í tveimur kannabisræktunum. Fjórir aðrir sakfelldir fyrir hlutdeild og tilraun til hlutdeildar vegna annarrar ræktunarinnar. Ákvörðun refsingar tók mið af töf á rannsókn og útgáfu ákæru.

Krafist var skaðabóta úr ríkissjóði vegna handtöku, nauðungarvistunar og tengdra atvika. Sýknað var af miskabótakröfum en kröfu um bætur fyrir fjártjón var vísað frá dómi sökum vanreifunar.

Ákærði sakfelldur fyrir manndráp með því að hafa veist að móður sinni og banað henni með því að stinga hana með hnífi. Ákærði var metinn sakhæfur á verknaðarstundu en hins vegar var talið að vitsmunaleg skerðing og geðsjúkdómur ákærða væri þess eðlis að ekki væri líklegt að fangelsisvist myndi bera árangur, auk þess sem fangelsi hefði ekki viðunandi möguleika á því að sinna vandamálum hans.

Maður sýknaður af broti gegn 233. gr. a almennra hegningarlaga nr. 19/1940 (hatursorðræða) vegna ummæla sem hann lét falla á bloggsíðu sinni.

Tveir menn sakfelldir sem aðalmenn í fjársvikum í tengslum við skráningu og rekstur vefsíðna á internetinu og fyrir eftirfarandi peningaþvætti með millifærslu og móttöku fjármuna.

Stefnandi höfðaði málið til innheimtu skuldar samkvæmt reikningi. Stefndi var sýknaður þar sem talið var að skuldin hefði fallið niður með samningi milli aðila

Stefnandi krafði stefnda um bætur úr ábyrgðartryggingu vegna vinnuslyss sem hann varð fyrir þegar hann var að fara út úr flugvél sem var inni í flugskýli. Stefnandi stökk út úr flugvélinni niður á stigapall sem mun hafa verið í 60-70 cm minni hæð en dyraop vélarinnar. Það gerði stefnandi vegna þess að ekki var laus trappa ofan á stigapallinum, eins og vanalegt var. Talið var ósannað að slysið hefði orsakast af saknæmri háttsemi vátryggingartaka. Stefndi var því sýknaður af kröfum stefnanda.

Ákærði sakfelldur fyrir umferðarlagabrot. Dæmdur í 6 mánaða fangelsi og sviptur ökurétti ævilangt, um var að ræða skilorðsrof og var refsing samkvæmt fyrri dómi dæmd upp.

Stefnendur, Háskóli Íslands og Félagsstofnun Stúdenta, kröfðust í málinu bóta vegna tjóns er þeir urðu fyrir þegar stofnlögn neysluvatns brast í svokölluðum Háskólabrunni og vatn flæddi um fasteignir og lóðir á háskólasvæðinu. Veitufyrirtæki, sem stóð að framkvæmdum við lagnir á svæðinu, og verkfræðistofa, sem hafði umsjón og eftirlit með þeim framkvæmdum samkvæmt verksamningi við veitufyrirtækið, voru dæmd skaðabótaskyld gagnvart stefnendum, sem og tryggingafélög þeirra á grundvelli ábyrgðartrygginga. Verktaki sem annaðist framkvæmdirnar samkvæmt verksamningi við veitufyrirtækið og tryggingafélag hans voru hins vegar sýknuð af bótakröfum stefnenda þar sem ekki þótti sýnt að verktakinn hefði sýnt af sér saknæma háttsemi í aðdraganda tjónsins. Málskostnaðarkröfu stefnenda var vísað frá dómi vegna réttarfarsannmarka en þeim stefndu sem voru sýknaðir var dæmdur málskostnaður úr hendi stefnenda.

Í málinu deildu tjónþoli og tryggingafélag um árslaunaviðmið við útreikning örorkubóta. Tryggingafélagið vildi miða við tekjur stefnanda ári fyrir slysið. Stefnandi, sem var ung er slysið varð, taldi það viðmið ekki gefa raunhæfa mynd af tekjunum og vildi miða við meðaltekjur verkafólks, en til vara við meðallaun fyrir umönnun og þjónustu. Ekki var fallist á aðalkröfu stefnanda um að miða skyldi við meðaltekjur verkafólks, en hins vegar var fallist á að hún hefði markað sér þann vettvang á sviði umönnunar að meðallaun fyrir umönnun og þjónustu gæfu réttasta mynd af líklegum framtíðartekjum hennar. Var því fallist á þrautaþrautavarakröfu stefnanda.

Ákærði var sakfelldur fyrir brot á lögum um ávana- og fíkniefni og refsing hans ákveðin fangelsi í fimm mánuði, skilorðsbundin til tveggja ára.

Ákærði var sakfelldur fyrir brot á nálgunarbanni, móðgun, smánun og stórfelldar ærumeiðingar í garð fyrrverandi maka. Var refsing ákærða ákveðin fangelsi í níu mánuði, skilorðsbundið til tveggja ára. Brotaþola voru dæmdar 350.000 krónur í miskabætur.

Ákærða, sem játaði brot sitt, dæmd í átta mánaða skilorðsfundið fangelsi til tveggja ára fyrir fíkniefnalagabrot.

Viðurkennd var skaðabótaskylda stefnda gagnvart stefnanda vegna fjártjóns sökum þess að forleiguréttur stefnanda samkvæmt leigusamningi var ekki virtur.

Stefnandi lýsti yfir riftun á kaupum á gólfþvottavél vegna galla. Deilt var um í málinu hvort að bindandi samningur hafi komist á um kaup stefnanda á gólfþvottavélinni af stefnda á grundvelli stöðuumboðs starfsmann stefnda. Fallist var á með stefnda að starfmaður stefnda hafi farið út fyrir umboð sitt þegar hann seldi stefnanda vélina og var því stefndandi sýknaður á grundvelli aðildarskorts.

Stefnandi krafði stefnda um endurgreiðslu á fjárhæð sem hann hafði innt af hendi fyrir 20 tonna tollkvóta vegna innflutnings alifuglakjöts þar sem honum var ókleift að flytja inn umrætt magn innan gildistíma tollkvótans vegna atvika sem tengdust pólskum framleiðanda alifuglakjöts. Ekki var fallist á með stefnanda að hann hefði ofgreitt stefnda vegna umrædds tollkvóta þar sem hann öðlaðist þau tímabundnu réttindi sem falin voru í tollkvótanum og bar stefndi ekki ábyrgð á því að stefnanda var ókleift að nýta sér allan úthlutaðan tollkvóta innan gildistíma hans.