Nýir dómar

Ákærði sakfelldur fyrir umferðarlagabrot og dæmdur í 90 daga fangelsi. Hegningarauki við fyrri dóm.

Ákærða sakfelld fyrir umferðarlagabrot. Dæmd í 90 daga fangelsi og ævilöng svipting áréttuð.

Ákærði sakfelldur fyrir brot gegn lögum um ávana- og fíkniefni og brot á vopnalögum. Hann játaði brot sín skýlaust.

Ákærði sakfelldur fyrir kynferðislega áreitni og dæmdur í tveggja mánaða skilorðsbundið fangelsi og til greiðslu miskabóta.

Málið var höfðað á árinu 2022 og krafist ógildingar á þremur úrskurðum kærunefndar útlendingamála sem gengið höfðu á árunum 2021 og 2022. Fallist var á ógildingu eins þeirra með dómi héraðsdóms í desember 2022 en þann dóm ómerkti Landsréttur með úrskurði 8. mars 2024 og vísaði málinu heim til nýrrar meðferðar. Við meðferð málsins eftir endurupptöku þess í héraði var upplýst að á árinu 2023 höfðu gengið nýir úrskurðir kærunefndar útlendingamála um sambærilegar kröfur stefnenda og leyst var úr í þeim úrskurðum sem krafist er ógildingar á í þessu máli. Talið var að stefnendur hefðu ekki lengur lögvarða hagsmuni af dómi um gildi þeirra eldri úrskurða sem dómkröfur málsins snúast um og var málinu því vísað frá dómi án kröfu.

Stefnandi varð fyrir slysi er hún féll á gangstétt utan við háskóla og krafðist viðurkenningar á bótaskyldu úr ábyrgðartryggingu háskólans hjá stefnda. Ekki var talið að slysið yrði rakið til saknæmrar háttsemi eða athafnaleysis sem vátryggingartaki bæri skaðabótaábyrgð á heldur að um væri að ræða óhappatilvik í skilningi skaðabótaréttar. Stefndi var því sýknaður af kröfu stefnanda.

Varnaraðilum var gert að sæta atvinnurekstrarbanni í þrjú ár.

Deilt var um fjárhæð vátryggingarbóta vegna tjóns á dýpkunargröfu og aukabúnaði hennar. Niðurstaðan var einkum byggð á matsgerð dómkvadds matsmanns.

Málið var höfðað á árinu 2022 og krafist ógildingar á fjórum úrskurðum kærunefndar útlendingamála sem gengið höfðu á árunum 2021 og 2022. Fallist var á ógildingu eins þeirra með dómi héraðsdóms í desember 2022 en þann dóm ómerkti Landsréttur með úrskurði 8. mars 2024 og vísaði málinu heim til nýrrar meðferðar. Við meðferð málsins eftir endurupptöku þess í héraði var upplýst að á árinu 2023 höfðu gengið nýir úrskurðir kærunefndar útlendingamála um sambærilegar kröfur stefnanda og leyst var úr í þeim úrskurðum sem krafist er ógildingar á í þessu máli. Talið var að stefnandi hefði ekki lengur lögvarða hagsmuni af dómi um gildi þeirra eldri úrskurða sem dómkröfur málsins snúast um og var málinu því vísað frá dómi án kröfu.

Ákærði sakfelldur fyrir manndráp, tvær tilraunir til manndráps og eignaspjöll.

Máli vísað frá dómi vegna vanreifunar.

Fjórir ákærðu sakfelldir fyrir stórfellt fíkniefnalagabrot, en sýknaðir af skipulagðri brotastarfsemi. Ein ákærðu sakfelld fyrir hlutdeild í tilraun til stórfellds fíkniefnalagabrot og einn ákærðu sýknaður fyrir hlutdeild í tilraun.

Aðalsök var vísað frá dómi vegna vanreifunar en gagnsök vegna þess að hún var höfðuð án þess að skilyrði 28. gr. laga nr. 91/1991 væru uppfyllt.

Mál þetta varðar uppgjör á verksamningi milli aðila, en lokareikningur vegna verksins var gefinn út í apríl 2023. Af gögnum málsins má ráða að stefndi hafi átti í viðvarandi greiðsluerfiðleikum sem hafi leitt til þess að stefnandi veitti ítrekað greiðslufresti. Skriflegt samkomulag komst hins vegar ekki á fyrr en stefnandi hafði sent innheimtuviðvörun í janúar 2024. Það samkomulag vanefndi stefndi og var samið um uppgjör að nýju, án þess að fjárhæðir væru nákvæmlega tilgreindar. Stefnandi sendi stefnda drög að stefnu þar sem stefnukrafan var sundurliðuð. Stefndi gerði engar athugasemdir við forsendur útreikninga stefnanda að öðru leyti en því að ekki væri að öllu leyti tekið tillit til innborgana. Stefndi greiddi síðan eftirstöðar án dráttarvaxta og kostnaðar að teknu tilliti til innborgana. Fallist var á að stefnandi hefði geta krafist íslenskra dráttarvaxta af upphæðinni og því hafnað að útgáfa stefnunnar hefði verið þarflaus. Var stefnda gert að greiða stefnukröfuna auk dráttarvaxta og málskostnað. Sama dag og málið var dómtekið var bú stefnda tekið til gjaldþrotaskipta og var málið endurupptekið þar sem þrotabúið tók við aðildinni.

Hafnað var kröfu stefnanda um miskabætur vegna handtöku. Fallist var á að hann hefði sjálfur valdið því að hann var handtekinn svo og hversu lengi handtakan stóð.

Tveir menn sakfelldir fyrir líkamsárás.

Ákærði var sakfelldur fyrir umferðar-, fíkniefna- og vopnalagabrot. Var honum gert að sæta fangelsi í 13 mánuði ásmt því að áréttuð var ævilöng svipting ökuréttinda.

Hið stefnda félag var dæmt til að að greiða stefnanda vangoldin laun, laun í veikindum og laun á uppsagnarfresti, en félagið var sýknað af kröfu hans um vangoldna kjarasamningsbundna launahækkun. Málsástæðu um tómlæti var hafnað. Þá var stefnda gert að greiða stefnanda málskostnað.

Stefnandi sætti þvingunarráðstafana lögreglu vegna rannsóknar sakamáls. Síðar var rannsóknin felld niður. Stefnandi krafðist miskabóta úr hendi stefnda, íslenska ríkisins, vegna umræddra ráðstafana. Talið var að enda þótt því yrði ekki slegið föstu að stefnandi hefði beinlínis valdið þeim aðgerðum sem hann reisti miskabótakröfu sína á þá teldist stefndi eigi að síður hafa leitt nægjanlega í ljós að stefnandi hefði, eins og atvikum háttaði til, a.m.k. stuðlað að þeim aðgerðum. Þótt ekki væri talið rétt að fella bætur til stefnanda niður að öllu leyti yrði að mati dómsins við þessar aðstæður að skerða þær. Var stefnda því gert að greiða stefnanda 90.000 krónur með nánar tilgreindum vöxtum, en vaxtakrafa stefnanda var að huta til talin fyrnd.

Stefnda keypti íbúð af stefnendum en hélt eftir afsalsgreiðslu þar sem hún taldi að rakavandamál væri til staðar í íbúðinni. Í söluumboði íbúðarinnar hafði komið fram að fyrirhugaðar væru viðgerðir á frárennslislögn á vegum húsfélags fasteignarinnar og fóru þær fram fyrir afhendingu íbúðarinnar. Eftir afhendinguna taldi stefnda að umrædd viðgerð hefði ekki tekist og hélt eftir afsalsgreiðslu. Tæpum níu mánuðum eftir afhendingu íbúðarinnar lét stefnda stefnendur vita með sólarhringsfyrirvara að fagaðilar á hennar vegum myndu skoða íbúðina næsta dag til að kanna orsakir rakans. Eftir þá skoðun fóru fram viðgerðir á frárennslinu á vegum stefndu og verður af gögnum málsins ekki annað ráðið en að stefnendum hafi ekki verið gert fyrirfram viðvart um að þær viðgerðir stæðu til. Stefnendur höfðuðu mál til greiðslu afsalsgreiðslunnar en stefnda krafðist sýknu þar sem íbúðin hafi við afhendingu verið haldin leyndum göllum og að stefnendur hefðu ábyrgst að búið væri að laga frárennslislagnir. Stefnda aflaði ekki dómkvadds mats til staðfestingar á að raki hafi verið í íbúðinni við afhendingu, til staðfestingar á orsök slíks raka, til sönnunar þess að lekið hafi frá frárennslislögn né að fyrri viðgerð á vegum húsfélagsins hafi verið ófullnægjandi. Ekki var því talið sýnt fram á það með óyggjandi hætti gegn mótmælum stefnenda að rakavandamál hafi verið til staðar í íbúðinni við afhendingu, né hver orsök þess hafi verið. Var stefnda dæmd til greiðslu afsalsgreiðslunnar ásamt dráttarvöxtum.

Stefnandi höfðaði mál á hendur stefndu til innheimtu greiðslu fyrir tiltekið verk sem sneri að viðhaldi á fasteign. Annar stefndu var eigandi fasteignarinnar og hinn fyrirsvarsmaður félags sem samið hafði verið um að skyldi hafa milligöngu um greiðslur vegna verksins. Bú þess félags var síðar tekið til gjaldþrotaskipta án þess að stefnanda tækist að innheimta kröfuna úr hendi þess, þrátt fyrir að greiðsluskylda félagsins gagnvart stefnanda hefði verið staðfest með dómi. Kröfum stefnanda á hendur fyrirsvarsmanni félagsins var vísað frá dómi þar sem stefnandi þótti ekki hafa reifað nægilega á hvaða grundvelli fyrirsvarsmaðurinn ætti að bera persónulega ábyrgð á greiðslu kröfunnar. Fallist var á kröfu stefnanda á hendur eiganda fasteignarinnar, m.a. á þeim grundvelli að sýnt þótti að verkið hefði verið unnið í þágu hans þótt samið hefði verið um milligöngu áðurnefnds félags um greiðslur.

Stefndi, íslenska ríkið, sýknað af skaðabótakröfu stefnanda. Stefnandi krafðist bóta vegna tjóns sem hann kvaðst hafa orðið fyrir vegna ólögmætrar málsmeðferðar stjórnvalds á afgreiðslu umsóknar hans um byggðakvóta.