Nýir dómar

Stefndi, íslenska ríkið, var sýknað af fjárkröfu stefnenda er laut að endurskoðun málskostnaðarákvörðunar í úrskurði óbyggðanefndar.

Ákærði var sakfelldur fyrir umferðarlagabrot. Var honum gert að sæta fangelsi í 30 daga og sviptur ökuréttindum ævilangt.

Ákærða var sakfelld fyrir umferðarlagabrot og gert að sæta fangelsi í 6 mánuði ásamt því að áréttuð varævilöng svipting ökuréttar ákærðu.

Ákærði var sakfelldur fyrir umferðarlagabrot og gert að sæta fangelsi í 4 mánuði ásamt því að áréttuð var ævilöng svipting ökuréttar ákærða.

Ákærði var sakfelldur fyrir umferðar- og fíkniefnilagabrot. Var honum gert að sæta fangelsi í 10 mánuði, áréttuð var ævilöng svipting ökuréttar ákærða og gert að sæta upptöku fíkniefna.

Ákærði var sakfelldur fyrir umferðarlagabrot. Var honum gert að sæta fangelsi í 45 daga ásamt því að vera sviptur ökuréttindum ævilangt.

Ákærði var sakfelldur fyrir fíkniefnalagabrot. Var honum gert að sæta fangelsi í 90 daga skilorðsbundið til tveggja ára ásamt upptöku efna.

Ákærði var sakfelldur fyrir umferðarlagabrot og gert að sæta fangelsi í 5 mánuði ásamt því að áréttuð var ævilöng svipting ökuréttar ákærða

Hafnað var kröfu stefnanda um að ógilda ákvörðun stefnda um að synja honum um að taka sæti í stjórn einkahlutafélags, sem sætir þvingunaraðgerðum á grundvelli laga nr. 68/2023, um framkvæmd alþjóðlegra þvingunaraðgerða og frystingu fjármuna. Einkahlutafélagið hafði fengið undanþágu frá þvingunaraðgerðum með tilteknum skilyrðum sem höfðu m.a. það markmið að tryggja að félag, sem er skráð á alþjóðlegan þvingunarlista, gæti ekki haft áhrif á ákvarðanir einkahlutafélagsins. Fallist var á það með stefnda að stefnandi hefði ekki sýnt fram á að seta hans í stjórn einkahlutafélagsins samræmdist þessu markmiði. Var í því efni vísað til þess að stefnandi hefði ekki sýnt fram á að raunveruleg eigna- og stjórnunartengsl þess félags sem er á þvingunarlistanum og aðila sem tengjast því, hefðu verið rofin með kaupum hans á hlut í einkahlutafélaginu.

Hafnað var kröfu stefnanda um að ógilda ákvörðun stefnda um synjun þess að aflétta frystingu fjármuna félagsins í vörslum A banka. Niðurstaða dómsins byggir á því að 2. mgr. 12. gr. laga nr. 68/2023, um framkvæmd alþjóðlegra þvingunaraðgerða og frystingu fjármuna, feli í sér skyldu ráðherra til að aflétta þvingunarráðstöfun gagnvart aðila sem beri sama eða svipað nafn og sá aðili sem sé á þvingunarlista. Hins vegar verði hvorki af lagaákvæðinu sjálfu né öðrum ákvæðum laganna dregin ályktun um að skylda ráðherra sé víðtækari en þessu nemi. Þá var talið að stefndi hefði sýnt fram á með fullnægjandi hætti að ástæða þess að stefnandi sætti þvingunaraðgerðum væri ekki sú að um nafnarugling væri að ræða heldur hafi verið leiddar líkur að því að félagið væri tengt þeim aðila sem er skráð á þvingunarlista.

Ákærði sakfelldur fyrir fíkniefnalagabrot og dæmdur í 5 mánaða fangelsi og gert að sæta upptöku fjármuna.

Stefnandi var talinn eiga rétt til afsláttar á kaupverði rennahurðakerfis vegna galla

Stefndi var sýknaður af kröfu stefnanda um að hann skyldi endurgreiða greiðslu sem hann fékk á grundvelli sáttar sem málsaðilar gerðu með sér í kjöflar starfsloka stefnda hjá stefnanda.

Maður sakfelldur fyrir þjófnað, skjalafals og umferðarlagabrot.

Ákærði var sakfelldur fyrir þjófnað.

Ákærða var sakfelld fyrir þjófnaðarbrot og gert að sæta fangelsi í 45 daga skilorðsbundið til tveggja ára.

Ákærði var sakfelldur fyrir umferðarlagabrot og gert að sæta fangelsi í 4 mánuði ásamt því að áréttuð var ævilöng svipting ökuréttinda ákærða.

Í málinu var krafist ógildingar á úrskurði ríkisskattstjóra þar sem stefnanda var synjað um skráningu á virðisaukaskattsskrá. Það var niðurstaða dómsins að hafna kröfunni þar sem ekki voru taldir annmarkar á úrskurðinum sem varðað gætu ógildingu hans. Túlkun ríkisskattstjóra og beiting hans á viðeigandi réttarheimildum var talin hafa verið í fullu samræmi við staðfesta skattframkvæmd og fordæmi dómstóla í sambærilegum málum.

Ákærði var sakfelldur fyrir umferðarlagabrot og gert að sæta fangelsi í 90 daga.

Fallist á kröfu rekstraraðila gagnavers um ógildingu úrskurðar ríkisskattstjóra um endurákvörðun á virðisaukaskatti hans rekstrarárið 2022. Jafnframt fallist á kröfu um að íslenska ríkið endurgreiði þá fjárhæð sem það móttók á grundvelli úrskurðarins.

Þ fyrrverandi sendiherra stefndi íslenska ríkinu, Í, til greiðslu meintra vangreiddra launa. Annars vegar reisti Þ kröfur sínar á þeim grunni að hann hafi átt rétt á launaeiningum vegna fastrar yfirvinnu er hann var að störfum í þágu utanríkisþjónustunnar erlendis með sama hætti og hann hafi fengið slíkar einingar við störf í utanríkisráðuneytinu. Hins vegar reisti hann kröfur sínar á því að ólögmætt hafi verið að miða launakjör hans við færri launaeiningar er hann kom heim til starfa í utanríkisráðuneytinu á þeim grundvelli að hann hefði ekki lengur mannaforráð. Taldi Þ að ákvörðun Kjararáðs, þar sem mælt var fyrir um framangreint fyrirkomulag, hafi verið ólögmæt og ómálefnaleg. Vísaði Þ meðal annars til laga um réttindi og skyldur starfsmanna ríkisins nr. 70/1996 og laga um utanríkisþjónustu Íslands nr. 39/1971. Að mati dómsins lá ekki annað fyrir í málinu en að ákvörðunin hafi verið í samræmi við fyrirmæli laga um utanríkisþjónustuna, verið málefnaleg og tekið eðlilegt mið af þeim ólíku störfum sem sendiherrum kynnu að vera falin á hverjum tíma. Var Í sýknað af kröfum Þ.

Íslenska ríkið sýknað af kröfu lyfsala um viðurkenningu á skaðabótaskyldu vegna ákvörðunar Lyfjastofnunar frá 24. febrúar 2023 um smásöluálagningu ávísunarskyldra lyfja árið 2023. Kröfum á hendur Lyfjastofnun vísað frá dómi.