Nýir dómar

Stefndi var sýknaður af skaðabótakröfu stefnanda þar sem ekki var fallist á að hann ætii rétt til skaðabóta eða afsláttar samkvæmt ákvæðum fasteignakaupalaga vegna ágalla þeirra sem á fasteigninni voru vegna ákvæða 1. mgr. 29. gr. laganna þótt þeir myndu að líkindum teljast gallar í skilningi laganna.

Ákærði var fundinn sekur um ítrekaðan akstur undir áhrifum fíkniefna sem og ítrekaðan akstur sviptur ökurétti. Var honum gert að sæta fangelsi í 120 daga, auk þess sem áréttuð var ævilöng svipting ökuréttar hans.

Ákærði var fundinn sekur um fíkniefnalagabrot og honum gerð sekt. Þá voru gerð upptæk fíkniefna sem og áhöld og búnaður til ólögmætrar ræktunar og meðferðar fíkniefna.

Ákærða var fundin sek um akstur undir áhrifum ávana- og fíkniefna og akstur svipt ökurétti. Var henni gert að sæta fangelsi í 30 daga jafnframt sekt. Þá var ákærða svipt ökurétti ævilangt.

Þrír menn voru sakfelldir fyrir manndráp, rán og frelsissviptingu og einn þeirra þar að auki fyrir tilraun til fjárkúgunar. Var tveimur þeirra gert að sæta fangelsi í 17 ár, en þeim þriðja í 14 ár, þar sem þótti hafið yfir allan vafa að það sem olli andláti brotaþola voru þeir áverkar sem ákærðu veittu honum, þeir hafi staðið saman að því allir þrír að beita brotaþola ofbeldi ásamt því að skilja hann eftir varnarlausan og ennfremur að ákærðu hafi ekki geta dulist mögulegar afleiðingar brota þeirra en þeir látið sér það í léttu rúmi liggja. Þá var fjórði maðurinn fundinn sekur um peningaþvætti, en ákvörðun um refsingu hans var frestað skilorðsbundið til tveggja ára. Loks var kona sýknuð af ákæru af hlutdeild í áðurnefndri frelsissviptingu og ráni. Þá var þremur mönnum gert að greiða brotaþolum skaða- og miskbætur ásamt málskostnaði. Þá var ákærðu gert að greiða sakarkostnað.

Ákærði var fundinn sekur um ítrekaðan akstur undir áhrifum fíkniefna sem og ítrekaðan akstur sviptur ökurétti. Var ákærða gert að sæta fangelsi í sex mánuði og ítrekuð ævilöng svipting ökuréttar hans.

Ákærði var fundinn sekur um líkamsárásir, með því að hafa slegið brotaþola ítrekuðum hnefahöggum í andlið og tekið hann kverkataki og í framhaldinu veist aftur að brotaþola með sama hætti. Var ákærða gert að sæta fangelsi í 60 daga, en fullnustu refsingarinnar var frestað skilorðsbundið. Þá var ákærða gert að greiða brotaþola miskabætur, auk skaðabóta vegna muntjóns.

Ákærði var fundinn sekur um ítrekaðan akstur sviptur ökurétti. Var honum gert að sæta fangelsi í sex mánuði auk þess sem bifreið hans var gerð upptæk.

Ákærði var fundinn sekur um ítrekaðan akstur sviptur ökurétti, auk skjalabrots. Var honum gert að sæta fangelsi í 60 daga og honum jafnframt gerð sekt.

Ákærði var fundinn sekur um ítrekaðan akstur sviptur ökurétti og honum gert að sæta fangelsi í 60 daga.

Ákærði var fundinn sekur um rán, sem og akstur undir áhrifum áfengis og fíkniefna. Ekki var fallist á að skilyrði væru til að færa refsingu niður úr því lágmarki sem 252. gr. hegningarlaga mælir fyrir um. Var ákærða því gert að sæta fangelsi í sex mánuði, en fullnustu refsingarinnar var frestað skilorðsbundið til tveggja ára. Þá var ákærða jafnframt gerð sekt og hann sviptur ökurétti tímabundið.

Hafnað var kröfu gerðarbeiðanda þess efnis að felld yrði úr gildi ákvörðun sýslumanns er hafnað hafði kröfu þeirra um lögbann. Gerðarbeiðendur þóttu ekki hafa sýnt fram á að skilyrðum laga væri fullnægt. Þóttu gerðarbeiðendur ekki hafa sýnt nægjanlega fram á að réttindi þeirra myndu fara forgörðum eða verða fyrir teljandi spjöllum yrðu þeir knúrnir til að bíða dóms um þau, ennfremur að réttarreglur um refsingu eða skaðabætur fyrir hagsmuni gerðarbeiðenda tryggi þá ekki nægilega.

Ákærði var fundinn sekur um umferðarlagabrot með því að hafa í þrjú skipti ekið sviptur ökurétti, auk ölvunaraksturs í eitt framangreindra skipta. Voru brot ákærða ítrekuð og honum gert að sæta fangelsi í 60 daga, auk þess sem honum var gerð sekt og hann sviptur ökurétti tímabundið.

Ákærði var sýknaður af ákæru um líkamsárás, þar sem ekki þótti sannað að hann hefði gerst sekur um þá háttsemi sem lýst var í ákæru.

Stefndi var sýknaður af kröfum stefnenda er varðaði landamerki milli jarðanna Kerlingadals og Höfðabrekku í Mýrdalshreppi. Stefnendur þóttu ekki hafa fært fram sönnur fyrir kröfu sinni.

Ákærði sakfelldur fyrir brot gegn 217. gr. almennra hegningalaga nr. 19/1940 með því að hafa slegið A þannig að hann féll í gólf, en ekki var talið sannað að ákærði hefði veitt þá áverka sem leddu til andláts A.