Ökumaður ákærður fyrir brot gegn 219. gr. almennra hegningarlaga með því að hafa orðið valdur af hörðum árekstri sem olli alvarlegu slysi. Sýknað af refsikröfu á grundvelli ósakhæfis á verknaðarstundu en ákærði sviptur ökuréttindum. Ökumanni hinnar bifreiðarinnar dæmdar miskabætur á grundvelli 8. kapítula, Mannhelgisbálks Jónsbókar sbr. dómafordæmi. Ákærði hins vegar sakfelldur fyrir akstur annan dag undir áhrifum fíkniefna og til að auk ökuleyfissviptingu.

Uppsögn á samningi um hitaveitu var talin heimil vegna vanefnda en hitaveitunni bar á hinn bóginn að virða að fullu samningsbundinn uppsagnarfrest sem ekki var gert. Þrátt fyrir það var sýknað af bótakröfu viðsemjanda veitunnar þar sem ósannað var að hann hefði orðið fyrir tjóni vegna þeirra brota á samningnum sem þó voru viðurkennd. Í gagnsök var að hluta til sýknað af kröfum veitunnar vegna eldri notkunar á heitu vatni en kröfum vegna annarrar notkunar vísað frá dómi vegna vanreifunar.

Sóknaraðili krafðist þess að ákvörðun þinglýsingarstjóra um að vísa afsali um jörð frá þinglýsingu yrði hrundið og lagt fyrir hann að þinglýsa skjalinu. Sama afsali hafði áður verið þinglýst og það síðan verið leiðrétt þar sem ekki þótti sýnt að lögbundins forkaupsréttar sameiganda að jörðinni hefði verið gætt. Var sú ákvörðun þinglýsingarstjóra ekki borin undir dóm en þess í stað freistaði sóknaraðili þess að krefjast þinglýsingar skjalsins á ný að liðnum málshöfðunarfresti forkaupsréttarhafa skv. 32. gr. jarðalaga. Öllum kröfum sóknaraðila í málinu var hafnað þar sem óheimilt var talið skv. 54. gr. jarðalaga að þinglýsa skjalinu nema fyrir lægi að ákvæða laganna hefði verið gætt en ekki var talið á höndum þinglýsingarstjóra að leysa úr því hvort forkaupsréttur sameigandans væri fallinn niður.

Maður sakfelldur fyrir umferðarlög, vopnalög og lög um ávana- og fíkniefni. Eignaupptaka.