Ákærði sakfelldur fyrir umferðarlagabrot og dæmdur í 90 daga fangelsi. Hegningarauki við fyrri dóm.

Ákærða sakfelld fyrir umferðarlagabrot. Dæmd í 90 daga fangelsi og ævilöng svipting áréttuð.

Stefnandi krafðist viðurkenningar á skaðabótaskyldu stefndu vegna tjóns sem hann taldi hafa leitt af vinnustöðvunum flugumferðarstjóra dagana 12., 14. og 18. desember 2023. Byggði hann á að vinnustöðvarnirnar hefðu tekið mið af samkomulagi stefnda I ohf. og Félags íslenskra flugumferðarstjóra þar sem síðarnefnda félagið skuldbatt sig til að grípa ekki til vinnustöðvana sem gætu raskað þjónustu vegna flugleiðsögu á Norður-Atlantshafi fyrir flug sem ekki hefði viðkomu á Íslandi. Byggði stefnandi á því að stefndu hefðu með háttsemi sinni stuðlað að því að vinnustöðvanir bitnuðu nær einungis á íslenskum flugfélögum sem hefðu viðkomu á Íslandi, þ. á m., stefnanda, og valdið stefnanda tjóni vegna aflýsinga, seinkana og missis tekna vegna þess að farþegar bókuðu hjá samkeppnisaðilum stefnanda. Í úrskurði héraðsdóms var til þess vísað að stefnandi hefði ekki gert grein fyrir því að hann hefði orðið fyrir tjóni af völdum umrædds samkomulags og hver tengsl tjónsins væru við atvik málsins þannig að hann teldist hafa lögvarða hagsmuni í skilningi 2. mgr. 25. gr. laga nr. 91/1991 um meðferð einkamála. Þá taldist stefnandi ekki hafa rökstutt með nægilegum hætti hvert orsakasamhengi milli hinnar meintu háttsemi og ætlaðs tjóns var og var því ekki fullnægt skilyrðum e. liðar 80. gr. sömu laga. Var málinu því vísað frá dómi.

Ákærði var fundinn sekur um eignaspjöll, með því að hafa í tvígang sparkað og/eða slegið í hliðarspegla bifreiðar. Var honum gert að sæta fangelsi í 30 daga, en fullnustu refsingarinnar frestað skilorðsbundið til tveggja ára.

Ákærði sakfelldur fyrir brot gegn lögum um ávana- og fíkniefni og brot á vopnalögum. Hann játaði brot sín skýlaust.

Ákærði sakfelldur fyrir kynferðislega áreitni og dæmdur í tveggja mánaða skilorðsbundið fangelsi og til greiðslu miskabóta.

Karlmaður á áttræðisaldri var sýknaður af kynferðisbrotum gegn barnabarni sínu; annars vegar fyrir meint brot framið 2015 og hins vegar fyrir meint brot framið 2019. Við úrlausn máls stóðu fyrst og fremst orð gegn orði um þau tvö tilvik sem ákært var fyrir. Gegn stöðugri og eindreginni sakarneitun ákærða þótti ekki lögfull sönnun fram komin um að hann hafi gerst sekur um þá háttsemi sem hann var borinn í ákæru. Í samræmi við þá niðurstöðu var miskabótakröfu vísað frá dómi.

Málið var höfðað á árinu 2022 og krafist ógildingar á þremur úrskurðum kærunefndar útlendingamála sem gengið höfðu á árunum 2021 og 2022. Fallist var á ógildingu eins þeirra með dómi héraðsdóms í desember 2022 en þann dóm ómerkti Landsréttur með úrskurði 8. mars 2024 og vísaði málinu heim til nýrrar meðferðar. Við meðferð málsins eftir endurupptöku þess í héraði var upplýst að á árinu 2023 höfðu gengið nýir úrskurðir kærunefndar útlendingamála um sambærilegar kröfur stefnenda og leyst var úr í þeim úrskurðum sem krafist er ógildingar á í þessu máli. Talið var að stefnendur hefðu ekki lengur lögvarða hagsmuni af dómi um gildi þeirra eldri úrskurða sem dómkröfur málsins snúast um og var málinu því vísað frá dómi án kröfu.